Μπλογκοπαίχνιδο για ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ

Η Αγγελική Κώττη είπε να "επιτεθούμε"...

Συγγνώμη!

Να παίξουμε!

Άργησα, αλλά ...έπαιξα!

ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ

ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ

ΚΕΔΡΟΣ

Στην κορφή του βουνού

Φως ανάβει.

Και δίπλα στο φως

Ξαγρυπνάει ο τραγουδιστής.

Να ’ταν από χέρι Θεού.

Μόν’ από χέρι Θεού,

Να ‘ρχεται ο θάνατος.

Άνθρωπος να μην μπορεί

Να φέρνει χωρισμό.

Τρέχουνε τα ποτάμια.

Νερά δεν είναι.

Των ματιών μου είναι δάκρυα.

Με χώρισαν απ’ την πατρίδα μου.

Με χώρισαν απ’ την αγάπη μου

Και βόλι πήρε τ’ αδέλφι μου.

Σελ.149

Ο Δροσάκης κατέβασε το κεφάλι και σώπασε. Δίσταζε να μου πει όλα όσα ήθελε.

- Η λευτεριά κοστίζει ακριβά, είπα. Όταν πολεμάς για δαύτη, η φρονιμάδα είναι χασούρα. Ξέρεις τι λένε στο χωριό μου; «Ως να σκεφτεί ο γνωστικός ο τρελός πάει κι έρχεται».

Γύρισε και με κοίταξε.

Γύρισε και με κοίταξε φχαριστημένος.

- Όμορφη κουβέντα είπες, Αξιώτη. Μόνο πού εδώ δεν έχει τη θέση της. Σ’ το λέω ‘γω που αν είχα δέκα ζωές θα τις έδινα και τις δέκα για τη λευτεριά.

Σελ.236

-Α, μωρέ Αξιώτη, μού ‘πε μια μέρα, όταν η κοινωνία θα καταφέρει να φκιάσει ανθρώπους που να ‘ναι κάτι ανάμεσα σε σένα και σε μένα, τότες θ’ αξίζει να ζει κανείς. Τώρα, εσένα σε θέλουνε μονάχα χέρι και μένα με θέλουνε μονάχα μυαλό.

Σελ. 237