Της "φωτιάς"...

Ενώ εγώ βρίσκομαι στο πολύ "αλλού" και θ' αργήσω πολύ ακόμα να "γυρίσω", (καθένας έχει τα δικά του), δεν μπορώ να μην σχολιάσω ένα θέμα που άναψε φωτιές στην μπλογκόσφαιρα και όχι μόνο!

Απ' ότι είδα στα πεταχτά αυτές τις μέρες, στον κόσμο του βιβλίου γίνεται συζήτηση για την κακή κριτική ενός βιβλίου.

Κακός κριτικός ο κύριος Δημοσθένης Κούρτοβικ, εφημερίδα ΝΕΑ.

Κατηγορούμενη η πιο αξιαγάπητη συγγραφέας όλων των γυναικών, η κυρία Λένα Μαντά και τίτλος του βιβλίου της: "Έρωτας σαν βροχή".

Το κακό με μένα είναι ότι (στραβωμάρα!) βιβλίο της Λένας Μαντά, δεν έχω διαβάσει κανένα, ακόμα! Έτσι, δεν έχω ιδίαν άποψη! Και να είχα βέβαια, ίσως να μην την έλεγα, έτσι, τόσο ωμά, ώστε να προσβάλλω κιόλας! Ένας λόγος παραπάνω, αν ήμουνα κατ΄επάγγελμα κριτικός και πληρωνόμουνα κιόλας! Αυτό με εξέπληξε! Πρέπει να πατάς πολύ γερά στα πόδια σου, ώστε να τα βάζεις με όλους και με όλα! Ή, να είσαι ο ίδιος τέλειος!

Δεν ξέρω. Πάντως, στεναχωρέθηκα. Για να διαβάζεται μια συγγραφέας τόσο πολύ, κάτι δίνει. Κάτι αγγίζει στις ζωές και στις ψυχές των αναγνωστών της. Αυτό το θαυμάζω, το ζηλεύω (με την καλή έννοια) και το χειροκροτώ. Μπράβο της και της βγάζω το καπέλο!

Τώρα, όσο για τους κριτικούς, να πω την αλήθεια τους φοβάμαι! ΄Ισως γιατί εγώ γράφω αλλιώς και δεν έχω την μόρφωση. Νιώθω λοιπόν ότι κρίνουν την ζωή μου και τις στιγμές μου κι εκεί με πονάει. Αν κρίνανε την δουλειά μου, ίσως να μην μ' έννοιαζε. Το κακό με μένα είναι πως δεν μπορώ να δω την γραφή σαν δουλειά και το αποτέλεσμα σαν καλό ή κακό προιόν. Γι' αυτό δεν μπορώ να καταλάβω, να δεχτώ και να πάρω το μέρος κανενός. Είχα πάντα το βιβλίο πολύ ψηλά, νόμιζα πως οι συγγραφείς είναι πολύ ανώτεροι άνθρωποι από μένα, τους δε κριτικούς, τους είχα πολύ υπεράνω.

Αν μου έχουν σκοτώσει κάτι τα μπλογκς, είναι αυτό το όνειρο!

Με πληγώνει αυτό που γίνεται, αλήθεια σας λέω! Και δεν αφορούν τα όσα λέω, μόνο οι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Με αφορμή αυτή τη συζήτηση χρησιμοποιώ τα ονόματά τους.

Θα ήθελα τουλάχιστον στο βιβλίο, ακόμα κι αν είναι "προιόν" (εφόσον πουλιέται και αγοράζεται) να το κρατούν ψηλά και οι μεν και οι δε. Όσο για τους "καταναλωτές", ας τους αφήσουμε στην τάξη τους... γιατί αν δεν υπήρχαμε εμείς... (εγώ ανήκω στην κατώτατη και δεν ντρέπομαι γι' αυτό), δεν θα υπήρχε η ανώτερη.

Αλήθεια, δεν ξέρω! Καθότι Παρθένος και πολύ της αναλύσεως άνθρωπος, θα μπορούσα να σχολιάσω φράση φράση και την κριτική και την απάντηση. Δεν είναι μόνο θέμα χρόνου. Έχω κι εγώ τα δικά μου, πέρα απ' την δουλειά.

Με χαλάει το θέμα. Αυτό είναι. Το βιβλίο το θεωρώ θέμα ιερό. Θέλει φιλικό διάλογο και συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων που το υπηρετούν. Δεν έχει παίρνω το μέρος του ενός ή του άλλου. Δεν έχει δίκιο ο ένας και όχι ο άλλος. Μπορεί να έχει δίκιο και ο ένας και ο άλλος.

Πολλά θέλω να πω, αλλά, έτσι κι αλλιώς, εμένα "γραμμένη" μ' έχουν! Με τι προσόντα;

Αφήνω να μιλήσουν αυτοί που τα έχουν. Μόνο που δεν τους επιτρέπω να μου σκοτώνουν ότι θαύμασα τόσο πολύ στη ζωή μου και με πολλά εμπόδια και δυσκολίες προσπαθώ να σταθώ κοντά του. Θέλω να μάθω, να μορφωθώ και να γίνω καλύτερη, να γράφω τον πόνο μου καλύτερα, χωρίς να με νοιάζουν οι κακές προθέσεις, οι ζήλιες, οι ανταγωνισμοί, τα συμφέροντα, οι κλίκες, κ.λ.π. Θέλω να ενημερώνομαι σωστά, να έχω εικόνα για όλα τα βιβλία που κυκλοφορούν και να μη με προ-ιδεάζει καλώς ή κακώς, κανένας. Να αφήνει εμένα ν' αποφασίσω, αν θα το επιλέξω και να ξέρω εγώ αν και για ποιον λόγο διαβάζω συγκεκριμένα κάποιον συγγραφέα.

Την εποχή που το βιβλίο περνάει τόσο μεγάλη κρίση, είναι έγκλημα οι ίδιοι οι άνθρωποι των γραμμάτων να το θάβουν από μόνοι τους! Έλεος!

Ίσως επανέλθω στο θέμα, γιατί πράγματι έχω να πω πολύ πιο πολλά.

Για όσους δεν ξέρουν, αλλά και για μένα, για να βρω εύκολα ξανά τα λιγκ:

(Βέβαια εγώ τα διάβασα ανάποδα! Πρώτα διάβασα τις διαμαρτυρίες και μετά την κριτική. Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά, για να μη μπερδέψω κι εσάς!)

Η κριτική του κυρίου Κούρτοβικ είναι εδώ: ΝΕΑ

Η απάντηση της κυρίας Μαντά είναι εδώ.

Ο κύριος Κούρτοβικ είναι Αυτός!

Η κυρία Μαντά είναι Αυτή!

Και:

Εγώ είμαι η Κατερίνα, (ναι, που μου τα'πα'νε!) βρέθηκα τυχαία στον κόσμο του βιβλίου επειδή δημοσιμοποίησα τις ανάγκες μου (που είναι η συγγραφή σε δύσκολες στιγμές της ζωής μου), γράμματα πολλά δεν ξέρω, εκείνο που ξέρω είναι πως:

Νοιώθω πολύ άσχημα όταν άνθρωποι μορφωμένοι, με γνώσεις και ταλέντα, τους δόθηκε η ευκαιρία στη ζωή τους να κατέχουν θέσεις, να τους θαυμάζει ο απλός ο κόσμος, κι αυτοί αντί να εκτιμώνται μεταξύ τους, μαλώνουν!

Δεν ξέρω. Λένε πως η αρνητική διαφήμηση έχει καλά αποτελέσματα.

Εμένα πάντως με λυπεί το όλο θέμα.

Αυτή είναι η ουσία!

Πρόταση:
Όλοι οι άνθρωποι την γραμμάτων και των τεχνών, να ενωθούν και να γίνουν φίλοι μεταξύ τους, ώστε να ομορφύνουν τον κόσμος μας! Πνευματικό και ψυχικό! Το μπορούν!

Και οι Εκδοτικοί οίκοι και ο Τύπος, (γενικά), ας δουν τα "προιόντα" τους αλλιώς, γιατί αυτοί διαμορφώνουν τον κόσμο μας και η εικόνα μας σήμερα... δεν είναι και ότι καλύτερο!

Υγ. Στους δε κριτικούς, θα χαρίσω κάτι, για να με καταλάβουν καλύτερα, στο μπλογκ "στα χνάρια του πατέρα", γιατί έτσι κι αλλιώς, δεν ξέρω πότε θα βρω τα λεφτά να εκδόσω το βιβλίο μου, και σίγουρα δεν θα φτάσει στα χέρια τους, εφόσον το χαρίζω από χέρι σε χέρι.
Για να δουν σε τι στιγμές "το παίζω" εγώ συγγραφέας και γιατί θεωρώ τα βιβλία ιερά!