Η γλυκιά μας ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ, η κυρία Γιώτα Στρατή, ταλαντούχα και βραβευμένη ποιήτρια, πεζογράφος, θεατρογράφος και όλα τα συναφή, ήρθε στην Ελλάδα ειδικά για την Έκθεση Βιβλίου στην Θεσσαλονίκη!
Λίγος ο χρόνος που θα μείνει, όποιος προλάβει, θα την δει! Εγώ, απ' ότι φαίνεται, όχι!
Της έγραφα λοιπόν στα σχόλιά της δυο φορές (και ο μπλόγγερ μου τα έφαγε- μάλλον γιατί άλλαξα τον κωδικό και ζορίστηκε) ότι:
Τα ποιήματά της και τα λόγια της είναι αριστουργήματα ψυχής!
Ότι αξίζει τα καλύτερα κ.λ.π. κ.λ.π.
Τώρα που μπήκα στο Κατερίνα (όχι άλλο κυκλάμινο!) θα πάω να της τα ξαναπώ!
Φυσικά και την "έκλεψα", κι αυτή και τους φίλους της!Μπορούσα;
24 Μαϊ 2009
Ε Ρ Χ Ο Μ Α Ι !
(Φωτογραφία-συνδιασμός Υιώτας Στρατή, 05/22/2οο9)Ε Ρ Χ Ο Μ Α Ι !
ΕΡΧΟΜΑΙ;
Μα, αφού ποτέ δεν έφυγα πώς γράφω ότι έρχομαι!
Οι εποχές με σάστισαν, οι αποσκευές, ο χρόνος
που έκανε τα δάχτυλα να δένουν τους αρμούς μου…
κι ενώ πετώ ακούραστη σαν τις αλκυονίδες
γύρω από αθώρητα κατάρτια!
πώς αντέχουν
τα μάτια να καταχωρούν αυτό το Μέγα Θάμβος!
Παραμιλώ κι αγχώνομαι σ’ αυτή την προσδοκία.
Τι να σου φέρω, σκέφτομαι, πώς να σε γαληνέψω!
Μα, αφού ποτέ δεν έφυγα πώς γράφω ότι έρχομαι!
Οι εποχές με σάστισαν, οι αποσκευές, ο χρόνος
που έκανε τα δάχτυλα να δένουν τους αρμούς μου…
κι ενώ πετώ ακούραστη σαν τις αλκυονίδες
γύρω από αθώρητα κατάρτια!
πώς αντέχουν
τα μάτια να καταχωρούν αυτό το Μέγα Θάμβος!
Παραμιλώ κι αγχώνομαι σ’ αυτή την προσδοκία.
Τι να σου φέρω, σκέφτομαι, πώς να σε γαληνέψω!
Δεν είμ’ εγώ το δώρο σου; Εσύ το όραμά μου;
Δυο ίριδες ο νόστος μου, με τις βροχής διαμάντια
να σου δροσίσουν το καυτό της μνήμης καλοκαίρι
κι ένα κογχύλι απ’ το γιαλό της βυθισμένης Ελίκης
να σου μιλάει για Προεστούς, γι’ αστερισμούς,
για θρύλους…
κι εγώ,
να ονειρεύομαι, στον φωτεινό σου Ήλιο…
***
Αφιερωμένο σ' όλους εκείνους που συνετέλεσαν σε τούτο το ταξίδι,
κυρίως
στον Δημήτρη,
τον συνοδοιπόρο της ζωής μου...
Υιώτα
Και με τον Ήλιο
και με τη βροχή
και με το σύννεφο
και με την αστραπή
και με το βόμβο του ανέμου
θα ταξιδεύουμε
θα νοσταλγούμε
θα "ερχόμαστε"
θα φεύγουμε
θα υπάρχουμε.
Είναι ,που εκείνο που
ποθούμε και κείνο που
μας περιμένει μεγάλωσαν τον
Ηλιο και μίκρυνε το σκοτάδι.
Σπύρος Δαρσινός
Γιώτα,ένα άλλο πανεμορφο ποίημα σου !!!
Να ρθεις, να ρθείτε με το καλό και πλησμονή χαράς να κυριέψει τις καρδιές μας από τις καλές αντάμωσες.
Φιλιά
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.Στον προορισμό σου πολλά έχουμε να πούμε...
Καλές αντάμωσες που λέει κι η Μαριάνθη.
Καλημέρα!!!
Σπύρο μου,
Αυτό είναι!
Οι ποιητές,
γέννες του...βουνού ή
της θάλασσας,
έτσι συνενοούνται!
Με τον κόσμο τον έσω τους!
Εύδιο, κι απύθμενο!
Γιατί πώς αλλιώς να περιγράψει
ο ποιητής
τον τόπο του, τις εποχές,
το κόψε-(γ)ράψε της καρδιάς,
όπου το παθιασμένο "Αχ!"
-ένα τόσο μικρό επιφώνημα-
την κάνει να πνίγεται
σαν σύντομος οργασμός...
όπως και τ' αναποδογύρισμα
σ'ένα κομμάτι γης
να φιληθεί με τον Ήλιο,
να καρπίσει, να ρθεί πάλι
στ' αγκυλωμένα χέρια,
ν΄απαλύνει την αφή την αγριεμένη...
Έτσι ονειρεύονται οι ποιητές!
Γλυκαίνουν την κόπωση
περιμένοντας το αστέρι
που αυτοκτονεί,
ευχή κρυφή και σύντομη
να προφτάσουν,
πιστεύοντας ότι κάπου,
κάποιος άλλος,
ξενυχτάει μαζί τους
και μαγεμένος
ονειρεύεται...
Στράτο μου!
Νάτο το πεφτάστρι! και η ευχή!
Έγραφα στο Σπύρο... " ότι κάπου, κάποιος άλλος, ξενυχτάει μαζί τους και ....μαγεμένος ονειρεύεται..."
Εσύ με το καφεδάκι σου, ενωρίς, με τον ήλιο,...
κι ο Σπύρος ενωρίτερα:
"... εκείνο που ποθούμε κι εκείνο που μας περιμένει, μεγάλωσαν τον ήλιο και μίκρυνε το σκοτάδι..."
Έτσι, λοιπόν, επικοινωνούν οι ποιητές:
Βουτάνε πρώτα την πέννα τους στο μελανοδοχείο της καρδιάς,
μετά, αδίστακτα την τεμαχιάζουν, γεύση να δοκιμάσει ο κοινωνός,
ο ευλογημένος...
"Έρχομαι" λοιπόν,
αφού πρωτα επισκευθώ και τη γλυκιά Μαριάνθη μας, και το λαμπερό κογχύλι... κάποιου Φίλου Μηθυμναίου!
Φιλικά,
Υιώτα,
ΝΥ
Μαριανθάκι μας,
με τους πενέμορφους γιους!
Κι εγώ την ίδια ανυπομονυσία έχω!
Πόοοοσα θα έχουμε να πούμε!
Με την αγάπη μου,
Υιώτα,
ΝΥ
Έρχομαι,
ωραία και σταράτα τα λες, έρχομαι, καταφθάνω, καλό κατευόδιο στο ταξίδι σας, είθε οι Θεοί να σας χαρίσουν ούριο άνεμο...
Καλό ταξίδι,
Γαβριήλ
Γαβρίλη μου, αν και τα είπαμε απόψε,
ευχαριστώ κι από δω για τις ευχές σου.
Θα έχουμε γυρίσει πριν ακολουθήσεις κι εσύ την ...ίδια διαδρομή...
Καληνύχτα, φίλε μας,
Υιώτα