Γιατί δεν αντιδράει κανείς;

'Όταν κάποτε οι επόμενες γενιές θα δίνουν πανελλήνιες με τα γεγονότα που διαδραματίζονται σήμερα, ελάχιστοι θα πιστεύουν ότι όλα αυτά συνέβαιναν χωρίς να υπάρχει η παραμικρή αντίσταση ή έστω μια ουσιαστική αντίδραση από πλευράς πολιτών.

Είναι γεγονός ότι μοιάζει αρκετά πιθανό ακόμη και αν θεσπιστεί ένας νόμος που να ζητάει να κόψουν όλοι οι Ελληνες το δεξί τους χέρι για την αποπληρωμή του χρέους, να γεμίσουν οι εφορίες με μονόχειρες που θα παραδίδουν το δεξί τους χέρι "για να μην έρθουν τα χειρότερα" .Έπειτα μέσα απο το δελτίο του ΕΧΤΡΑ και των λοιπών ''αντιμνημονιακών" θα καταγγείλουν τον Παπανδρέου, τον Σιωνισμό και τις Μυστικές Δυνάμεις του Σκότους που μας έβαλαν στο Μνημόνιο. Τελειώνοντας το δελτίο, τελειώνει και η αντίσταση των αγανακτισμένων πολιτών και ξαναδίνει ραντεβού στην επόμενη μνημονιακή υποχρέωση.

Γιατί δεν αντιδράει κανείς;

Η μόνη ουσιαστική αντίδραση, που όμως δεν είναι αντίσταση, είναι η επιλογή όσων εγκαταλείπουν τη χώρα αναζητώντας μια καλύτερη ποιότητα ζωής σε ξένες χώρες. Οι παραμένοντες, περιφέρονται σαν μελλοθάνατοι, που αναμένουν την εκτέλεση της ποινής τους, παραδομένοι στη φράση "και τι να κάνεις".

Η αλήθεια είναι ότι το πείραμα που λαμβάνει χώρα στις πλάτες μας, είναι άρτια επεξεργασμένο και στρατηγικά τοποθετημένο: ένα ρουα ματ που τελειώνει την παρτίδα και δεν αφήνει περιθώρια κινήσεων. Ωστόσο, η πλειοψηφία των πολιτών, παρά τα 4 χρόνια κρίσης, ακόμη δεν έχει διαλευκάνει το πιο βασικό: πως θέλει την επόμενη μέρα. Είναι διαπίστωση ότι μάλλον νοσταλγεί το σάπιο χτες και τη φούσκα, αδυνατώντας να καταλάβει ότι αυτό ακριβώς οδήγησε εδώ. Οραματιστής και νοσταλγός είναι τελείως διαφορετικές έννοιες και εν προκειμένω, ο κόσμος βρίσκεται ακόμη στο πεδίο της νοσταλγίας.

Ένα ακόμη γκολ από τα αποδυτήρια, είναι η σύνδεση της επίλυσης ενός προβλήματος μονοδιάστατα με την πολιτική και τα πρόσωπα. Για όλα φταίνε οι πολιτικοί, όλα επαφύονται στην πολιτική, και βάζουμε το κεφάλι μας στην άμμο μη μας επιρρίψουν και εμάς ευθύνη για το παραμικρό. Η πραγματικότητα λέει όμως οτι η πολιτική ηγείται μιας κοινωνίας, δεν τη δημιουργεί και ούτε πρέπει να την κινεί σαν μαριονέτα.

Σε μια άποψη που διατύπωσε ένας συγγραφέας, ότι οι πολίτες θα τρόμαζαν αν ήξεραν την πραγματική τους δύναμη, μένει να συμπληρώσουμε οτι θα τρόμαζαν και όσους δεν υπολογίζουν αυτή τους τη δύναμη.

antinoikokuraios.blogspot.gr

πηγή