Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Βιολέτα - Χριστίνα, Ντάγκαλου, "νικήτρια", έτσι κι αλλιώς!

Δεν ξέρω πόσο τυχαίο ήταν το τραγούδι... Αν δεν είχε να κάνει με ανθρώπους, θα το έλεγα "μεταφυσικό ή προφητικό"...

Υλαγιαλή...

Λέει σε μια συνέντευξη της Μαρίας Παπαδάκη, ο Ορφέας Περίδης, στο Μουσικόραμα:
 Μαρία: "Υλαγιαλή"!!! Διάβασα σ' ένα σου blog την ιστορία που έμελλε να γίνει η.. πηγή της έμπνευσής σου γι' αυτό το τόσο ατμοσφαιρικό κομμάτι. Μιά ιστορία σχεδόν εξωπραγματική που έπεσε στα χέρια σου και.. χτύπησε χορδές ευαισθησίας μέσα σου.. Για πες μου γι' αυτό..
 Ορφέας: Υλαγιαλή, είναι μια λέξη με μακρά ιστορία, ένας μύθος. Ο Κνουτ Χάμσουν που την πρωτοείπε στο διήγημά του «Η Πείνα». . .  δεν ξέρω που την βρήκε. . .  'Ισως αυτό το γνωρίζουν οι φιλόλογοι και όχι όλοι. Η ιστορία της λέξης χάνεται μες στους αιώνες. Ποιος ξέρει; Υπάρχει η Υλαγιαλή και ζει κάπου στις βόρειες θάλασσες; Ήρθε απ τους παραμυθάδες της Ανατολής; Στα διηγήματα του πάντως ο Ν.Δ.Τριανταφυλλόπουλος με γενικό τίτλο «Λιμενάρχης Ευρίπου», ζωντανεύει ξανά την ηρωίδα μαζί με κάποιες άλλες όπως τη Μαίρη Δεπάνου, τη Μύριαμ Χόπκινς Λάι, την Έλιζε Μαίηλυ του Γιάννη Σκαρίμπα, την κυρία 'Ερση του Πεντζίκη (που κι αυτός την πήρε απ τον Δροσίνη). Όλα αυτά τα πρόσωπα ξεπηδάνε απ το ένα μυθιστόρημα και μπαίνουν στο άλλο. Μου αρέσει αυτό. Να συνεχίζουν να ζουν αυτές οι πρωταγωνίστριες σε έναν άλλο τόπο. Στη Χαλκίδα ας πούμε του προηγούμενου αιώνα. Να επαναλαμβάνουν τις βεγγέρες τους σε σαλόνια φωταγωγημένα, έξω απ το χρόνο, έξω απ τα όρια του κόσμου.
Όλη η συνέντευξη ΕΔΩ


Στίχοι:  
Νίκος Τριανταφυλλόπουλος
Μουσική:  
Ορφέας Περίδης

Γλυκό μ’ αστέρι του Βοριά, 
τώρα που σβήνουνε τα φώτα, 
πάρε μακριά μου τη βαριά σκιά, 
και δωσ’ μου ρότα...

Υλαγιαλή, υλαγιαλή, υλαγιαλή, 
μέσα στη νύχτα με πηγαίνουν οι ανέμοι, 
κι όπου και πατήσω και σταθώ σαν το πουλί, 
τρέμει η καρδούλα μου και το φτερό μου τρέμει...

Άβυσσος άγρυπνη που πάντα με καλεί, 
και σέρνει εκεί, σέρνει εκεί πέρα την ψυχή μου, 
Υλαγιαλή, υλαγιαλή, 
λάμψε καλή σαν αστραπή χρυσού και ασήμου...

Υλαγιαλή, υλαγιαλή, υλαγιαλή, 
μέσα στη νύχτα με πηγαίνουν οι ανέμοι, 
κι όπου και πατήσω και σταθώ σαν το πουλί, 
τρέμει η καρδούλα μου και το φτερό μου τρέμει...

Υλαγιαλή, υλαγιαλή, υλαγιαλή, 
μέσα στη νύχτα με πηγαίνουν οι ανέμοι, 
κι όπου και πατήσω και σταθώ σαν το πουλί, 
τρέμει η καρδούλα μου και το φτερό μου τρέμει...


Βιολέτα - Χριστίνα, Ντάγκαλου, "νικήτρια", έτσι κι αλλιώς!

Αγγελάκι μας, είσαι νικήτρια της ψυχής μας! Κράτα αυτό και χαμογέλα! Είτε πέρναγες, είτε όχι, θα παρέδινα την σκυτάλη γι' απόψε! Ήταν δύσκολη η επιλογή, όλα τα παιδιά ήσασταν ΦΩΝΑΡΕΣ! "ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ" ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ! Όχι, δε θα βγάλω πίκρα, γιατί δεν έχω! Θα πω μόνο στον Ρέμο, ότι η Κύπρος έχει χρήμα, ακόμα... Η Ελλάδα έχει μεγάλη οικονομική κρίση, αν εκείνος ακόμα δεν το κατάλαβε, ήταν μια ωραίαευκαιρία, απόψε! Εγώ... και κόλλησα στο πως θα πληρώσω τον φουσκωμένο λογαριασμό. Ακόμα και οι γονείς σου, φαντάζομαι!... Οπότε... έχουμε εμπιστοσύνη μόνο σε σένα και στον Θεό, ότι για να φτάσεις μέχρι εκεί, ΚΑΠΟΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ! Εκείνος, ξέρει! Άξιζε κι ο Γιούρι, δικαίως βγήκε! Άξιζε κι ο Παναγιώτης και ο Άρης, κι εσύ! Όμως, ο Μιχάλης, αποφάσισε! Σεβαστή η απόφασή του, δεν την περίμενα, όμως! Μια νεράϊδα ανάμεσα σε τρεις άντρες... επέλεξε αλλιώς! No problem! Συνεχίζεις τον αγώνα και το μεράκι σου, σαφώς, με πολλά περισσότερα "όπλα" από πρώτα! Μη μου στεναχωρεθείς, καθόλου! Ευκαιρία να στρωθείς στα διαβάσματά σου, που τα παραμέλησες για το "παιχνίδι"! Επειδή η ζωή όμως, δεν είναι παιχνίδι, ξέρεις από "κουπί", συνέχισε, θα φτάσεις! Έτσι, έχει και μεγαλύτερη αξία! Να είσαι καλά, γερή και χαρούμενη, κορίτσι μου!!! Ναι; Τώρα, σίγουρα θα βρούμε τον χρόνο να τα πούμε από κοντά, πολλά πολλά, φιλάκια! Ζήσε τις όμορφες στιγμές εκεί και εμπειρίες! Σίγουρα θα σου χρειαστούν!....

3 σχόλια:

Paraskevi Lamprini M. είπε...

Δεν πειράζει.....
ΩΦΕΙΛΩ ένα ΜΕΓΑΓΟ μπραβο στο κορίτσι.... της εύχομαι να κερδίζει στην ζωή της πάντα!!!...

και όπως έγραψα... μία μάχη όταν χάνεται....δεν σημαίνει ότι ΧΑΘΗΚΕ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ!!!!!
της εύχομαι κάθε ευτυχία!!!!!!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Εννοείται, Λαμπρινή μου!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ευκαιρία να γράψω εδώ μερικές σκέψεις μου:

Καταλάβαμε, Μιχάλη, αρκεί να καταλάβατε κι εσείς, τι κορίτσι σας στείλαμε!...

Το τραγούδι το βρίσκω πολύ εύκολο για την φωνή της Βιολέττας μας, αλλά της πήγαινε πολύ!

Το φουστάνι καλό μεν... αλλά προτιμούσα το δικό της! Κοριτσάκι σαν τα κρύα νερά... πολύ "βαρύ" για την ηλικία της!

Όσο για το βάψιμο... τόση φρεσκάδα, γιατί την κρύψατε;

Αυτά θυμάμαι τώρα! Έχω κι άλλα, όταν ξαναδώ σε επανάληψη την εκπομπή.

Τόσο στήσιμο στο μαλλί, τόσο σεμνό φουστάνι, λίγο λαιμός, λίγο χεράκι,... έλεος!