ΘΕΣΣΑΛΙΑ και ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
...είναι τα δικά μου... θα έλεγα, γιατί ξέρουν να με περιμένουν!
Αλλά, ας μη λέω ανέκδοτα! (Χειρότερα δεν ήταν ποτέ!)
Μπράβο γι' αυτήν την εκδήλωση! Έχω χάσει του κόσμου τις εκδηλώσεις στην πόλη που ζω, λόγω της απογευματινής (ή και βραδινής βάρδιας), αλλά όσο έχω στεναχωρηθεί για τις δυο εκδηλώσεις του Γηροκομείου και των λουλουδιών, δεν λέγεται!
Νιώθω πως έχω χάσει πολύ δυνατές στιγμές!
Γερόντια και λουλούδια...
Για τα γερόντια...ΚΙΧ!
Για τα λουλούδια, θυμήθηκα κάτι που είχα ξεχάσει.
Το 1984 που μέναμε σε μια μονοκατοικία με ενοίκιο, είχε πάρει το πρώτο βραβείο η αυλή μας!
Βέβαια, τον έπαινο τον πήρε ο ιδιοκτήτης, καλή του ώρα, ο κύριος Γιάννης Θέος! Δική του ήταν η αυλή, δικές του και οι μεγάλες τριανταφυλλιές!
Ε, κάτι είχαμε βάλει κι εγώ με την μάννα, τότε!
Για δώρο ο Γιάννης μου συσκεύασε τα στέφανα με κόκκινο σατέν σε μια κορνίζα σε σχήμα καρδιάς, που μου είχε κάνει δώρο μια αγαπημένη φίλη, η Λίτσα, που δεν ζει πια...
Μια είδηση στον Τύπο, πόσο πολύ πίσω ή μπροστά... μπορεί να σε πάει!
Από τότε δεν είχα ξανακούσει τίποτα γι' αυτόν τον διαγωνισμό.
Εύχομαι να γίνεται πάντα και κάποτε... στα γεράματα... να συμμετέχει και μια δική μου αυλή!
Αχ! Όνειρα και νοσταλγίες... ξημερώματα!
Να πήγαινα λέει, και να έβλεπα 70 αυλές! Τι όνειρο!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε όλους όσους συμμετείχαν και εννοείται και στους βραβευμένους, στον κύριο Χαλκιά Αλέκο, στις Αλυκές και στην κυρία Κωστάλα Δήμητρα, στην περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου!
Και βέβαια θέλουν φροντίδα και αγάπη τα λουλούδια!
Και βέβαια απαιτούν χρόνο και χρήμα και κούραση!
Η ομορφιά, η συντροφιά και η θεραπεία της ψυχής όμως που δίνουν, είναι ανυπολόγιστη!
Κι εννοείται, καταλαβαίνουν, αισθάνονται, θέλουν χαρούμενο περιβάλλον, χάδια, τραγούδια και με κλασσική μουσική μεγαλώνουν κι ανθίζουν, ακόμα καλύτερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου