Δεν έχω παρέα. Είμαι μόνη μου. Δεν έχω 100 συντάκτες και δεν προλαβαίνω να παρακολουθήσω τι γίνεται στην μπλογκόσφαιρα. Έχω κάνει πολύ πίσω ακόμα κι απ' τα δικά μου, για να είμαι ένας κόκκος άμμου στον αέρα. Διαθέτω πολύ περισσότερα απ' τον ύπνο μου γι' αυτό και το κάνω με κέφι και μεράκι.
Λυπάμαι όμως που δεν μπορώ να είμαι τόσο παρούσα, ώστε να καταλάβω περισσότερα, διαβάζοντας περισσότερα μπλογκς.
Είμαι όμως υπέρ της ελευθερίας του λόγου, ειδικά στους ανώνυμους, που μπορούν και εκφράζονται έξω απ' τα δόντια!
Είδα όμως πως ένα μπλογκ κλείνει και το βρίσκω άδικο!
Όχι, άνεμε, και 100 φίλοι συντάκτες!
Η απογοήτευση πρέπει να σας δίνει δύναμη να συνεχίσετε!
Ο καθένας το λιθαράκι του...
Με ότι καλύτερο μπορεί να δώσει στον συνάνθρωπο.
(Σκέψου 100 ενωμένα λιθαράκια!)
Με τον θυμό, την απογοήτευση και την παραίτηση, ποτέ κανείς δεν πέτυχε ΤΙΠΟΤΑ!
Ακούστε κι εμένα! Κάτι ξέρω! Είμαι μεγαλύτερη, σίγουρα! (Κι ας είστε 100!)
2 σχόλια:
να εισαι καλα σε ευχαριστω
Ο/Η Κατερίνα Δε.Στα.Πα; είπε...
Άνεμε, δηλαδή το έκλεισες;
Πάτισα το δικό μου λινκ και τρόμαξα!
Γιατί ρε φίλε;
Άδικο! Για σένα πρώτα και για όλη την παρέα! Άστο ελεύθερο στον αέρα και όποτε μπορείς ενημερώνεις, τόσο εσύ, όσο και οι φίλοι σου!
Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω κι εγώ!
Μάθε όμως να εκτιμάς τις στιγμές της ζωής σου και της ψυχής σου και να μην τις ξαναδιαγράψεις ΠΟΤΕ!
Εγώ πάντως, δεν το αλλάζω το λινκ!
Θα ήθελα να το βρω εκεί στη θέση του, μόλις το ξαναπατήσω!
Μ' αρέσει η ζωή και τα ζωντανά σημάδια της, γι' αυτό...
Να είσαι καλά, Καλή Χρονιά σε όλους σας και Συγχαρητήρια για όλα όσα κάνετε!
Το εσείς πως νιώθετε μετράει κι αν έπεσε λίγο το ηθικό, μπόρα ήταν, ΠΕΡΑΣΕ!
Κι αν δεν πέρασε ακόμα, θα περάσει!
Έτσι είναι η ζωή...
με τα σκαμπανεβάσματά της κι εμείς, σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε!
Θα κολυμπάμε όμως, μέχρι την τελευταία στιγμή! Πρέπει!
08 Ιανουαρίου 2010 2:49 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου