Διακυμάνσεις...

Ας το γράψω.
Τζάμπα είναι!
Ούτε χάνεις, ούτε κερδίζεις γράφωντας.
Τουλάχιστον εκτονώνεσαι.
Εδώ και ώρα μελαγχόλησα και μετά που ψάχτηκα να βρω την αιτία, εντόπισα πως έφταιγε μια είδηση που έμαθα μέσω ενός τηλεφωνήματος.
Μετά σκέφτηκα τις διακυμάνσεις όλης της μέρας.
Στην αρχή άγχος να προλάβω τις δουλειές του σπιτιού, πριν πάω για δουλειά.
Μετά ένταση και ενέργεια, εφόσον οι πελάτες κουρδίζουν την μηχανή.
Μετά μια αόρατη μελαγχολία, γιατί λόγω δουλειάς έχασα άλλη μια εκδήλωση για το Γηροκομείο Βόλου.
Μετά χαρές, χαμόγελα αισιοδοξίας από τηλεφωνήματα με αγαπημένα πρόσωπα.
Μετά υπερηφάνεια και συγκίνηση από τα καλά λόγια μιας νέας φίλης...
Μετά ηθική ικανοποίηση που έλυσα ένα πρόβλημα μιας οικογένειας, επεμβαίνοντας γλυκά και με τον τρόπο μου.
Μετά, μετά... κι ύστερα...
Χρόνος η μέρα! Τόσες οι στιγμές! Και τόσο ποικίλες!
Αναρρωτήθηκα τι συμβαίνει με μένα!
Όποιον ρωτάω μου λέει: "Μια απ' τα ίδια! Ρουτίνα!" και τα γνωστά.
Εγώ ρε παιδί μου, πάντα μεσ' στην ποικιλία, την είδηση και τα γεγονότα!
Τι συμβαίνει με μένα;
Μήπως εγώ είμαι η αφορμή που δίνω ένταση πάντα στις στιγμές μου και στην ουσία πράγματι ήταν μια συνηθισμένη μέρα ρουτίνας και η δική μου;
Τι να πω;
Τα βάζω με τον κ--οχαραχτήρα μου που ο αυθορμητισμός μου, μια με πάει στα ύψη και μια στα τάρταρα...
Μα, τι να σου κάνει κι αυτός;
Δεν μπορεί ν' αλλάξει!
Όσο για την φάτσα μου, όλα τα μαρτυράει!
Άλλο κακό κι αυτό!
Ούτε να προσποιηθώ μπορώ, ούτε να κρύψω!
Εκεί που λάμπω, μπορώ να γίνω και εκατό χρονών γριά!

Μη σου τύχει να τα βάλεις με τον εαυτό σου, όπως εγώ απόψε!
Τώρα ας πούμε μου βγήκε η κούραση, χαλάρωσα, κι έγραψα τις σκέψεις μου.

1:42 Τώρα γελάω ακόμα, με τον διάλογο με έναν πελάτη που έχει ήδη φτάσει σπίτι του! (Τουλάχιστον εξαφανίστηκε απ' το οπτικό μου πεδίο το μηχανάκι του!)
Μου ζήτησε τα τσιγάρα του λάθος, του έδωσα ότι μου ζήτησε, επέμενε "τα καφέ", επέμενα πως "δεν λέγονται έτσι", μου είπε: "εγώ έτσι τα λέω, αλλά εννοώ τα άλλα"!
Του είπα κι εγώ, ότι: "Σας νοιώθω, αλλά πρέπει κι εγώ να μάθω αυτό που εννοείτε, για να σας δίνω τα σωστά, χωρίς να διαφωνούμε!"
Γελάσαμε κι οι δυο. Είπαμε τις "Καληνύχτες" μας, κι έφυγε!

Κι ύστερα μου λες για διακυμάνσεις...
Άμα έρχεσαι σε επαφή με τόσο κόσμο κάθε μέρα, δεν μπορείς!
Ποικιλία θα 'χεις!

Υγ1. Μη φοβού, Κατερίνα! Καλά πας ακόμα!

Υγ2. Βολικό, ε;

"Καλό βράδυ!" είπε το παλληκάρι!
"Πάει το βράδυ, αγόρι μου! Το φάγαμε το μισό! Καλημέρα, λέμε τώρα!"
"Καλημέρα μας, τότε!" είπε και μου χαμογέλασε γλυκά, παιδικά!
Σαν τον γιόκα μου!
Χαμογελάω κι εγώ!