Θα μπορούσα να τον χαρίσω, ευχαρίστως!

...Το δώρο μου για το 2012 ήταν ένας γάϊδαρος με μεγάλα αυτιά (κ.λ.Π.)
Τον δέχτηκα. Δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς.
Ένα σημείωμα στο κλειστό στόμα του έγραφε: "ΥΠΟΜΟΝΗ"
Τίποτα για ποιο καθαρό ουρανό και ανθισμένες λεμονιές... (Αυτά τα έλεγε μόνο η Βουγιουκλάκη.)

Τώρα... άρχισα να τον τρώω... με μεγάλα ζόρια, όμως!
Κλείνω τα μάτια για να μη βλέπω, κι έτσι δεν ξέρω που έχω φτάσει...
Κάτι μου λέει πως είμαι ακόμα στ' αυτιά, γιατί όλο ακούω "φωνές" του παρελθόντος.
Ελπίζω ότι θα τα καταφέρω κάποια στιγμή να φτάσω και στην ουρά..
Αν όχι, εσείς προσέξ'τε!
Μακριά από γαϊδούρια!
Πολύ βαριά για το στομάχι!

Υγ. Δεν είχα εύκαιρο τον δικό μου γάιδαρο και διάλεξα απ' το γκουγκλ. Έπεσα πάνω σ' ένα κορίτσι την Βίκυ Χατζηβασιλείου που πολύ συμπαθώ, παρόλο που χάνω πολλές εκπομπές της!( Όταν την βλέπω όμως... και κλάμα η δικιά σου!)

Εδώ η σελίδα της, μαζί με τον γάιδαρο που πήρα δανεικό γι'απόψε.