...... Θυμωμένη είμαι.
Είπα απόψε να ξενυχτήσω για να κάνω ένα δικό μου αφιέρωμα στον Κώστα Κόγια, που Έφυγε απ' αυτή τη ζωή με δική του θέληση και με πολύ φρικτό και καλά σχεδιασμένο τρόπο, ακόμα και στην μέρα.
Ο Κώστας ήταν είναι πολύ δυναμικός, μα και ευαίσθητος άνθρωπος.
Δεν φοβήθηκε τον καρκίνο, δε νομίζω πως φοβήθηκε τα χρέη.
Ήταν φτωχόπαιδο, αν ήταν ευτυχισμένος και κάτι τον κρατούσε σ' αυτή τη ζωή, ήταν ικανός να ζήσει και σαν άστεγος.
Ακόμα δεν το έχω πιστέψει, ακόμα "ψάχνω" να μάθω το "γιατί".
Ρωτάω την γυναίκα του, αν βρήκε κάποιο γράμμα, κάποιο σημείωμα, τίποτα, δεν άφησε τίποτα!
Και να άφηνε, θα μου πεις, το αποτέλεσμα το ίδιο θα ήταν.
Απλά, θα έλυνε την δική μας περιέργεια, ίσως και να κατενόμαζε τους αόρατους για μας, δολοφόνους και να τους "τιμωρούσαμε" σήμερα.
....Ναι, γιατί υπάρχουν και τα ηθικά δικαστήρια με ατσάλινα κάγκελα...
Ήταν μεγάλο σοκ για μας, φίλους και εχθρούς και λέω και το δεύτερο, γιατί ο Κώστας είχε πολλούς.
Έτσι συμβαίνει με τα δέντρα που έχουν πολλούς καρπούς.
Άλλος έκλαψε, ίσως και να κλαίει ακόμα, άλλος κατηγόρησε, ίσως και να κατηγορεί ακόμα, άλλος πόνεσε και ίσως τον πονάει ακόμα.
Σε όλους έλειψε, ακόμα πιο πολύ όμως, στην οικογένειά του.
Εμείς εύκολο να το ξεχάσουμε, εκείνη ποτέ.
Στην στεναχώρια κάθε άνθρωπος αντιδράει διαφορετικά. Άλλος σωπαίνει, άλλος μιλάει συνέχεια γι' αυτόν, άλλος πίνει ένα ποτήρι κρασί στην μνήμη του, άλλος ίσως χορέψει και το αγαπημένο του ζεμπέκικο.
Όλοι οι τρόποι δείχνουν πόνο που εκδηλώνεται αλλιώς.
Μου έχε κάνει τρομερή εντύπωση η δυναμικότητα που βγήκε στην γυναίκα του, Λίτσα Ρητά, μετά την Φυγή του, η οποία μέρα νύχτα μιλάει γι' αυτόν, ακόμα και στο ίντερνετ!
Ίσως πολύς κόσμος να έχει απορήσει, να την έχει κατηγορήσει, ίσως και να την έχει θαυμάσει κιόλας!
Είναι δύναμη και δημιουργία μαζί, η απώλεια, αλλιώς, τρελαίνεσαι!
Ξαναζωντανεύεις τον άνθρωπό σου, τον Αθανατίζεις.
Εδώ θέλω να συγχαρώ την Λίτσα, για τις αντοχές της!
Το "κουράγιο" το δίνω συχνά, όταν την βλέπω στεναχωρεμένη, αν και, ποτέ δεν το λέει ίσια.
Με μια φωτογραφία μελαγχολική, μ' ένα αγαπημένο του τραγούδι, δείχνοντάς μας φωτογραφίες απ' την κοινή τους ζωή, καταλαβαίνω πόσο πονάει, είναι και φορές που την αποφεύγω, γιατί λυγάω και δεν αντέχω δυο πόνους μαζί. Ένας ο τρόπος της Φυγής του Κώστα κι ο άλλος ο δικός της.
Με πόνο ψυχής, λοιπόν, διαθέτοντας ώρες μελαγχολικές και κλαίγοντας συχνά, έκανα κάποια βιντεάκια με το δικό μου στίγμα.
Θα μου πεις, δεν είχες δικαιώματα στο τραγούδι, δεν ήταν δικές σου οι φωτογραφίες!
Αφιέρωμα έκανα στην μνήμη του, δεν βγάζω λεφτά, δεν "πουλάω" την ζωή κανενός, ούτε την δική μου! Μόνο την δείχνω!
Μέσα σ' αυτά τα βιντεάκια, υπάρχουν και δικές μου αόρατες στιγμές, όπως και δάκρυα.
Από λεπτότητα, εδώ και καιρό, δεν γράφω στο τέλος του κάθε βίντεο το όνομά μου.
Δεν είμαι ενημερωμένη για τις εξελίξεις στο You Tube, ερασιτέχνης είμαι και ότι κάνω, το κάνω με αγάπη. Ειδικά στων άλλων τα αφιερώματα! Στα άλλα που αφορούν τελείως δικές μου στιγμές, συνήθως είμαι και βιαστική και όπως κάτσει.
Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό που είδα απόψε. Να αντιγράφει ένας τρίτος ένα βιντεάκι σου, να ποστάρει και την δική του σελίδα, σα να το έκανε ο ίδιος!
Δε θα το πω "θράσος", θα το πω "ιεροσυλία".
Ούτε καν ανέφερε το όνομα του κλαμένου κατασκευαστή, γιατί ήταν κλαμένος!
Εγώ συνηθίζω να αναφέρω παντού τις πηγές μου. Απόψε απόρησα για πολλά! Τόσο εύκολο τελικά είναι το You Tube στην χρήση του; Παίρνει κάποιος έν ψυχρώ ένα έτοιμο βίντεο και κοτσάρει τ' όνομά του, κι απ' αυτό μάλιστα βγάζει και λεφτά;
Τόσες διαφημίσεις η σελίδα του!
Δε θα θυγόμουν, μα την αλήθεια, αν δεν τα είχε καταχραστεί όλα!
Και μιλάω για την σελίδα info@synpeka.gr
Είχα φορτωμένο το μέιλ, για να στείλω μήνυμα, μα μετά μετάνιωσα. Σκέφτηκα ότι έχω το δικαίωμα του λόγου στην σελίδα μου!
Πάμε λοιπόν, να δείτε, πριν εξαφανιστεί!
Στο google
Είπα απόψε να ξενυχτήσω για να κάνω ένα δικό μου αφιέρωμα στον Κώστα Κόγια, που Έφυγε απ' αυτή τη ζωή με δική του θέληση και με πολύ φρικτό και καλά σχεδιασμένο τρόπο, ακόμα και στην μέρα.
Ο Κώστας ήταν είναι πολύ δυναμικός, μα και ευαίσθητος άνθρωπος.
Δεν φοβήθηκε τον καρκίνο, δε νομίζω πως φοβήθηκε τα χρέη.
Ήταν φτωχόπαιδο, αν ήταν ευτυχισμένος και κάτι τον κρατούσε σ' αυτή τη ζωή, ήταν ικανός να ζήσει και σαν άστεγος.
Ακόμα δεν το έχω πιστέψει, ακόμα "ψάχνω" να μάθω το "γιατί".
Ρωτάω την γυναίκα του, αν βρήκε κάποιο γράμμα, κάποιο σημείωμα, τίποτα, δεν άφησε τίποτα!
Και να άφηνε, θα μου πεις, το αποτέλεσμα το ίδιο θα ήταν.
Απλά, θα έλυνε την δική μας περιέργεια, ίσως και να κατενόμαζε τους αόρατους για μας, δολοφόνους και να τους "τιμωρούσαμε" σήμερα.
....Ναι, γιατί υπάρχουν και τα ηθικά δικαστήρια με ατσάλινα κάγκελα...
Ήταν μεγάλο σοκ για μας, φίλους και εχθρούς και λέω και το δεύτερο, γιατί ο Κώστας είχε πολλούς.
Έτσι συμβαίνει με τα δέντρα που έχουν πολλούς καρπούς.
Άλλος έκλαψε, ίσως και να κλαίει ακόμα, άλλος κατηγόρησε, ίσως και να κατηγορεί ακόμα, άλλος πόνεσε και ίσως τον πονάει ακόμα.
Σε όλους έλειψε, ακόμα πιο πολύ όμως, στην οικογένειά του.
Εμείς εύκολο να το ξεχάσουμε, εκείνη ποτέ.
Στην στεναχώρια κάθε άνθρωπος αντιδράει διαφορετικά. Άλλος σωπαίνει, άλλος μιλάει συνέχεια γι' αυτόν, άλλος πίνει ένα ποτήρι κρασί στην μνήμη του, άλλος ίσως χορέψει και το αγαπημένο του ζεμπέκικο.
Όλοι οι τρόποι δείχνουν πόνο που εκδηλώνεται αλλιώς.
Μου έχε κάνει τρομερή εντύπωση η δυναμικότητα που βγήκε στην γυναίκα του, Λίτσα Ρητά, μετά την Φυγή του, η οποία μέρα νύχτα μιλάει γι' αυτόν, ακόμα και στο ίντερνετ!
Ίσως πολύς κόσμος να έχει απορήσει, να την έχει κατηγορήσει, ίσως και να την έχει θαυμάσει κιόλας!
Είναι δύναμη και δημιουργία μαζί, η απώλεια, αλλιώς, τρελαίνεσαι!
Ξαναζωντανεύεις τον άνθρωπό σου, τον Αθανατίζεις.
Εδώ θέλω να συγχαρώ την Λίτσα, για τις αντοχές της!
Το "κουράγιο" το δίνω συχνά, όταν την βλέπω στεναχωρεμένη, αν και, ποτέ δεν το λέει ίσια.
Με μια φωτογραφία μελαγχολική, μ' ένα αγαπημένο του τραγούδι, δείχνοντάς μας φωτογραφίες απ' την κοινή τους ζωή, καταλαβαίνω πόσο πονάει, είναι και φορές που την αποφεύγω, γιατί λυγάω και δεν αντέχω δυο πόνους μαζί. Ένας ο τρόπος της Φυγής του Κώστα κι ο άλλος ο δικός της.
Με πόνο ψυχής, λοιπόν, διαθέτοντας ώρες μελαγχολικές και κλαίγοντας συχνά, έκανα κάποια βιντεάκια με το δικό μου στίγμα.
Θα μου πεις, δεν είχες δικαιώματα στο τραγούδι, δεν ήταν δικές σου οι φωτογραφίες!
Αφιέρωμα έκανα στην μνήμη του, δεν βγάζω λεφτά, δεν "πουλάω" την ζωή κανενός, ούτε την δική μου! Μόνο την δείχνω!
Μέσα σ' αυτά τα βιντεάκια, υπάρχουν και δικές μου αόρατες στιγμές, όπως και δάκρυα.
Από λεπτότητα, εδώ και καιρό, δεν γράφω στο τέλος του κάθε βίντεο το όνομά μου.
Δεν είμαι ενημερωμένη για τις εξελίξεις στο You Tube, ερασιτέχνης είμαι και ότι κάνω, το κάνω με αγάπη. Ειδικά στων άλλων τα αφιερώματα! Στα άλλα που αφορούν τελείως δικές μου στιγμές, συνήθως είμαι και βιαστική και όπως κάτσει.
Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό που είδα απόψε. Να αντιγράφει ένας τρίτος ένα βιντεάκι σου, να ποστάρει και την δική του σελίδα, σα να το έκανε ο ίδιος!
Δε θα το πω "θράσος", θα το πω "ιεροσυλία".
Ούτε καν ανέφερε το όνομα του κλαμένου κατασκευαστή, γιατί ήταν κλαμένος!
Εγώ συνηθίζω να αναφέρω παντού τις πηγές μου. Απόψε απόρησα για πολλά! Τόσο εύκολο τελικά είναι το You Tube στην χρήση του; Παίρνει κάποιος έν ψυχρώ ένα έτοιμο βίντεο και κοτσάρει τ' όνομά του, κι απ' αυτό μάλιστα βγάζει και λεφτά;
Τόσες διαφημίσεις η σελίδα του!
Δε θα θυγόμουν, μα την αλήθεια, αν δεν τα είχε καταχραστεί όλα!
Και μιλάω για την σελίδα info@synpeka.gr
Είχα φορτωμένο το μέιλ, για να στείλω μήνυμα, μα μετά μετάνιωσα. Σκέφτηκα ότι έχω το δικαίωμα του λόγου στην σελίδα μου!
Πάμε λοιπόν, να δείτε, πριν εξαφανιστεί!
Στο google
Τι τραγούδι να σου πω Ενδελέχεια Κώστας Κόγιας - synpeka.gr ...
www.youtube.com/watch?v=TkAeDfl8NOs13 Μαρ 2014 - Μεταφορτώθηκε από Δίκτυο Ενημέρωσης Μικρής ΛιανικήςΤι τραγούδι να σου πω Ενδελέχεια Κώστας Κόγιας - synpeka.gr.
Δημοσιεύθηκε στις 13 Μαρ 2014
Τι τραγούδι να σου πω Ενδελέχεια Κώστας Κόγιας - synpeka.gr
Κατηγορία:
Άδεια
Τυπική άδεια YouTube
Ανάσα! Έπαθα μεγάλο ΣΟΚ, νυχτιάτικα, σ'χωράτε με!
Το παρακάτω είναι το δικό μου. Κράτησα απ' τις τρεις επιλογές, αυτόν τον επίλογο, για Χ λόγους, που θα καταλάβει μόνο η Λίτσα, η γυναίκα του.
Ο φίλος είχε άλλες επιλογές, εφόσον έτσι του έκατσε στην αντιγραφή!
Μόνο που θα ήταν πιο έξυπνο να διορθώσει και την προβληματική του αρχή, μια και ξέρει τα τεχνικά, τόσο καλά!
Άδικο, ρε, φίλε! Άδικο!
Από τίνος πόνο, πας να βγάλεις κέρδος;
Δεν μιλάω απόψε για την δόξα! Στην χαρίζω!
Αν ήταν οποιωδήποτε άλλο θέμα, ίσως να μην αντιδρούσα έτσι.
Απλά, ήθελα να σεβαστείς, αν όχι το κλάμα του άλλου, τουλάχιστον την "δουλειά" του και τον κόπο του!
Έλεος!
Αυτόν τον "νόμο της ζούγκλας", δεν άντεξε ο Κώστας!
Λυπάμαι πολύ που αντί άλλου αφιερώματος, έκανα αυτή την ανάρτηση.
Πρέπει όμως, για να μην πω, επιβάλλεται!
Θα σε θυμάμαι, Κώστα Κόγια, για πολλούς λόγους!
Ελπίζω εκεί πάνω οι ψυχές, να είναι πιο καθαρές!
Αιωνία σου η μνήμη!
Δύναμη και κουράγιο εύχομαι στην οικογένειά σου!
Τι τραγούδι να σου πω - 2001 (πηγή)
Στίχοι:
Δημήτρης Μητσοτάκης
Μουσική:
Παναγιώτης Κατσιμάνης
Τι τραγούδι να σου πω που να σε ξέρει;
Να’ ναι εκεί όταν γελάς κι όταν φοβάσαι.
Να’ ναι εκεί όταν μεθάς κι όταν λυπάσαι.
Κι όταν κρύβεσαι στης μοναξιάς τα μέρη.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Να μη μοιάζει με κανένα.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Μα να μοιάζει μ’ όλα όσα αγαπάς.
Τι τραγούδι να σου πω που να’ χει αέρα;
Σαν κι αυτά μες τις κασέτες που `χουν λιώσει.
Γιατί πάτησαν το χρόνο, σ’ έχουν νιώσει.
Πήραν σήκωσαν το φως κι εδώ το φέραν.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Να μη μοιάζει με κανένα.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Μα να μοιάζει μ’ όλα όσα αγαπάς.
Τι τραγούδι να σου πω χωρίς ουσία;
Να το φτύνουν οι σοφοί κι οι μπερδεμένοι.
Να γεννιέται στα ρηχά κι εκεί να μένει.
Να μην έχει ούτε λάμψη, ούτε αξία.
Μα να φέγγει στη δική σου καταχνιά.
Υγ. Η Λίτσα πρότεινε άλλα τραγούδια που αγαπούσε ο Κώστας, μα εγώ της είπα πως, μόνο ένα ταιριάζει, αυτό, που ως εκείνη την στιγμή δεν το ήξερε.
Υγ. 2 Δε θα ψάξω για τα άλλα μου βιντεάκια. Δεν έχω χρόνο. Δυο λύσεις υπάρχουν. Ή τα κάνω όλα απόρρητα ή καταγγέλω δημόσια όποια δω "παραποιημένα".
ΣΥΓΓΝΩΜΗ, Λίτσα, που αντί καλύτερης έκπληξης, μου βγήκε αυτή!
Πίστεψέ με, σπάστηκα. Ίσως έπρεπε να γίνει έτσι, ακριβώς, όπως έγινε!
Υγ3. Τώρα είδα περισσότερες λεπτομέρειες για την σελίδα. Έχει σχέση με τον κλάδο των καπνοπωλών.
Δε με νοιάζει. Κάποια πράγματα πρέπει να μπαίνουν στη θέση τους.
Η ίδια του η γυναίκα να το παραποιούσε, θα της ζητούσα τον λόγο, άσχετα αν δεν θα τον δημοσίευα, γιατί την αγαπάω και δεν θα ήθελα να την πληγώσω.
Εδώ όμως, τα πράγματα αλλάζουν....
Φαίνεται να σα έχω "πουλήσει" εγώ, δεν είναι "ρούχο" μου αυτός ο τρόπος, δεν τον "φοράω!" Με "στενεύει".
******************
Από Φεις, στίγμα του πόνου της Λίτσας και η ενημέρωση για το μνημόσυνο.
ΚΩΣΤΑ....
Την Κυριακή 6 Απρίλη θα κάνω το ετήσιο μνημόσυνο...
οι συγγενείς και οι φίλοι θα έρθουν να σε τιμήσουν και να σε χαιρετίσουν... πάντα τους καλωσόριζες με χαρά και τους τραγουδούσες....τώρα που είσαι να τους υποδεχτείς ? άφησες αυτό το βαρύ φορτίο σε μένα...γιατί έφυγες Κώστα....γιατί....
Την Κυριακή 6 Απρίλη θα κάνω το ετήσιο μνημόσυνο...
οι συγγενείς και οι φίλοι θα έρθουν να σε τιμήσουν και να σε χαιρετίσουν... πάντα τους καλωσόριζες με χαρά και τους τραγουδούσες....τώρα που είσαι να τους υποδεχτείς ? άφησες αυτό το βαρύ φορτίο σε μένα...γιατί έφυγες Κώστα....γιατί....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου