Θα σου πω, ειλικρινά, "τι σκέφτομαι":
Με το που μπήκα, έπεσα πάνω σε μια ενημέρωσή σου, αγαπημένο μου, Φεισμπουκ!
"Ο Ευριπίδης Σταματίου σας πρόσθεσε στα μέλη της οικογένειάς του. Για να προστεθεί στο Χρονολόγιό σας πηγαίνετε στην Αναθεώρηση Χρονολογίου".
Αν γράψω τώρα, πόσο συγκινημένη είμαι... θα θεωρηθώ γραφική.
Δεν πήγα ακόμα. Θέλω πρώτα να κατακάτσει αυτή η ξεχωριστή και σημαντική στιγμή της ζωής μου, να επιστρέψουν στην καρδιά μου οι φυσιολογικές της στροφές, χωρίς μια επόμενη, ίσως και πιο δυνατή στιγμή, να επισκιάσει το καρδιογράφημα της άλλης.
Σα να ξαναγεννιέμαι απόψε Ευριπίδη!... "Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" που αφήνεις το αίμα... που δε γίνεται νερό (και είναι το συγγενικό, της ρίζας) να σμίξει ελεύθερα, έστω κι αν δεν με ξέρεις καλά, έστω κι αν γνωριστήκαμε τόσο αργά στη ζωή μας!
Ναι, δεν πήγα ακόμα. Αργώ. Σε λίγο. Αμέσως μόλις φύγει η δημοσίευση, ελπίζω! (Να βρω άκρη και με τι εντολές θα μου δίνει το Φεις, κι αν θα ξέρω να ανταπεξέλθω. Δεν μου έχει ξανασυμβεί! Τόσοι συγγενείς, σκόρπιοι, άλλοι φανεροί και άλλοι κρυμμένοι... αλλά εδώ, είναι άλλη η βαρύτητα με τον Ευριπίδη. Τον βρήκα στο Φεις, αν και τον έψαχνα δυο χρόνια!)
Θα πάω... Εκεί ήταν η θέση μου, άλλωστε, εκ γεννετείς, κι ας μη φαίνονταν!
Ακόμα δεν ξέρω αν σ' έχω ανεψιό από ξάδελφο ή ξάδελφο, Ευριπίδη! Εκείνο που ξέρω όμως, είναι πως, πρώτα σε θαύμασα και μετά σ' αγάπησα για τον χαραχτήρα σου! Η συγγενική αγάπη είναι για όλους δεδομένη, εδώ είναι για φίλους γνωστούς και αγνώστους! Δεν το συζητάμε! (Ναι, δημόσια οι σκέψεις μου, γιατί προέκυψαν από δημόσια είδηση και δικαιούται το Φεις, αυτή την εκ βαθέων μου εξόμολόγηση.)
ΥΓ. Συγγνώμη απ' τους φίλους μου, που γέμισα την αρχική με λέξεις, κι όχι με τραγουδάκια και φωτογραφίες! Δε νομίζω ότι θα ξανα-υπάρξει λόγος να το ξανακάνω.
Υγ. 2 Καλησπέρα, δεν είπα!
Με το που μπήκα, έπεσα πάνω σε μια ενημέρωσή σου, αγαπημένο μου, Φεισμπουκ!
"Ο Ευριπίδης Σταματίου σας πρόσθεσε στα μέλη της οικογένειάς του. Για να προστεθεί στο Χρονολόγιό σας πηγαίνετε στην Αναθεώρηση Χρονολογίου".
Αν γράψω τώρα, πόσο συγκινημένη είμαι... θα θεωρηθώ γραφική.
Δεν πήγα ακόμα. Θέλω πρώτα να κατακάτσει αυτή η ξεχωριστή και σημαντική στιγμή της ζωής μου, να επιστρέψουν στην καρδιά μου οι φυσιολογικές της στροφές, χωρίς μια επόμενη, ίσως και πιο δυνατή στιγμή, να επισκιάσει το καρδιογράφημα της άλλης.
Σα να ξαναγεννιέμαι απόψε Ευριπίδη!... "Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" που αφήνεις το αίμα... που δε γίνεται νερό (και είναι το συγγενικό, της ρίζας) να σμίξει ελεύθερα, έστω κι αν δεν με ξέρεις καλά, έστω κι αν γνωριστήκαμε τόσο αργά στη ζωή μας!
Ναι, δεν πήγα ακόμα. Αργώ. Σε λίγο. Αμέσως μόλις φύγει η δημοσίευση, ελπίζω! (Να βρω άκρη και με τι εντολές θα μου δίνει το Φεις, κι αν θα ξέρω να ανταπεξέλθω. Δεν μου έχει ξανασυμβεί! Τόσοι συγγενείς, σκόρπιοι, άλλοι φανεροί και άλλοι κρυμμένοι... αλλά εδώ, είναι άλλη η βαρύτητα με τον Ευριπίδη. Τον βρήκα στο Φεις, αν και τον έψαχνα δυο χρόνια!)
Θα πάω... Εκεί ήταν η θέση μου, άλλωστε, εκ γεννετείς, κι ας μη φαίνονταν!
Ακόμα δεν ξέρω αν σ' έχω ανεψιό από ξάδελφο ή ξάδελφο, Ευριπίδη! Εκείνο που ξέρω όμως, είναι πως, πρώτα σε θαύμασα και μετά σ' αγάπησα για τον χαραχτήρα σου! Η συγγενική αγάπη είναι για όλους δεδομένη, εδώ είναι για φίλους γνωστούς και αγνώστους! Δεν το συζητάμε! (Ναι, δημόσια οι σκέψεις μου, γιατί προέκυψαν από δημόσια είδηση και δικαιούται το Φεις, αυτή την εκ βαθέων μου εξόμολόγηση.)
ΥΓ. Συγγνώμη απ' τους φίλους μου, που γέμισα την αρχική με λέξεις, κι όχι με τραγουδάκια και φωτογραφίες! Δε νομίζω ότι θα ξανα-υπάρξει λόγος να το ξανακάνω.
Υγ. 2 Καλησπέρα, δεν είπα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου