Η Ελένη Γκίκα απαντά στο ερωτηματολόγιο του L

Η Κατερίνα Δεστάπα κοινοποίησε σύνδεσμο από Ελένη Γκίκα.

21 ώρες πριν

Υπάρχει κάτι ή κάποιος λόγος που θα σας έκανε να σταματήσετε το γράψιμο;

Νομίζω πια θα ήταν αυτοκτονία. Για μένα αποτελεί την μόνη πραγματικότητα. Θα μπορούσα να μην εκδώσω, όμως. Για πολλούς λόγους. Το έχω σκεφτεί ένα βράδυ χαράς όταν έκλαψε από πόνο κάποιο πλάσμα που αγαπάω. Είχε μόλις εκδοθεί ένα βιβλίο μου. Να μη ξανακλάψει, να μη πονέσει σκέφτηκα ολόψυχα κι ας μη σώσω να ξαναβγάλω.

Η Ελένη Γκίκα απαντά στο ερωτηματολόγιο του L | Literature.gr

www.literature.gr

Η Ελένη Γκίκα γεννήθηκε το 1959 στο Κορωπί. Δημοσιογράφος και βιβλιοκριτικός στο Αντί, στις Εικόνες και στο Έθνος της Κυριακής από το 1983, έχει ασχοληθεί με το μυθιστόρημα, το διήγημα, την ποίηση, το παραμύθι, έχει συμμετάσχει σε συλλογικές εκδόσεις και έχει επιμεληθεί βιβλία και σειρές.

1Μου αρέσει! ·  · Προώθηση · Κοινοποιήστε

• Αρέσει στους Flora Matte και Lamprini Tisolmi.
• 

  ΜΑΡΙΑ ΠΕΣΤΡΟΒΑ ................

  20 ώρες πριν · Δεν μου αρέσει · 2
• 

  Κατερίνα Δεστάπα Αυτό συμβαίνει Μαρία μου, όταν τα βιβλία έχουν και βιώματα. Πονάνε οι άλλοι, ενώ δεν ήταν αυτή η πρόθεση του (ή της) συγγραφέα.

  20 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 2
• 

  Ελένη Γκίκα 

  20 ώρες πριν · Μου αρέσει!
• Περιγράψτε μας την εικόνα του εφηβικού δωματίου σας και βάλτε μας και το σχετικό soundtrack.

  Δεν απέχει και πολύ από την παρούσα κατάσταση: βιβλία και τετράδια, ράφια υπό κατάρρευση, στοίβες στο πλάι μου και γραφείο σχεδόν μόνιμα άδειο. Μια ζωή γράφω στο γόνατο, τότε στο πάτωμα. Μουσική συνήθως ορχηστρική, τα τραγούδια πάντα με κάνουν να κλαίω. Υπάρχουν τραγούδια αλλά είναι αναμνήσεις έξω από το δωμάτιο. Εξάλλου κι ο νους μου είναι σχεδόν πάντα στο παράθυρο κι έξω στο δρόμο. Στη γιαγιά ή στη θεία μου, ή στο σπίτι της φίλης μου της Μαρίκας που υπήρχαν κι άλλα παιδιά.

  
  

  Αν παρομοιάζατε το έργο σας με ζωγραφική, ποιος ζωγράφος θα ήσασταν;

  Νομίζω ταιριάζουν αυτές οι πολύχρωμες πληγωμένες Φρίντες της Φρίντα. Η Φρίντα Κάλο μου πάει σε όλα: στις αντοχές και στα χρώματα, στα φαρδιά φορέματα, στους κολιέδες, στο ότι ζωγράφιζε τον εαυτό της επειδή ήταν μόνη. «Σαν κορδέλα τυλιγμένη σε βόμβα», γι’ αυτό.

  
  

  Με ποιον λογοτεχνικό ήρωα θα θέλατε να έχετε ερωτική σχέση;

  Με τον Χίθκλιφ, παρότι μεγάλωσα, τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη» τέτοια ζημιά κάνουν! Μπορώ με δύο; Και με τον «Υπέροχο Γκάτσμπι». Για όσα υπόσχονται «πέρα απ’ τα όρια».

  
  

  Ποια η ιδανική θερμοκρασία περιβάλλοντος (υπό σκιά η μέτρηση) για να διαβάζετε ή να γράφετε;

  Συνθήκες θέρους στο καταχείμωνο και χειμώνα στο κατακαλόκαιρο μέχρι πρότινος, τώρα πια σχεδόν δεν με νοιάζει, δηλαδή ούτε ζεσταίνομαι, ούτε παγώνω

  
  

  Υπάρχει κάτι ή κάποιος λόγος που θα σας έκανε να σταματήσετε το γράψιμο;

  Νομίζω πια θα ήταν αυτοκτονία. Για μένα αποτελεί την μόνη πραγματικότητα. Θα μπορούσα να μην εκδώσω, όμως. Για πολλούς λόγους. Το έχω σκεφτεί ένα βράδυ χαράς όταν έκλαψε από πόνο κάποιο πλάσμα που αγαπάω. Είχε μόλις εκδοθεί ένα βιβλίο μου.  Να μη ξανακλάψει, να μη πονέσει σκέφτηκα ολόψυχα κι ας μη σώσω να ξαναβγάλω.

  
  

  Έχετε κλάψει ποτέ για ένα στίχο ή για μια φράση που διαβάσατε;

  Κλαίω συχνά, και ιδιαίτερα με ποίηση. Και με δικά μου μετά από χρόνια, κλαίω. Έχω κλάψει με τις «Καρτ ποστάλ» της Πρου, με τους «Maytress» της Annie Dillard, ακόμα το θυμάμαι, πολύ κλάμα.

  
  

  Ποια θα ήταν η πιο ακραία πράξη θυσίας που θα κάνατε για έναν άνθρωπο που αγαπάτε πολύ;

  Έχω παρακαλέσει να σηκώσω το βάρος απ’ την αρρώστια του. Δεν ήταν θυσία, θυσία κάνουν ή λένε πώς κάνουν «οι δόλιες μάνες». Δεν υπάρχει θυσία στην αγάπη, ό,τι κάνεις το κάνεις επειδή εσύ δεν μπορείς να μη το κάνεις.

  
  

  Αν ο έρωτας και ο θάνατος είναι τα δύο μεγάλα θέματα της λογοτεχνίας, ποιο είναι για σας το τρίτο κατά σειρά;  

  Ο Χρόνος που μεταμορφώνει το ένα στο άλλο.

  
  

  Ποιο είναι το πιο υπερτιμημένο βιβλίο όλων των εποχών;

  Για να το σώσει ο χρόνος κάτι θα έχει, αλλιώς θα έσβηνε.

  
  

  Γιατί δε λέμε πάντα την αλήθεια;

  Γιατί δεν την ξέρουμε, γι’ αυτό τη φοβόμαστε. Άλλο η αλήθεια κι άλλο η ειλικρίνεια. Το πρώτο και βάθος έχει και φως και διάρκεια. Το άλλο, μεταβάλλεται, είναι εγωιστικό και πληγώνει κι εμάς και τους άλλους.

  
  

  

  
  

  Η Ελένη Γκίκα γεννήθηκε το 1959 στο Κορωπί. Δημοσιογράφος και βιβλιοκριτικός στο Αντί, στις Εικόνες και στο Έθνος της Κυριακής από το 1983, έχει ασχοληθεί με το μυθιστόρημα, το διήγημα, την ποίηση, το παραμύθι, έχει συμμετάσχει σε συλλογικές εκδόσεις και έχει επιμεληθεί βιβλία και σειρές. Κυκλοφορούν 30 βιβλία της. Ανάμεσά τους Δι’ εσόπτρου εν αινίγματι, Να τα μετράω ή να μη τα μετράω τα χρόνια, Το αίνιγμα του άλλου, Μετεβλήθη εντός μου, ο ρυθμός του κόσμου, Υγρός χρόνος, Εν αταξίαις εύτακτοι όντες, Το Γράμμα που λείπει, Πλήθος είμαι, Οι κούκλες δεν κλαίνε και Η αιώνια επιστροφή. Η γυναίκα της βορινής κουζίνας,  Το μπολερό δεν ήταν του Ραβέλ, Το μυστικό της μαγικής τσαγιέρας και Η ζωγραφιά που ταξιδεύει, κυκλοφορούν απ’ τις εκδόσεις «Καλέντη»