Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

ΚΑΙ ΣΥ ΓΕΛΟΥΣΕΣ

Μ' αρέσει και πολύ, μάλιστα!

Μέχρι να γράψω την συνέχεια της «Η ΑΝΗΦΟΡΑ» είπα να βάλω ένα από κείνα τα μακρόστενα κείμενα μου που μοιάζουν με ποιήματα - όπως λέω.


ΚΑΙ ΣΥ ΓΕΛΟΥΣΕΣ

Στεκόσουν γυμνή σα μαύρη νύχτα ξαστεριάς
χορεύοντας με πάθος με τις ριπές τ’ ανέμου
Και γελούσες
Ήσουν ένα ολόχρυσο λουλούδι
που ‘χε φυτρώσει στη ψυχή σου
Και γελούσες. Όλο γελούσες!

Το γέλιο σου έφυγε γεμάτο ορμή
Τυφλό από το πάθος που συ του ‘χες χαρίσει
και
Έσπασε σε τοίχους τσιμεντένιους
Ταξίδεψε σε δρόμους και γεφύρια
Σκόνταψε στις σκουριασμένες σχάρες υπονόμων
Χάθηκε σε δάσος με μυτερές κεραίες
Βούλιαξε σε ψεύτικες εικόνες φωτισμένες
Γεύτηκε το πιπεράτο ρεύμα στα καλώδια
Γύρεψε να βρει ζωή στα παραθύρια
Κάηκε στις μαύρες εξατμίσεις
Χτύπησε πόρτες κλειδωμένες
Χώθηκε σε μάτια παγωμένα
Ευχές το πήραν αγκαλιά έτσι για παιχνίδι
Το πέταγαν ψηλά για να το πιάσουν πάλι…

Κι επέστρεψε λυγμός
το γέλιο σου

Δεν υπάρχουν σχόλια: