Η ΑΡΓΩ της Γιώτας Σπανού - Στρατή, έφτασε στον Βόλο!

... Κι ήρθε η αποψινή βραδιά...

Χαρούμενη και συγκινημένη συνάμα, γιατί χάρη στην φιλοξενία της εφημερίδας 

ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ, 

μπορώ να κάνω ένα "ιδιαίτερο" δώρο σε μια ιντερνετική φίλη που αγαπώ πολύ και θαυμάζω.

Εύχομαι να το χαρεί, αν και η φωτογραφική μου μηχανή δεν με βοηθάει!

Θέλω να ευχαριστήσω και ΔΗΜΟΣΙΑ την εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ που βοήθησε την "παγωμένη "ΑΡΓΩ" της Γιώτας, να φτάσει στο λιμάνι της!

Γνωριμία με το έργο της από τη μακρινή Αστόρια

"Ιωλκός - Κολχίδα" από ποίηση

της Γιώτας Σπανού - Στρατή

Το ποίημα "Ιωλκός - Κολχίδα = Όλβιες Ώρες" της Γιώτας Σπανού - Στρατή είναι η αφορμή για τη γνωριμία της Ελληνίδας ποιήτριας με το κοινό του Βόλου. Από τη μακρινή Αστόρια και την άλλη άκρη του Ατλαντικού, 

η Γιώτα Σπανού - Στρατή γύρισε το χρόνο πίσω και μέσα από το 

προσωπικό blog  της  (http:astoriani.blogspot.gr) μίλησε στη Βολιώτισσα Κατερίνα Δεσπότη - Σταματίου, Παπαθεοδώρου για το τι την ενέπνευσε στο να ενώσει τη μυθολογία με το παρόν. 

"Αυτή η χρονιά μας έδωσε μεγάλες έγνοιες με τους απροσδόκητους πάγους και τις θύελλες...

Αγαπώ το χιονιά, τη μεγαλοπρέπεια της φύσης! Αγαπώ και τις μοναδικές ευκαιρίες που θα "πιάσει ο ...νους μου" να τις βάλλει στο άψυχο χαρτί, για μελλοντική χρήση.

 Είναι η διαφορετικότητά μου, κι έχω λάβει μέρος, ερασιτεχνικά βέβαια, σε ανάλογες παρουσιάσεις φωτογραφίας και ειδικά με "κομμάτια πάγους"... τόνισε αρχικά η Γιώτα Σπανού - Στρατή, η οποία στη συνέχεια συμπλήρωσε:

"Στο σπίτι, την παραμονή, ετοίμαζα το αυριανό τραπέζι της 43ης επετείου μας!

Στή Ρωσία, ξεκινούσαν οι Αγώνες.

Οι Ολυμπιακοί, ανέκαθεν με γοήτευαν. Έχω δε, και το θεατρικό έργο (και βιβλίο) που ανεβάσαμε το 2004, σε δυο ξεχωριστούς χώρους, στην Ομογένεια, με τον τίτλο: 

Ο Έκτος Κύκλος, ο Κύκλος των νεανικών οραμάτων.

Ο πάγος που ακολούθησε την πυκνή χιονοθύελλα, μας ξάφνιασε το επόμενο πρωί. Βιαστικά, μισοντυμένη, πήρα τη μηχανή μου, ξεκόλησα κομμάτια πάγου και σταλακτίτες, από την οροφή, κι από όπου αλλού "εμπνεόμουν" , τα τοποθέτησα πάνω στο καλοκαιρινό τραπέζι που είχε  ήδη μεγάλη χιονο-βάση να τα "φυτέψω" (!!!) κι εκεί άρχισε η περιπέτεια της φωτογράφισης που οδήγησε στην έμπνευση της Αργούς!!! 

Οι Αργοναύτες άρχισαν να κωπηλατούν ... άκουγα το πάφλασμα των κουπιών... μιλούσα μαζί τους για το ταξίδι τους, τα ...νυχτερινά τους ξεφαντώματα ... για το χρυσόμαλλο δέρας, κ.λ.π. 

Νους και φωτογραφίες... συνδυασμός τρέλας.

 Μιλάμε για έξι η ώρα το πρωί, πίσω, στο ξύλινο μπαλκόνι, και για περίπου εκατό διαφορετικές φωτογραφίες...

 Κάποια στιγμή, κυριολεκτικά ξυλιασμένη, μπήκα στο σπίτι, πήγα κοντά στη έξτρα φορητή θερμάστρα, με ένα ζεστό καφέ συνήλθα κι άρχισα το γράψιμο... 

Την επομένη, το διόρθωσα, και μετά από κάποιες μέρες, το "ανέβασα" στο blog".

Ιωλκός-Κολχίδα(Σότσι) = Όλβιες Ώρες

Ξεκίνησαν

οι Έλληνες του τότε κόσμου, από τη Γη των Αθανάτων,

στοχεύοντας την Εύδιο Ακτή της Δυναστείας των Πάγων.

Τύφλωναν οι ασπίδες τους τον υπερόπτη Ήλιο.

Προσκαλούσαν κάθε νύχτα την ανοχή της Σελήνης.  

Πενήντα αγέρωχες Τριήρεις,

με κουπιά που ανάσαιναν ικμάδα, ανακάτωναν

τα σωθικά του Αιγαίου.

Προκαλούσαν τον Ποσειδώνα. 

Θυσίαζαν

τη ψυχή τους στην εύνοια των Θεών. 

Προχωρούσαν

για το υπερπόντιο ταξίδι της αιωνιότητας, 

ακάθεκτοι.

Με ούριους ανέμους, με μίση και θεϊκές υποσχέσεις,

αποχαιρέτησαν την Ιωλκό, διάβηκαν τον Πόντο της Έλλης,

πλεύρισαν στις ανάσες της Μαύρης Θάλασσας 

κι ακούμπησαν

την Ελπίδα πάνω στην αχόρταγη λαχτάρα της κυριαρχίας

του Χρυσόμαλλου Δέρατος.

Η θρυλική πλέον Κολχίδα, έδωσε ακόμη μία μάχη

για να λούζεται στο φως της Ιστορίας.

Θεϊκές εύνοιες μαζί κι αντιζηλίες, 

ήρωες αδιάφανοι ή και ημίθεοι,

Μύθοι αιμάσσοντες, κερήθρες αιώνιες 

της παγκόσμιας Δόξας μας,

αναστήθηκαν σε ουρανομήκη αναβίωση

στην Κολχίδα, 

το εύμνημο Σότσι του σύγχρονου κόσμου.

Τυχερή να ζω την Τέχνη στην τελειοποίηση των αθλημάτων,

την αγωνία των αθλητών, 

στην μαγεία των Θεσμών

της γείτονος Ήλιδας, όπου αναβιώνουν δραματικά 

στην αγκάλη

της αρχαίας Κολχίδας.

Η Γιώτα Σπανού - Στρατή είναι καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας. Υπήρξε μεταφράστρια και υπεύθυνη της 3ης σελίδας για τοπικά και διεθνή νέα, στην εφημερίδα "'Εθνικός Κήρυκας" της Νέας Υόρκης, στην οποία αρθρογράφησε παράλληλα. Θεατρογράφος "μακράς θητείας" και παρουσιάσεων κυρίως στην Ελληνική Ομογένεια της Ν.Υ., με τιμητική συνεργασία πολλών φορέων ως και της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Ν.Υ. Ιδρύτρια-υπεύθυνη Διεθνούς Εταιρίας Θεατρικών Συγγραφέων, (Ν.Υ.1999, ανά διετίαν δραστηριότητες, κυρίως στην Ελληνική Μυθολογία, επισκέψεις σε Δημόσια Σχολεία κ.λ.π), Μέλος διακεκριμένων λογοτεχνικών Εταιριών-Συλλόγων στην Ελλάδα ως οι Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών, Π.Ε.Λ., Δ.Ε.Ε.Λ., των National League of American Pen Women, Poetry Forum, Shelley Society, of New York, πρώην μέλος του "Κάμερα Κλαμπ, Φλάσσιγκ, Ν.Υ." με δίγλωσση ποίηση σε μοναδικές φωτογραφίες, κ.λ.π.

Θεώρησα χρέος μου, να φτάσoυν οι λέξεις της ... κοντά στην Αργώ.

Αντιγραφέας: Κατερίνα Δεσπότη - Σταματίου, Παπαθεοδώρου

*************

Υγ1. Όταν της ζήτησα ένα ανανεωμένο βιογραφικό, απ' αυτό που έχει ανεβάσει στο blog της, μου απάντησε:

"Κι η "Αστοριανή" έχει αρκετά... ΔΕΝ χρειάζονται πολλά!

Τώρα, ποιά είμαι; Μια νιόπαντρη νεαρή καθηγήτρια του τότε, που έκλαιγε γιατί ...άφησε την πατρίδα για τη Νέα Υόρκη... και τώρα μια ώριμη κυρία που χαίρεται τις εμπειρίες που μου πρόσφερε η θετή Μάνα. Ίσως ήταν γραμμένο τελικά να μείνω και να πιστεύω το "όπου γη, και τάφος"... " 

Υγ.2 Σημειωτέον, το εν λόγω ποίημα, έχει άλλη τόση περίπου συνέχεια.

Υγ.3 Την συνέχεια θα την βρείτε, ΕΔΩ!

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

ΥΓ.

Η ΓΙΩΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑ, ΕΔΩ!