Youtube στιγμές

Κάποτε, προσπαθούσα να μην αφήνω πολλές εκρεμότητες εδώ, γι' αυτό, απόψε στα πεταχτά, θέλω να πω δυο λόγια για το youtube.

Όπως και στα μπλογκ, έτσι βρέθηκα κι εκεί, χωρίς να κατέχω πολλά και κυρίως Αγγλικά που απαιτούνται. Εμένα μ' ενδιέφερε μια γωνιά να ακουμπάω τις στιγμές μου και όποιος θέλει τις βλέπει. Δεν μ' έννοιαξαν ποτέ τα λάικ, γιατί κανένας (όσο και να του αρέσει ένα πετυχημένο βιντεάκι), δεν ξέρει και δεν μπορεί να κρίνει τις στιγμές μου, μ' ένα "καλώς" ή "κακώς".

Έκανα ένα πέρασμα απ' τη ζωή μου, τις τελευταίες μέρες κι εκεί (πέρα απ' την συνάντηση με τον ίδιο τον εαυτό μου, που δεν μπορώ να σας περιγράψω πως έννοιωσα, ευχαριστώ και ευγνωμονώ την ύπαρξη αυτού του δωρεάν προγράμματος), ανακάλυψα πολλές αλλαγές, εξελίξεις και καταργήσεις (του youtube) και στεναχωρέθηκα πολύ για ότι ήδη μου κατήργησε, για ότι πλησιάζει να καταργήσει,και κυρίως που μου στερεί το δικαίωμα του να τα βλέπω μόνο εγώ, τουλάχιστον!

Αυτό ήταν το πρώτο που ήθελα να πω.

Δεύτερον, έννοιωσα κάπως, όταν βρήκα ένα δικό μου βιντεάκι, με δικές μου φωτογραφίες, με δικό μου καφενείο, να ανήκει σε κάποιον άλλον συνδρομητή του Youtube, ώς δικό του!
Δεν ήξερα πως να αντιδράσω... Το άφησα και τώρα απόψε, δεν μπορώ να το βρω. Δεν διαθέτω κι αυτόν τον ιδιαίτερο χρόνο του ψαξίματος. Απλά, ήθελα να ξέρω πως γίνεται αυτό και συνάμα να τον ευχαριστήσω που "ζήλεψε" τις στιγμές μου! Τουλάχιστον, θα μείνουν, γιατί αυτός, αυτή, ξέρουν και να τις κρατήσουν, ενώ εγώ όχι!

Για δω πήρα ένα άλλο μου βιντεάκι που βρήκα εύκολο:



Ένα άλλο που είδα και με σόκαρε πολύ, είναι αυτό το βίντεο, που τώρα που σας γράφω, ώρα 2:53 ξημ. Τρίτης, εύχομαι να βρω εύκολα, απόψε.
Όταν το είδα και για μέρες τώρα, νοιώθω πως καταχράστηκα την ταπεινότητα ενός λουλουδιού, κακώς την έκανα σημαία μου και πρέπει το γρηγορότερο να την παραδώσω ελεύθερη στο κοινό. Εγώ έχω όνομα, τα λουλούδια είναι για όλον τον κόσμο, μέγα λάθος η ιδιωτικοποίηση και η ταυτοποίησή μου μ' αυτό το λουλούδι, το κυκλάμινο του βουνού, πριν κάποια χρόνια.

Ήμουνα και είμαι αποφασισμένη να το παραδώσω, ανάλογη ψυχολογία, μόνο, δεν βρήκα, γιατί "κολυμπάω" σε θάλασσες φουρτουνιασμένες.
θα το κάνω όμως, με την πρώτη ευκαιρία.
Επίσης, θέλω να συγχαρώ αυτόν τον άνθρωπο που έγραψε αυτό το κείμενο, γι' αυτό το ξεμοναχιασμένο λουλούδι. Αν είχε φωνή, θα τον ευγνωμονούσε.

Πάω να το βρω και να θυμηθώ να πω ότι το "Καλημέρα Ήλιε" μου πιάνει πρωτιά, σα βιντεάκι, μα εγώ προτείνω ένα καλλιτεχνικής ποιότητας, που την αξίζει!
Εγώ δεν διέθεσα ποτέ τη ζωή μου σε διαγωνισμό με την τέχνη! Αντιθέτως, την ίδια την τέχνη, την θαύμασα, την προσκύνησα! Πάντα ήμουνα τεχνίτρα της ζωής μου και της ψυχής μου, τίποτα παραπάνω. Αν μπορέσω να την "κατεργαστώ" ακόμα καλύτερα, θα έχω κερδίσει την ικανοποίηση, ότι δεν περιφρόνησα την αξία αυτής της ζωής. Τώρα, αν κάτι απ' αυτό αρέσει, με κολακεύει και με συγκινεί, αλλά ως εκεί που του πρέπει. Ποτέ παραπάνω. Παραπάνω έχω άλλα...
Πάω, κι εύχομαι να τα βρω εύκολα και τα δυο!





Τα βρήκα!

Υγ. 3:50 Ενώ προσπάθησα να βάλω τάξη στην ανάρτηση, κι αυτή όλο μου ξεφεύγει...
Ανέστη, το λένε το παιδί που έγραψε το κείμενο, "Καλή Ανάσταση" εύχομαι στον ίδιον και σε όλους μας!
Τίποτα σ' αυτή τη ζωή δεν γίνεται τυχαία! Δεν με πείθει κανείς γι' αυτό!