Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

Ο αποψινός μου γείτονας!

Είδα το φεγγάρι γεμάτο απόψε και σκέφτηκα ότι εκεί οφείλονται τα νευράκια μου...
Καλή δικαιολογία! Για όλα φταίει το φεγγάρι! Κι αυτό το καημένο δε λέει κουβέντα!
Τέλος πάντων, βρέθηκα για δουλειά εκτάκτως, διακόπηκαν κάποια ονειράκια μου απότομα (απλά πράγματα) και ακόμα δεν μπορώ να προσαρμοστώ.
Θα μου περάσει!
Άλλο ήθελα να πω. Ξέφυγα.
Ήρθα σπίτι, έβγαλα το κράνος και άκουσα μια φωνή να μου φωνάζει τραγουδιστά:
"Και που να πάω, όλοι οι δρόμοι είσαι εσύ που αγαπάω!"
Κοίταξα γύρω μου, σα χαζή!
"Ποιος έχει την μουσική τέρμα;" σκέφτηκα;
"Μήπως σου ζήτησα πολλά, σε λάτρεψα σαν Παναγιά!"
Τρελάθηκα!
Νάτος ο νέος γείτονας! Κι έχει και ωραία φωνή!
Ακόμα τον ακούω!
"Κάθε βράδυ κουβεντιάζω και με παίρνει το πρωί...
Τάχω με τον εαυτό μου...
το καλύτερο παιδί!
Αφιερωμένο αυτό το τραγούδι να πείτε σε κείνη...
Φοβάμαι πως ακόμα σ' αγαπάω, φοβάμαι πως, ποτέ δεν σε ξεπέρασα...
Ένας θεός...
Φυσάει πολύ απ' το σπασμένο μου το τζάμι..."
Νέε γείτονα, κάτσε καλά! Απόψε ήθελα να κλάψω απ' τα νεύρα μου! Μη με προκαλείς, γιατί θα κλείσω το τζάμι, κι αν ακόμα ακούγεσαι θα βάλω ωτοασπίδες!
"Υπήρχαν όρκοι, υπήρχαν λέξεις, αυτό που πήρα...
ήταν φάσκελα! φίλε μου, αγαπημένε μου, Πλούταρχε!
Το καλύτερο παιδί!
Τι να σε κάνω; Κλείνω τα μάτια και θ' ακούω μόνο την φωνή σου! Μην τελειώσεις νωρίς!
"Κατέβα λίγο να σε δω...."
Τώρα; Είναι αργά!
Κοίτα σύμπτωση στα λόγια!
Λάιβ Πλούταρχος, παιδιά!
"Αχ, Άγγελέ με, σώσε με να σωθούμε!"
('Οτι ακούω γράφω!)

22 σχόλια:

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Γιατί αγάπη μου γιατί, τι σουχω κάνει;
Χειροκρότημα, φωνές, χαμός!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Τώρα πίνω στην υγειά σου (δεν ξέρω και τα λόγια)
δεν υπάρχω στη ζωή σου!
Μια χαρά! Όλα καψούρικα! Κανένα για νευράκια έχεις καλό παιδί;

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

ΩΩΩΩΩΩΩΑΑΑΑΑΑ τον έχουν αποθεώσει!
Καψούρηδες οι Βολιώτες!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Τι να σου κάνω δεν είμαι θεός τι παραπάνω να μπορέσω κι εγώ, τι να σου κάνω, εγώ είμαι αλλιώς!
αυτό λέω κι εγώ ρε παιδί μου!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Τρυφερά μαθήματα εγώ σούδωσα εγώ πήρα μαθήματα!
Τι σοφό!
Εγώ σε συγχωρώ!
Τι να σου κάνω;
Τι να μου κάνεις ρε Πλούταρχε; Μήπως μπορείς να πας για δουλειά εσύ στην θέση μου;

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Τι να σου κάνω;
Πάλι ρεφραίν;
Πάμε παρακάτω, γιατί κι εγώ είμαι αυτή!
Μη φωνάζεις συνέχεια εγώ είμαι ΑΥΤΟΣ!
χειροκρότημα! Χαμός! Κι άλλο!λένε!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

περίμενα να ρθεις, στα μάτια να με δεις...
αχ κορίτσι μου!
Πέστο χρυσόστομε!
δικά σου της ψυχής μου τ' αφανέρωτα, κανένας μη τα δει, μόνο εσύ!
Κι εγώ γι' αυτό γράφω τα λόγια σου, για να μη γράψω άλλα...
Κι εγώ σε καρτερώ...
Μη περιμένεις
Μέχρι να ρθω, εσύ θα φύγεις!
και αφανέρωτα και αξημέρωτα και μόνο εγώ!
Μπράβοοοοο!
Και από μένα, φίλε μου!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

έπεφτε βαθιά σιωπή στο παλιό μας δάσος
κι όπως έτριζε η βροχή
τόση ανατριχίλα μέσα στη ψυχή
κίτρινο μικρό κρασί, κίτρινο κρεβάτι, φεύγαν οι φαντάροι, έφευγες κι εσύ

πρέπει να καθαρίσω τ' αυτιά μου!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

κίτρινο κρεβάτι είπε;

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

πως να γίνουμε ξένοι;
τόκοψε!
πάει στο
καμμιά δεν μοιάζει εσένα μάτια μου
είσαι τ' αστέρια, τα μάτια μου

πάλι θα τα σπάσω
θα τα καταστρέψω όλα
Κι εγώ να τα σπάσω ήθελα σήμερα
όλα μου θυμίζουνε τα δυο σου μάτια
σ' αγαπώ
πάλι θα τα σπάσω!
Σπάστα ρε καλό παιδί!
Μαζί σου!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

φοβάμαι εμένα, εμένα και μόνο!
Καλό!!!
Και πάλι ανάβω τσιγάρο!
Κάτσε ν' ανάψω ένα!
Μα σε ξεπέρασα, αλήθεια σε ξεπέρασα!
Τ' ακούσαμε!

Άναψα τσιγάρο.
Διάλλειμα θα κάνεις;
Για λίγο έκατσα! Βλέπω να το ξημερώνουμε απόψε!
Σε ξεπέρασα
ώπα! ζεμπεκιά!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Σε χάνω και δεν ξέρω τι να κάνω, σε χάνω και δεν έχω επιλογές,
ξύπνησε και ο άντρας μου! Τρόμαξε!
Ποιος είναι;
Ο Πλούταρχος παιδί μου!

Δυο νύχτες ανταμώσανε πάνω στα δάκρυά μου, ωωωωωω
τη νύχτα που σε γνώρισα
αυτό το ξέρω
τη νύχτα που χωρίσαμε
και κλαιν τα όνειρά μου, ωωωω
Μητροπάνος!
ωωωωωωω
χωρίς την αγάπη σου θα ήμουνα μόνος
τόγραψα, πριν το πεις
εσύ με οδήγησες στης γης την ελπίδα, του κόσμου το νόημα στα μάτια σου είδα, αλλόιμονο!
Αλοίμονο σ' αυτούς που δε δακρύσανε, ζωή, την ομορφιά σου, δεν
μη τ' αλλάζεις ντε!

ΓΝΩΡΙΣΑΝΕ!

Το φιλί το τελευταίο, το θυμάμαι και πονάω κ.λ.π

τι σταυρό κουβαλάω...

Αυτό έλεγα κι εγώ όλη μέρα σήμερα!
και μου έλλειψε το γιέλιο ξαφνικά απ' τα χείλη!
Το στερνό μου τσιγάρο
τι λες καλέ;

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Φίλε, με άφησε, τα πήρε όλα

Όλα;

έχω πιει και είμαι λιώμα
φίλε, το ξέρεις ήταν η ζωή μου, μόνο εσύ καταλαβαίνεις

Τώρα, κάτι είπες φίλε!

Φίλε μου, μείνε της φώναζα

Τίποτα εκείνη, ε;

την αγαπώ ακόμα, φίλε, το ξέρεις ήταν η ζωή μου, μόνο εσύ καταλαβαίνεις, για μένα ξέρω πως πεθαίνεις

μην παίρνεις κι όρκο!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

σα να είσαι εδώ, για μένα σου μιλώ,

Ε, τι λέμε;
Σα να είμαι εκεί! Μόνο που γράφω ότι τραγουδάς!

Αγάπη μου ζητάς!

Όχι! Δεν ζητάω τίποτα! Τραγούδα εσύ!Κάτι για βροχή έχεις;

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Πώς μπορώ να σε ξεχάσω

καλά! εσύ δεν με ξέρεις καν

εγώ πάντως, δεν θα σε ξεχάσω! Για πολιτικούς το είχα ξανακάνει κάποτε!

τι σου ζητάω, ναμαι το χώμα που πατάς
να με σκοτώνεις και εγώ να λέω ανασαίνω
άσε με να σ' αγαπάω
εσύ να φταις κι εγώ συγγνώμη να ζητάω

Έτσι! φωνάζουν

Σας βολεύει, ε;

ποια είσαι εσύ που μου μιλάς κι αγάπη και στοργή ζητάς;

εγώ καλέ!
Η κατερίνα δεσταπα!

τίποτα δεν είσαι πια για μένα
κάρβουνα σβησμένα είναι τα περασμένα
μην το λες δις, το έγραψα

Άλλα! Πέφτει παλαμάκι

Το μερτικό μου απ' τη χαρά, μου τόχουν πάρει άλλοι, γιατί είχαχέρια καθαρά και μια καρδιά μεγάλη
Γειάσου Αθάνατε Στέλιο!
Θε μου τη δεύτερη φορά που θάρθω για να ζήσω (τραγουδάει μόνος του ο κόσμος)
Γειά σου κόσμε!
¨οσο η καρδιά κι αν λαχταρά, δεν θα ξαναγαπήσω!

Ούτε εγώ!
άσε με άσε με

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Όλος ο κόσμος η αλήθεια η δική σου!
Τι καλά!

Μέσα στου χρόνου τον καθρέφτη

μη μου μιλάς για καθρέφτες, πλιζ!

ότι κι αν έζησα με σένα δεν μπορεί να συγκριθεί
όλος ο κόσμος η αλήθεια η δική σου!

πού να την ήξερες κιόλας!

να λοιπόν γιατί σ' αγάπησα και όσο ζω θα σ' αγαπώ
σ' όλον τον κόσμο θα το πω

πάλι άλλαξε
πάμε πασχάλη
αγαπώ τον τρόπο που χτυπάει η καρδιά σου, όταν βρίσκομαι μεσ την αγκα

κι όταν μου έδινες το βιβλίο μου έλεγες σ' αγαπώ!

ΠΟΥΤ ΠΟΥΡΙ!

να λοιπόν γιατί σ' αγάπησα!

Τουρλού τουρλού, που λένε!

και μάννα και αδελφή μου

τι άλλο να ζητήσω;
μη ρωτάς!

ένας κόσμος τραγούδια, ένα δάσος σ' αγαπώ

τι γλυκειά φωνή που έχεις!

το φεγγάρι και η νύχτα μυρίζει γιασεμι
τώρα τι να σου πω
τίποτα!
κι η νύχτα μυρίζει, μπαρούτι φίλε μου!
βροχές και καταιγίδες!

μα δεν ήρθες και σήμερα και χθες

χθες δεν ήσουν γείτονας
σήμερα, άργησα να σχολάσω
τώρα τι να σου πω
φταίω

πάμε τσιφτετέλι!
δεν το ξέρω κιόλας
ακούγεται και γυναικεία φωνή. Καλή!

τσοκολάτα;
μία και μοναδική

αλήθεια;

αλήθεια και ψέμα
στην καρδιά μου είσαι εσύ μία και μοναδική
στο φωνάζω
με καμία δεν σ' αλλάζω
σ' αγαπάω στο φωνάζω
και μοναδικήηηηηηη
παλαμάκια
Ευχαριστώ , ναστε καλά, θα ξανάρθω, λέει!
Ώπα, τελειώνει!
Κρατήστε τον καλέ!
στον φωνάζω, με καμία δεν σ' αλλάζω
ξαναλέει το ρεφρέν
κάθε βράδυ
να το ξέρεις πως σ' αγάπησε πολύ, το καλύτερο παιδί!

Κι εγώ σ' αγάπησα φίλε μου!
Μου έφτιαξες την νύχτα απόψε, ακόμα και από μακρυά
κάθε βράδυ κουβεντιάζω
το λέει και το ξαναλέει

Ευχαριστούμε! !!! Τον αποθεώνουν!

Τσιγάρο!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Πάει; Έφυγε; Που πήγε το καλύτερο παιδί;
Ο κόσμος φωνάζει. Τίποτα! Δεν γυρίζει πίσω!
12:16

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

και τώρα, μπορώ να κάνω εκείνο το διάλλειμα! Σκέψου να ήμουνα νωρίτερα εδώ! Μα αν ήμουνα, θα πήγαινα, βεβαίως βεβαίως!
Α, ρε Κατερίνα! Θα χάσεις και τον Λέκκα, θα χάσεις και την Χαρούλα, κι εκείνους δεν θα τους ακούς! Θα τραγουδήσουν σε άλλες γειτονιές!

Άντε, προσαρμόσου!Το γρηγορότερον σε περικαλώ!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ούτε με νοιάζει τι έγραψα. Όποιος τα διαβάσει, ας γελάσει! Του επιτρέπω! Ελεύθερα!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Διάβασα τελικά αυτά που έγραφα εν ώρα συναυλίας και γελούσα μόνη μου!

Καλά λένε πως το δράμα βγάζει χιούμορ και το ανάποδο!
Σωστόν!
Τώρα, τι να τα κάνω αυτά τα σχόλια; Να τα σβήσω;
Επιβεβαιώνουν την τρέλα μου! Δεν με συμφέρει!
Όμως... αυτή είμαι!
Τ' αφήνω!
Φιλάκια στους περαστικούς!
Και προς Θεού, μη νομίζει κανείς πως δεν μ' αρέσει ο Πλούταρχος! Μου βγήκε έτσι, γιατί αποφεύγω το αλλιώς. Έτσι είναι και το βιβλίο του παππού! Χιουμοριστικό. Ροζ... προς γκρί! Όχι μαύρο!
Όχι άλλο μαύρο!

Αστοριανή είπε...

...Πανσέληνος, αγάπη μου, και πώς να στην...δανείσω! αφού μας...κόλλησε εδώ, και δεν γυρίζει πίσω...
Πραγματικά μ'έκανες και γέλασα!΄" όχι άλλο μαύρο!" ευρηματικό,"όχι άλλο ...μαύρο!"
να δούμε στις 4 του Οκτώβρη, ποιος θα τσιρίζει!!!!!!!!!!
Φιλάκια γελαστά,
Υιώτα
ΝΥ

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Όχι άλλο κάρβουνο, έλεγε ο Κούρκουλος, Γιώτα μου!
Θα μας πρίξουνε τώρα ως τις 4! Αλίμονό μας!
Έχεις μύτη, ε;
Φιλάκια της!Τα λέμε!