Το μεγάλο "γιατί"

Η Κατερίνα Δεστάπα κοινοποίησε σύνδεσμο από Nick Rammos.

5 Ιανουαρίου

Το μεγάλο «Γιατί»

torontogreekbloggs.blogspot.com

Γιατί ''χάλασαν'' οι σχέσεις της Ομογένειας με την Ελλάδα: Αιτίες και γεγονότα.. Πολλά άλλαξαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ειδικά μετά την εφαρμογή των ''μνημονίων'' στην Ελλάδα. Η Ομογένεια, στην Βόρεια Αμερική, βοηθούσε την πατρίδα και τον λαό της, ειδικά στα χρόνια της κατοχής και τις τρεις...

Μου αρέσει! · · Προώθηση · Κοινοποιήστε

• Αρέσει στον Nick Rammos.

  Γιατί ''χάλασαν'' οι σχέσεις της Ομογένειας με την Ελλάδα: Αιτίες και γεγονότα..
  
  
  

  

  
  Πολλά άλλαξαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ειδικά μετά την εφαρμογή των ''μνημονίων'' στην Ελλάδα. Η Ομογένεια, στην Βόρεια Αμερική, βοηθούσε την πατρίδα και τον λαό της, ειδικά στα χρόνια της κατοχής και τις τρεις επόμενες δεκαετίες.
  
  Στην κατοχή, με το greek war relief στέλνοντας τρόφιμα, είδη ένδυσης κ.ά. Μετά την κατοχή, στέλνοντας χρήματα σε συγγενείς, χτίζοντας εκκλησίες, νοσοκομεία, σχολεία, φτιάχνοντας δρόμους στα χωριά και στις πόλεις. 'Ήταν τιμή και καθήκον γιά τους Ομογενείς να συμπαραστέκονται στον λαό στην Ελλάδα. Μην ξεχνάμε ότι στον Α' παγκόσμιο Πόλεμο, πήγαν εθελοντές να πολεμήσουν γιά την Ελλάδα και να ελευθερώσουν τα εδάφη στο βόρειο μέρος της. Στο διάστημα του μεσοπόλεμου, χωρίστηκαν κι αυτοί σε βασιλικούς και βενιζελικούς στις ΗΠΑ, αλληλοδερνόμενοι στις εκκλησίες και στους καφενέδες.
  Αλλά, όταν η πατρίδα είχε ανάγκη, ενώνονταν και βοηθούσαν με κάθε τρόπο.
  
  Τι μεσολάβησε
  Από τις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν σταμάτησε και η μετανάστευση, η Ομογένεια περιόρισε την κάθε βοήθεια στην Ελλάδα, ειδικά στους τόπους καταγωγής, μέσω των συλλόγων και Οργανώσεών της. 'Εδωσε έμφαση στα δικά της: Να μορφώσει τα παιδιά της, να δημιουργήσει ότι μπορούσε στις πόλεις που ζούσε στις ΗΠΑ, να προοδεύσει κοινωνικά, οικονομικά. Τα κατάφερε.
  
  Με χαρά υποδεχόταν τους πολιτικούς από την Ελλάδα. Και αυτοί την σέβονταν, την τιμούσαν, αφήνοντας στην πατρίδα την μικροκομματική μιζέρια. Ευρισκόμενοι τότε στο εξωτερικό, στις ΗΠΑ ειδικά, αναφέρονταν στην Ελλάδα και όχι στα κόμματά τους. Στη Νέα Υόρκη, όπου έρχονταν βασικά, μιλούσαν στο (τότε) ''Κρύσταλ Πάλας'' στην Αστόρια. Γεμάτη πάντα η αίθουσα. Τότε η Ομογένεια αγωνιζόταν γιά τα εθνικά θέματα με πάθος, με κάθε τρόπο. 'Έτρεχε-διαδήλωνε γιά το Κυπριακό, πάλεψε γιά το όνομα των Σκοπίων. 'Ισαμε τις αρχές της δεκαετίας του '90 όλα ήταν μιά χαρά και οι σχέσεις Ελλάδας-Ομογένειας άριστες.
  
  Η εμπιστοσύνη άρχισε να κλονίζεται τον χρόνο 1993, στις αρχές του, όταν ο Μπιλ Κλίντον ορκίστηκε ως πρόεδρος των ΗΠΑ, τον Ιανουάριο, επειδή η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη, ενώ έλεγε στην Ομογένεια να κινητοποιηθεί (και η Ομογένεια έτρεχε στην Ουάσιγκτον), την ίδια ώρα κανόνιζε να ξεπουλήσει το όνομα, όπως κι έγινε, δεχόμενη να μπει η λέξη ''Mακεδονία'' στο FYROM.
  
  Γιά τον σκοπό αυτόν χρησιμοποίησε αφελείς ''επιφανείς Ομογενείς'', ως «Δούρειο 'Ιππο», οι οποίοι, με ελαφρότητα και ανευθυνότητα, έπαιξαν διπλό παιχνίδι, ζητώντας από τον Κλίντον με επιστολή τους, δηλαδή με την υπογραφή τους, να... ξεχάσει υποσχέσεις και
  δεσμεύσεις του, σχετικά με τον όνομα ''Μακεδονία''. Τότε, ακόμα και Αμερικανοί πολιτικοί εντυπωσιάστηκαν με την ελληνική... ''κωλοτούμπα''.
  
  'Έτσι, ο Κ. Μητσοτάκης, δυστυχώς, έμεινε στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός που κατάστρεψε τις σχέσεις Ελλάδας-Ομογένειας και την αμοιβαία συνεργασία-εμπιστοσύνη.
  
  Αυτοί που υπόγραψαν την δήλωση ήταν οι ακόλουθοι:
  Phil Angelides (Φίλ Αγγελλίδης), Πρόεδρος του Δημοκρατικού κόμματος της Καλιφόρνιας.
  Art Agnos (Αρτ 'Aγκνος), πρώην Δήμαρχος του Σαν Φρανσίσκο.
  Andrew Athens ('Aντριου 'Aθενς), Προέδρος τότε του Ηνωμένου ΑμερικανοΕλληνικού Κογκρέσου,
  John Casimatidis (Τζων Κατσιματίδης), Πρόεδρος του «Red Apple Group».
  Philip Christopher (Φίλιπ Κρίστοφερ), Προέδρος PSEKA.
  Dr. Gus Konstantine (Γκάς Κονσταντίν), Supreme President of AHEPA.
  Dr. Takey Crist (Τάκη Κρίστ), Προέδρος American Hellenic Institute, Public Affairs Committee.
  Michael Dukakis (Μιχάλης Δουκάκης), πρώην Κυβερνήτης της Πολιτείας της Μασσαχουσσέτης,
  Nicholas Gage (Νίκολας Γκέιτς), συγγραφέας.
  Fotis Gerasopoulos (Φώτης Γερασόπουλος), αντιπρόεδρος Hellenic American National Council.
  Dr. Christos Ioannides (Χρήστος Ιωαννίδης), Καθηγητής Greek and Middle Eastern Affairs.
  Michael Zaharis (Μιχάλης Ζαχάρης), Chairman KOS Pharmaceutical INC.
  Sotiris Kolokotronis (Σωτήρης Κολοκοτρώνης), President SKK Enterprises.
  Andrew Manatos ('Aντριου Μανάτος), Special Counsel United Hellenic American
  Congress.
  John Nathenas (Τζων Νάθενας) President Hellenic American National Council.
  Peter J. Pappas (Πήτερ Πάππας), President P.J. Mechanical Corporation.
  Jim Regas (Τζιμ Ρήγας) Esq. Senior Courses Regas, Freratos & Harp.
  Eugene Rossides (Ευγένιος Ροσίδης), Esq. Chairman American Hellenic Institute.
  Angelo Tsakopoulos ('Αγγελος Τσακόπουλος), Former National Chairman
  Greek American for Clinton and Professor
  Spiros Vreonis jr.(Σπύρος Βρυώνης), New York University.
  
  Μερικοί από τους παραπάνω, εξακολουθούν να ανακατεύονται με τις ομογενειακές Οργανώσεις, να ''παίζουν ρόλο'' ακόμα, πιστεύοντας ότι η Ομογένεια δεν έχει μνήμη και κρίση.
  
  Το γεγονός του 1993 με το όνομα, σήμανε και την αρχή του τέλους. Η Ομογένεια άρχισε να καταλαβαίνει ότι άλλαξαν νοοτροπίες και πολιτικές της Ελλάδας και η σχέση εμπιστοσύνης δεκαετιών, κλονιζόταν επικίνδυνα.
  
  Πως φτάσαμε στην απαξίωση
  Η κατάσταση εκτροχιάστηκε με την πτώση της κυβέρνησης K. Μητσοτάκη από τον σημερινό πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και την επανεκλογή του Ανδρέα Παπανδρέου.
  Η διαφθορά, η διαπλοκή, η σπατάλη, τα νέα πολιτικά-κομματικά ''ήθη'' στην Ελλάδα, ''κρύωσαν'' και απομάκρυναν την Ομογένεια. Η αλληλοβοήθεια και ο αλληλοσεβασμός, έδωσαν την θέση τους στις άγριες... ''αρπαχτές'' ελληνικών κυβερνήσεων και πολιτικών εις βάρος της Ομογένειας.
  
  O Ανδρέας Παπανδρέου, ως έξυπνος πολιτικός, έχοντας ζήσει και διδάξει στις ΗΠΑ, κατάλαβε το πρόβλημα και συνειδητοποίησε την ζημιά στις σχέσεις Ελλάδας-Ομογένειας ΗΠΑ. Θέλησε να το διορθώσει, αλλά με... λάθος τρόπο. Σωστή η σκέψη του, η ιδέα του γιά
  την συνένωση του Ελληνισμού Διασποράς. Η ασθένειά του, η σήψη του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την ανικανότητα των υπουργών και υφυπουργών του που ανάλαβαν να υλοποιήσουν το σχέδιο συνένωσης των Απόδημων, οδήγησαν σε μεγαλύτερα προβλήματα:
  
  Η δημιουργία του ''Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού'' (ΣΑΕ), με έδρα την Θεσσαλονίκη και η πρώτη παγκόσμια Συνέλευση (Δεκέμβριος 1995), όπου παρευρέθηκε κατά πλειοψηφία η κομματική, εκκλησιαστική, σωματειακή... αχρηστία από τις παροικίες, με όλα πληρωμένα από την ελληνική κυβέρνηση, έδωσαν και το στίγμα του τι θα ακολουθούσε.
  
  Ντε και καλά η Ελλάδα ήθελε, νομίζοντας ότι απευθύνεται σε... πρόβατα, να ''ενώσει'' τους Απόδημους, αλλά γιά όφελος των διεφθαρμένων κυβερνήσεών της. 'Ετσι, στην ιδρυτική Συνέλευση, άλλον εξέλεξαν οι αντιπρόσωποι της Ομογένειας γιά πρόεδρο του ΣΑΕ, άλλον επέβαλε ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών Γρηγόρης Νιώτης, ακυρώνοντας στην πράξη τις εκλογές!
  
  Tότε ζήσαμε και το φαινόμενο, πρώην υπουργός της Ελλάδας (Ν. Ακριτίδης) ως μέλος διακομματικής αποστολής, να λέει σε συγκέντρωση Ομογενών (Φλόριδα) ''διαλύστε την Ομοσπονδία σας και μπείτε στο ΣΑΕ ή θα κάνουμε άλλη Ομοσπονδία στην περιοχή σας''.
  Η συνέχεια γνωστή: Η Ελλάδα έδινε αρκετό χρήμα σε Οργανώσεις ομογενειακές, με σκοπό να τις διαλύσει και να επιβάλει το ΣΑΕ. Εκατομμύρια δαπανήθηκαν, μεγάλα τα ''ποσοστά'' από τις χορηγίες που δίνονταν ως ''μίζα'' σε 'Έλληνες πολιτικούς.
  
  Αλλά, παρά τα εκατομμύρια, η Ομογένεια δεν... ''τσίμπησε'', επειδή κατάλαβε ότι το ΣΑΕ
  ήταν μία μεγάλη απάτη. Το απομόνωσε και τελικά αυτό ουσιαστικά διαλύθηκε τον χρόνο 2010, όταν ''στέρεψε'', εξαιτίας μνημονίων, το χρήμα. Οι πληγές όμως ήταν μεγάλες. Οι σχέσεις Ελλάδας-Ομογένειας καταστράφηκαν. Τα σκάνδαλα, η διαφθορά, η ατιμωρησία στην Ελλάδα, μαζί με την άτιμη χρησιμοποίησή της από τις κυβερνήσεις ''θύμωσαν'' την Ομογένεια. Τώρα είναι πολύ αργά. Απλά επειδή η Ομογένεια ΔΕΝ εμπιστεύεται με τίποτα το πολιτικό-κομματικό κατεστημένο της Ελλάδας. Και δυστυχώς, η πολιτική, κυβερνητική, κομματική Ελλάδα, αντί να βελτιώσει τάχιστα τις σχέσεις της με την Ομογένεια, τον μεγάλο
  φυσικό της σύμμαχο και διαχρονικό στήριγμα της χώρας, δεν κάνει τίποτα. Αδιαφορεί προκλητικά γιά την Ομογένεια και την αγνοεί, εξακολουθώντας να την χρησιμοποιεί μόνο γιά ''χορηγίες'' στα κόμματα και να την...διπλοφορολογεί, αναγκάζοντας τους Ομογενείς να
  κόβουν τις σχέσεις τους με την γη τους, με την πατρίδα τους.
  
  Ενδεικτικό και το γεγονός, ότι, με διάφορα προσχήματα, ο διεφθαρμένος πολιτικός κόσμος της Ελλάδας, ακόμα στερεί το συνταγματικό δικαίωμα της ψήφου στους Απόδημους 'Έλληνες... (Γ. Λ.)