Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένα κορίτσι που άκουγε και τραγούδαγε όποιο τραγούδι άγγιζε τ’ αυτιά της, την καρδιά της, την ψυχή της, όποιο τραγούδι «κράταγε» τη στιγμή της, ακόμα και το ίδιο το κορμί της, πολλές φορές.
Έτσι, προέκυψε στην προσωπική της δισκοθήκη να έχει μπερδεμένα ήδη τραγουδιών και μεγάλη ποικιλία από ονόματα καλλιτεχνών.
Το κορίτσι ήξερε ότι αυτή η συλλογή ήταν μπερδεμένη και αταίριαστη για τους άλλους, μα η ίδια δεν ντρεπότανε γι’ αυτήν, γιατί ήξερε πως ήταν "όλα ένα", δηλαδή, «τα κομμάτια» της.
Το κορίτσι κάποια στιγμή, μεγάλωσε. Πολλά νέα τραγούδια κι ακόμα περισσότερα ονόματα τραγουδιστών ήρθαν και συμπληρώθηκαν στην συλλογή της.
Συνάμα, ταξίδεψε, γνώρισε πολλούς ανθρώπους, συζήτησε μαζί τους, κι απ’ αυτούς έμαθε πως η μουσική πια, είχε χωριστεί σε δυο κατηγορίες. Η πρώτη ήταν η «ποιοτική» και όλες οι άλλες έρχονταν δεύτερες και μετά…
Κοίταξε την συλλογή της μνήμης της. Όχι, αυτή δε μπορούσε να δώσει πρωτιά θέσης, σε καμία στιγμή της. Όλοι οι καλλιτέχνες έρχονταν πρώτοι σε ανάλογη στιγμή και συνθήκη, γι’ αυτό και την άφησε όπως είναι.
Μεγαλώνοντας και συζητώντας, το κορίτσι που είχε γίνει ώριμη κυρία, πια, έμαθε πως δεν πρέπει να ζυγίζει στην ίδια ζυγαριά τον άνθρωπο με τον καλλιτέχνη. Το έργο του είναι η τέχνη του, εκεί χωράει κριτική, στην ανθρώπινη συμπεριφορά του κριτή είναι άλλος. (Τώρα σε όλα, όλοι). Πάντως, όπως και να ‘χει, «δε ζυγίζονται μαζί», έμαθε.
Της πήρε χρόνια να το ξεχωρίσει αυτό και μα την αλήθεια, το πάλαιψε πολύ, ως να μάθει να σέβεται την τέχνη, για την ίδια την τέχνη.
Κι ήρθε μια μέρα που «συζητώντας», πάλι, έμαθε τα χειρότερα για έναν "ποιότητας", όπως έλεγαν, άνθρωπο - καλλιτέχνη.
Για έναν πολύχρονο μύθο της χώρας της.
Για έναν άνθρωπο που τον είχαν κρυμμένο για χρόνια πολύ ψηλά και ξαφνικά, εκείνοι, οι ίδιοι που τον στήριζαν, οι ίδιοι τονε μαρτύρησαν, οι ίδιοι τονε ‘γκρέμισαν, τόσο εύκολα, με μόνο ένα γιαούρτι!
Για έναν πολύχρονο μύθο της χώρας της.
Για έναν άνθρωπο που τον είχαν κρυμμένο για χρόνια πολύ ψηλά και ξαφνικά, εκείνοι, οι ίδιοι που τον στήριζαν, οι ίδιοι τονε μαρτύρησαν, οι ίδιοι τονε ‘γκρέμισαν, τόσο εύκολα, με μόνο ένα γιαούρτι!
Τόσο ψεύτικη ήταν αυτή η σκάλα.
Εκείνος πάλι, δουλεμένος τεχνίτης, πέφτοντας, προσπάθησε να σταθεί όρθιος, ενώ το «πλήθος» θυμήθηκε να βρει τη φωνή του και να επιδείξει τις δικές του φωνητικές ικανότητες.
Η ώριμη κυρία βούλωσε τ’ αυτιά της στις ανθρωποφαγίστικες φωνές, ένιωσε τη βία στην ψυχή της, φοβήθηκε την λεηλασία που θέλησαν να κάνουν στη δισκοθήκη του μυαλού της και έτρεξε να την προστατέψει.
Κάπου εκεί την πρόλαβαν και κάποιοι την ρώτησαν, «με ποιού μέρος τελικά, είναι;»
Εκείνη, κρατώντας σφιχτά τις αναμνήσεις της, όπου κι αν ήταν στηριγμένες, σε μύθους, ποιότητες, ψέματα κι αλήθειες, απάντησε:
Κατηγορώ όσους εύκολα κατηγορούν και εύκολα γελάνε.
Κατηγορώ όλους, όσους με χόρτασαν με ψεύτικους μύθους και κυρίως, τους στήριξαν.
Κατηγορώ όλους, όσους ήξεραν και άργησαν να τους γκρεμίσουν.
Κατηγορώ αυτούς που με «μόρφωσαν», μ’ άλλαξαν και μ’ έφεραν στα μέτρα τους, παρασύροντάς με να ακούω ξεχωριστά την ευαίσθητη χορδή της ψυχής του ανθρώπου, εφόσον υπάρχει και ας εκπέμπει ακόμα κι απ’ τις φυλακές και μετά τα ανθρώπινα έργα του.
(Μου αρκεί που το τραγούδι του φτάνει κατευθείαν στα αυτιά και στην ψυχή μου. Αφήνω τον αμαρτωλό άνθρωπο να βρει μόνος του τον δρόμο τον σωστό, γιατί «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλλέτω» κι εγώ δεν είδα πολλούς από δαύτους…, γι’ αυτό και «δέχθηκα» την τέχνη, παραμερίζοντας τις δικές μου «ανάγκες».)
Κατηγορώ τον εαυτό μου, ισόβια, που δέχθηκε "ενισχυτές" στ’ αυτιά μου.
Δίνω δίκιο σε όσους έτρεξαν δωρεάν να χορτάσουν τ’ αυτιά τους και τις ανάγκες τους.
Δίνω δίκιο στην κιθάρα που στέναζε άδικα, μαζί με όλα τα μουσικά όργανα και τους υπόλοιπους καλλιτέχνες που ήταν αθώοι, για να νιώσουν το σκληρό ταρακούνημα της σκάλας του αηδονιού τους.
Δίνω δίκιο στο γιαουρτάκι που ένιωσε να καταλήγει «άχρηστο», όταν τόσα παιδιά, γερόντια κι άστεγοι πεινάνε.
Γυρνώ την πλάτη σε όσους χωρίζονται σε στρατόπεδα και τιμωρούν την πεθερά για να «στρώσει» η νύφη.
Δείχνω τον δρόμο που ακολουθεί μια νύφη, πριν φτάσει στην εκκλησιά.
Συνήθως, ψάχνεται στα κομμωτήρια και στις βιτρίνες, για να γίνει πιο όμορφη, πιο ψεύτικη.
Εκεί πρέπει να της γίνουν οι συστάσεις με κόσμιο τρόπο και συμβουλές, πριν φτάσει στον γάμο.
Χωρισμένους, θυμωμένους και αγανακτησμένους είδα πολλούς, δεν πείραξαν όμως όλοι τ’ αυτιά μου.
Πηγαίνοντας να φέρω το βίντεο, με εξέπληξαν τα 70.000 κλικ σε λίγες ώρες!
Δεν ξέρω πια, ποιους να φοβάμαι...
Κι όλα αυτά, μόνο και μόνο για τ' αυτιά μας, ενώ άρχισε να "πεινάει" και το στομάχι μας.
Νταλάρας: «Δεν πρόκειται να κρυφτώ. Θα συνεχίσω το ταξίδι στις γειτονιές»
Aπάντηση μέσω της προσωπικής του ιστοσελίδας, dalaras.gr, έδωσε ο διάσημος τραγουδιστής για τα χθεσινοβραδινά επεισόδια στο Ίλιον με τίτλο «Για όσα στο Ίλιον έγιναν»«Επιλέγω να βρεθώ κοντά στον κόσμο. Με ανοιχτές πόρτες για όσους αγαπούν, αλλά κι όσους πικραίνονται. Σε κάθε περίπτωση με πράξεις, χωρίς να κρύβομαι πίσω από δάφνες του χτες. Με ξεκάθαρη θέση που βασίζεται στα 42 χρόνια αυτόνομης πορείας.
Άλλωστε την κριτική την αποζητώ, μια κι από τον κόσμο έρχομαι και σε αυτόν αναφέρομαι. Το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, ακόμα και των μειοψηφιών είναι κατοχυρωμένο. Όχι μόνο δεν έχω πρόβλημα, αλλά το στηρίζω. Η δημοκρατία τους αφορά όλους. Την πλειοψηφία και τη μειοψηφία. Η κάθε άποψη είναι απόλυτα σεβαστή.
Όμως, η πρακτική της βίας δεν έχει σχέση ούτε με τον πολιτισμό, ούτε με τη δημοκρατία. Αντίθετα, η τεκμηρίωση, σε όσους θέλουν να κατακρίνουν την όποια πρωτοβουλία είναι απαραίτητη. Είναι οξυγόνο για την αμφισβήτηση, που για κάθε νέο και δυναμικό άνθρωπο, για κάθε κοινωνία αποτελεί όρο ζωής. Με την προϋπόθεση, όμως, ότι απευθύνεται στα σωστά πρόσωπα. Είμαι φανατικά υπέρ του «όλα στο φώς».
Θα συνεχίσω το ταξίδι στις γειτονιές, μια και ο καλλιτέχνης αναπνέει όντας όρθιος δίπλα στον πολίτη, δίπλα στον καθένα, με την ακαταμάχητη δύναμη της μουσικής και της ποίησης, κι όχι κρυμμένος.
Τη δική μου πρωτοβουλία, των συναδέλφων μου, των μουσικών, εκείνων που τη στήριξαν, την αγκάλιασε συντριπτικά ο κόσμος. Μπορεί η καλή είδηση να μην αποτελεί γεγονός, αλλά ευτυχώς είναι…
Αρκεί λοιπόν να φωτίσουμε και το αίσθημα των ανθρώπων που γεμίζουν αυτές τις συναυλίες.
Γιώργος Νταλάρας»
Ανοιχτή επιστολή προς τους συναδέλφους του καλλιτέχνες με αφορμή τις συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα
Δημοσιεύθηκε: 07.03.2012, 01:16
Αγαπητοί καλλιτέχνες. Χθες Δευτέρα 5-3-2012 ο Γιώργος Νταλάρας έδωσε συναυλία στο κλειστό γυμναστήριο «Γ. Κακούρης του Δήμου Ιλίου στα πλαίσια της σειράς συναυλιών που πραγματοποιεί στις γειτονιές της Αθήνας με τον τίτλο «Είσοδος Ελεύθερη». Ο ερμηνευτής δέχθηκε στο ξεκίνημα και κατά τη διάρκεια της συναυλίας βροχή από απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, γιαούρτια, καφέδες, καρέκλες και πλήθος άλλων αντικειμένων ακόμη και μαχαίρια. Ο ίδιος έμεινε ψύχραιμος δεν άφησε τη σκηνή και τραγούδησε για όλους όσους ήταν εκεί, ολοκληρώνοντας μετά από δύο ώρες τη συναυλία. Το σχετικό βίντεο κάνει από χθες το γύρο του διαδικτύου. Το μουσικό περιοδικό μας (www.e-orfeas.gr) – ως χορηγός επικοινωνίας των συναυλιών αυτών του Γιώργου Νταλάρα – με αφορμή τα χτεσινά γεγονότα τα οποία θεωρεί έκτροπα, παίρνει δημόσια θέση.Συναυλίες Γιώργου Νταλάρα: Από την παραπληροφόρηση στο φασισμό.
Πρώτα δείτε το βίντεο. Εδώ δεν έχουμε παραπληροφόρηση, έχουμε άλλο κατρακύλισμα ...
Ο Νταλάρας προδότης;! Ο Νταλάρας δοσίλογος;! Σας φαίνονται λογικά; Τεκμηριωμένα; Έχουν μία ελάχιστη δόση αλήθειας; Ή έχουμε ξεφύγει εντελώς; Όλα αυτά επειδή η γυναίκα του είναι βουλευτής αυτής της καταστροφικής κυβέρνησης; Μήπως - αν φταίνε, μόνο, αυτοί οι δυο - να τους σταυρώσουμε στο Σύνταγμα για να σωθεί η Ελλάδα; Και τότε όλα θα αλλάξουν; Θα βγούμε από το μαύρο δρόμο της μιζέριας, αλλά και της γκρίνιας και της διχόνοιας την επομένη; Γιαούρτια! Καφέδες! Καρέκλες! Εμφυλιοπολεμικό κλίμα σε μια μουσική συναυλία; Πάλι θα γίνουμε διεθνώς ρεζίλι, ακόμα και στην μουσική; Το είπαμε και το λέμε. Στην Ελλάδα γεννήθηκε ο πολιτισμός κι εδώ και πέθανε! Φίλος μουσικογράφος, που κάθε άλλος παρά "νταλαρικός" είναι, μου είπε, κατά λέξη τα εξής : "Το βίντεο που είδα με σόκαρε! Είναι φασιστικά αυτά που έκαναν!".
Ποιοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί αυτών των βάρβαρων πράξεων;
Γνωρίζουμε ποιοι μπλόγκερ και μουσικογράφοι χύνουν δηλητήριο, μόνο για τον Νταλάρα, χρόνια τώρα (πριν γίνει βουλευτής η γυναίκα του, δυόμις χρόνια κρατάει αυτή η συγκεκριμένη δικαιολογία, όχι παραπάνω). Να "χαίρονται" τους "χρυσαυγίτες" που δημιούργησαν στο όνομα του πολιτισμού, της προόδου, της αριστεράς, της δημοκρατίας και του έντεχνου τραγουδιού.
Καλώ όλους τους αντινταλαρικούς μουσικογράφους και μπλόγκερ (ναι, κι όμως δυστυχώς υπάρχει και τέτοια κατηγορία) να πάρουν νηφάλια θέση. Όσοι σιωπούν θα είναι ηθικοί αυτουργοί αν κινδυνέψει η σωματική ακεραιότητα του Γιώργου Νταλάρα, με τον ακραίο αντινταλαρισμό που εξέθρεψαν χρόνια τώρα.
Καλούμε τους, πραγματικούς, συναδέλφους του και τους δημιουργούς που του έδωσαν τα τραγούδια τους, να πάρουν δημόσια θέση και να παραστούν αλληλέγγυοι στις συναυλίες του.
Καλώ τον Γιώργο Νταλάρα να μην σταματήσει τις συναυλίες, να μην κάνει τη χάρη στους φασίστες ανεξαρτήτως χρώματος! Να βάλει όμως εισιτήριο, ακριβό (30-40 ευρώ) - ώστε να μην μπορούν να μπουν μέσα στο πλήθος δωρεάν οι ανώνυμοι φασίστες. Εμείς οι πραγματικοί δημοκράτες, θα τα δώσουμε απο το υστέρημα μας, ώστε το ποσό αυτό να πάει στους άπορους των λαϊκών αυτών περιοχών, όπου θα γίνονται οι συναυλίες. Κι αν αυτό δε γίνει, καλώ τον κόσμο να περιφρουρήσει τις συναυλίες και να πει όχι στα μνημόνια μέσα από τη μουσική και την ουσιαστική της αξία. Να βάλει φρένο στους ανώνυμους φασίστες και στους τζάμπα μάγκες.
Τάσος Π. Καραντής
Πρώτα δείτε το βίντεο. Εδώ δεν έχουμε παραπληροφόρηση, έχουμε άλλο κατρακύλισμα ...
Ο Νταλάρας προδότης;! Ο Νταλάρας δοσίλογος;! Σας φαίνονται λογικά; Τεκμηριωμένα; Έχουν μία ελάχιστη δόση αλήθειας; Ή έχουμε ξεφύγει εντελώς; Όλα αυτά επειδή η γυναίκα του είναι βουλευτής αυτής της καταστροφικής κυβέρνησης; Μήπως - αν φταίνε, μόνο, αυτοί οι δυο - να τους σταυρώσουμε στο Σύνταγμα για να σωθεί η Ελλάδα; Και τότε όλα θα αλλάξουν; Θα βγούμε από το μαύρο δρόμο της μιζέριας, αλλά και της γκρίνιας και της διχόνοιας την επομένη; Γιαούρτια! Καφέδες! Καρέκλες! Εμφυλιοπολεμικό κλίμα σε μια μουσική συναυλία; Πάλι θα γίνουμε διεθνώς ρεζίλι, ακόμα και στην μουσική; Το είπαμε και το λέμε. Στην Ελλάδα γεννήθηκε ο πολιτισμός κι εδώ και πέθανε! Φίλος μουσικογράφος, που κάθε άλλος παρά "νταλαρικός" είναι, μου είπε, κατά λέξη τα εξής : "Το βίντεο που είδα με σόκαρε! Είναι φασιστικά αυτά που έκαναν!".
Ποιοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί αυτών των βάρβαρων πράξεων;
Γνωρίζουμε ποιοι μπλόγκερ και μουσικογράφοι χύνουν δηλητήριο, μόνο για τον Νταλάρα, χρόνια τώρα (πριν γίνει βουλευτής η γυναίκα του, δυόμις χρόνια κρατάει αυτή η συγκεκριμένη δικαιολογία, όχι παραπάνω). Να "χαίρονται" τους "χρυσαυγίτες" που δημιούργησαν στο όνομα του πολιτισμού, της προόδου, της αριστεράς, της δημοκρατίας και του έντεχνου τραγουδιού.
Καλώ όλους τους αντινταλαρικούς μουσικογράφους και μπλόγκερ (ναι, κι όμως δυστυχώς υπάρχει και τέτοια κατηγορία) να πάρουν νηφάλια θέση. Όσοι σιωπούν θα είναι ηθικοί αυτουργοί αν κινδυνέψει η σωματική ακεραιότητα του Γιώργου Νταλάρα, με τον ακραίο αντινταλαρισμό που εξέθρεψαν χρόνια τώρα.
Καλούμε τους, πραγματικούς, συναδέλφους του και τους δημιουργούς που του έδωσαν τα τραγούδια τους, να πάρουν δημόσια θέση και να παραστούν αλληλέγγυοι στις συναυλίες του.
Καλώ τον Γιώργο Νταλάρα να μην σταματήσει τις συναυλίες, να μην κάνει τη χάρη στους φασίστες ανεξαρτήτως χρώματος! Να βάλει όμως εισιτήριο, ακριβό (30-40 ευρώ) - ώστε να μην μπορούν να μπουν μέσα στο πλήθος δωρεάν οι ανώνυμοι φασίστες. Εμείς οι πραγματικοί δημοκράτες, θα τα δώσουμε απο το υστέρημα μας, ώστε το ποσό αυτό να πάει στους άπορους των λαϊκών αυτών περιοχών, όπου θα γίνονται οι συναυλίες. Κι αν αυτό δε γίνει, καλώ τον κόσμο να περιφρουρήσει τις συναυλίες και να πει όχι στα μνημόνια μέσα από τη μουσική και την ουσιαστική της αξία. Να βάλει φρένο στους ανώνυμους φασίστες και στους τζάμπα μάγκες.
Τάσος Π. Καραντής
Ζούγκλα. Μόνο θλίψη και οργή μπορεί να νιώσει κάποιος αν είναι άνθρωπος και όχι ζώο της ζούγκλας για τα γεγονότα σε μία συναυλία, όπως αυτή του Γιώργου Νταλάρα στο Ίλιον. Φασιστικά αγρίμια σκότωσαν τη δημοκρατία επικαλούμενα το όνομά της και γιαούρτωσαν στο όνομα της εθνικής αντίστασης στον εγχώριο κατακτητή που έχει το ονοματεπώνυμο που τους βολεύει. Την ίδια στιγμή ένα γιαούρτι να ταΐσουν έναν που πεινάει δε θα αγοράσουν. Η φτώχεια φέρνει γκρίνια. Η διχόνοια είναι εδώ και τρώει τα σπλάχνα μας. Δεν τη βλέπετε; Μα, μας κουνάει το δάχτυλο! Ποιος φταίει για την κατάντια της χώρας μας; Ποιος φταίει για τον υπερδανεισμό, το νεοπλουτισμό, τη μαγκιά, το δημόσιο των εκατοντάδων χιλιάδων υπαλλήλων, την ανοργανωσιά, τον υπερκαταναλωτισμό που σήμερα μας έσκασαν στα μούτρα σα βόμβα υδρογόνου και ψάχνουμε να δούμε πως θα σωθούμε; Μόνο οι πολιτικοί; Μόνο η παρούσα Βουλή; Μόνο οι κακοί Γερμανοί και το ΔΝΤ κι η Μέρκελ; Μόνο ο Νταλάρας; Κανείς άλλος;
Μόνο η γυναίκα του Νταλάρα ασχολήθηκε (κακώς και με κακή παρουσία) με την πολιτική; Νυν βουλευτής, τώρα που μιλάμε, που ψηφίζει και βροντοφωνάζει ναι στα μνημόνια δεν είναι και ο Χυτήρης, σύζυγος της σπουδαίας Μαρίας Φαραντούρη; Υπουργός Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ το 1993, με έργο αμφίβολης αξίας δεν ήταν ο συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος, του Ανεμολόγιου και της Ελένης; Από ένα μάτσο κόμματα και υπουργεία, όταν αυτά έστρωναν περίτρανα το δρόμο στα σημερινά μνημόνια δεν πέρασε ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης που τον ψέκασαν κι αυτόν στο Σύνταγμα παρέα με το Γλέζο; Ξαρχάκος και Μούσχουρη δεν υπήρξαν βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου με πολιτική προσφορά στον τόπο αντιστρόφως ανάλογη της καλλιτεχνικής; Ο Σπανουδάκης δεν έγραφε τον ύμνο της Νέας Δημοκρατίας που βλέπουμε τι καπνό φουμάρει, τον ίδιο και τότε και τώρα; Ο Πανούσης που τώρα δικαιώνεται όπως διαβάζω να το γράφουν με περηφάνεια οι πιτσιρικάδες, δεν παίρνει στους καιρούς των μνημονίων τα κατοστάρια ευρώ από τις τσέπες των φαν στα "γυάλινα" που τους στοιβάζει ανά δέκα σε ένα τετραγωνικό και πιάνει ο ένας τον κώλο του άλλου από το στριμωξίδι;
Έχω χάσει τη δουλειά μου εδώ και δύο χρόνια και έχω δύο παιδιά που πάνε σχολείο. Οι αποφάσεις των τελευταίων μηνών για φόρους και χαράτσια έκλεισαν κι άλλο την ανάσα της αγοράς και στέρησαν από την οικογένειά μου και τα τελευταία έσοδα από το ελεύθερο επάγγελμα του άντρα μου. Στα δεκαεννιά μου δούλευα και σπούδαζα μόνη μου και μάλιστα στην επαρχία και τώρα στα σαράντα κατάντησα να ζητιανεύω το χαρτζιλίκι του συνταξιούχου πατέρα μου. Όμως δεν το βάζουμε κάτω. Η μουσική είναι μόνο για να δίνει δύναμη και να ενώνει και όχι να χωρίζει. Έρχεται άλλωστε η ώρα της κάλπης, είμαστε μία ανάσα από αυτή. Εκεί είναι που πρέπει να αναμετρηθούμε με τον παλιό κακό εαυτό μας της αρπαχτής, της ρεμούλας και του ρουσφετιού -που υπάρχει, δεν τον ανακαλύψαμε σήμερα από το πουθενά- και να πούμε τι και ποιον θέλουμε πραγματικά για τη χώρα μας.
Αγαπητοί καλλιτέχνες σας καλούμε να σταθείτε αλληλέγγυοι σε έναν από εσάς που αποδεδειγμένα υπηρέτησε το τραγούδι και τον πολιτισμό με θάρρος, θέρμη και σκληρή δουλειά για τέσσερις δεκαετίες. Όταν βάλλεται ο ένας, το γεγονός σας αφορά όλους. Όλοι ξέρουμε πως η χώρα είναι σε κρίση και πια όλοι βάλλουν κατά όλων δίκαια ή άδικα. Αύριο μπορεί να είστε εσείς στη θέση του. Γιατί σιωπάτε σε τέτοια γεγονότα; Είστε απλά αμήχανοι; Κάποιοι από εσάς δυστυχώς διψούν για περισσότερο αίμα στην αρένα του Κολοσσαίου και κρυφοχαίρονται και χαμογελούν πικρά κοιτώντας από τη χαραμάδα να πέφτουν οι μετοχές του ενός, μπας και ανέβουν των υπολοίπων. Μη μένετε απαθείς. Αντιδράστε σε αυτά που σκοτώνουν τη δημοκρατία στη χώρα που τη γέννησε.
Να συνεχίσεις Γιώργο Νταλάρα. Στην επόμενη συναυλία θα έλθω με τα παιδιά μου. Γιατί, υπάρχει και μία άλλη Ελλάδα. Αυτή που ορθώνει το ανάστημά της στην ανεργία, στη φτώχεια και στα μνημόνια, αλλά με άλλους όρους, με άλλες πρακτικές και με το βλέμμα στο αύριο.
Δώρα Παπαδοπούλου
Μόνο η γυναίκα του Νταλάρα ασχολήθηκε (κακώς και με κακή παρουσία) με την πολιτική; Νυν βουλευτής, τώρα που μιλάμε, που ψηφίζει και βροντοφωνάζει ναι στα μνημόνια δεν είναι και ο Χυτήρης, σύζυγος της σπουδαίας Μαρίας Φαραντούρη; Υπουργός Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ το 1993, με έργο αμφίβολης αξίας δεν ήταν ο συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος, του Ανεμολόγιου και της Ελένης; Από ένα μάτσο κόμματα και υπουργεία, όταν αυτά έστρωναν περίτρανα το δρόμο στα σημερινά μνημόνια δεν πέρασε ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης που τον ψέκασαν κι αυτόν στο Σύνταγμα παρέα με το Γλέζο; Ξαρχάκος και Μούσχουρη δεν υπήρξαν βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου με πολιτική προσφορά στον τόπο αντιστρόφως ανάλογη της καλλιτεχνικής; Ο Σπανουδάκης δεν έγραφε τον ύμνο της Νέας Δημοκρατίας που βλέπουμε τι καπνό φουμάρει, τον ίδιο και τότε και τώρα; Ο Πανούσης που τώρα δικαιώνεται όπως διαβάζω να το γράφουν με περηφάνεια οι πιτσιρικάδες, δεν παίρνει στους καιρούς των μνημονίων τα κατοστάρια ευρώ από τις τσέπες των φαν στα "γυάλινα" που τους στοιβάζει ανά δέκα σε ένα τετραγωνικό και πιάνει ο ένας τον κώλο του άλλου από το στριμωξίδι;
Έχω χάσει τη δουλειά μου εδώ και δύο χρόνια και έχω δύο παιδιά που πάνε σχολείο. Οι αποφάσεις των τελευταίων μηνών για φόρους και χαράτσια έκλεισαν κι άλλο την ανάσα της αγοράς και στέρησαν από την οικογένειά μου και τα τελευταία έσοδα από το ελεύθερο επάγγελμα του άντρα μου. Στα δεκαεννιά μου δούλευα και σπούδαζα μόνη μου και μάλιστα στην επαρχία και τώρα στα σαράντα κατάντησα να ζητιανεύω το χαρτζιλίκι του συνταξιούχου πατέρα μου. Όμως δεν το βάζουμε κάτω. Η μουσική είναι μόνο για να δίνει δύναμη και να ενώνει και όχι να χωρίζει. Έρχεται άλλωστε η ώρα της κάλπης, είμαστε μία ανάσα από αυτή. Εκεί είναι που πρέπει να αναμετρηθούμε με τον παλιό κακό εαυτό μας της αρπαχτής, της ρεμούλας και του ρουσφετιού -που υπάρχει, δεν τον ανακαλύψαμε σήμερα από το πουθενά- και να πούμε τι και ποιον θέλουμε πραγματικά για τη χώρα μας.
Αγαπητοί καλλιτέχνες σας καλούμε να σταθείτε αλληλέγγυοι σε έναν από εσάς που αποδεδειγμένα υπηρέτησε το τραγούδι και τον πολιτισμό με θάρρος, θέρμη και σκληρή δουλειά για τέσσερις δεκαετίες. Όταν βάλλεται ο ένας, το γεγονός σας αφορά όλους. Όλοι ξέρουμε πως η χώρα είναι σε κρίση και πια όλοι βάλλουν κατά όλων δίκαια ή άδικα. Αύριο μπορεί να είστε εσείς στη θέση του. Γιατί σιωπάτε σε τέτοια γεγονότα; Είστε απλά αμήχανοι; Κάποιοι από εσάς δυστυχώς διψούν για περισσότερο αίμα στην αρένα του Κολοσσαίου και κρυφοχαίρονται και χαμογελούν πικρά κοιτώντας από τη χαραμάδα να πέφτουν οι μετοχές του ενός, μπας και ανέβουν των υπολοίπων. Μη μένετε απαθείς. Αντιδράστε σε αυτά που σκοτώνουν τη δημοκρατία στη χώρα που τη γέννησε.
Να συνεχίσεις Γιώργο Νταλάρα. Στην επόμενη συναυλία θα έλθω με τα παιδιά μου. Γιατί, υπάρχει και μία άλλη Ελλάδα. Αυτή που ορθώνει το ανάστημά της στην ανεργία, στη φτώχεια και στα μνημόνια, αλλά με άλλους όρους, με άλλες πρακτικές και με το βλέμμα στο αύριο.
Δώρα Παπαδοπούλου
Αγαπητοί καλλιτέχνες
Επειδή, το προσεχές Σάββατο 10/3 θα πραγματοποιηθεί η επόμενη συναυλία 10/03/2012 στο ΚΛΕΙΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ «ΜΙΧ. ΜΟΥΡΟΥΤΣΟΥ» Παπαναστασίου 70 & Ηούς Δήμος Δάφνης – Υμηττού, και με όσα είδαν τα έκπληκτα μάτια μας, φοβόμαστε, πλέον τα χειρότερα (ακόμα και την περίπτωση του κινδύνου της σωματικής του ακεραιότητας και της ζωής / στο χώρο όπου πραγματοποιήθηκε η συναυλία στο ΙΛΙΟΝ βρέθηκαν μαχαίρια !!!). Υπάρχουν δε και ενδείξεις πως πρόκειται για ένα προαποφασισμένο και οργανωμένο σχέδιο. Γι΄αυτό σας καλούμε να παραστείτε ως αλληλέγγυοι και να ανέβετε στη σκηνή να το δηλώσετε από μικροφώνου. Ακόμα, σας καλούμε να τοποθετείτε δημόσια – μέσα από το περιοδικό μας – με μια μικρή σας δήλωση-άποψη. Το οφείλουμε όλοι στην ιστορία του και στην προσφορά του στο τραγούδι μας, κι όσοι έχετε συνεργαστεί μαζί του, κάτι παραπάνω, στην καλλιτεχνική συνεργασία σας και στην ανθρώπινη επαφή σας μαζί του.
Ένας αναγνώστης μας, μας έγραψε το εξής για τη στάση μας ως περιοδικό: «με θάρρος "εκτίθεστε" δημόσια με μη "δημοφιλείς" απόψεις». Ήρθε η ώρα να πάρουμε θέση στα δύσκολα.
Περιμένουμε τις δημόσιες θέσεις σας - να τις φιλοξενήσουμε – ως την Παρασκευή (9/3), πριν την συναυλία του Σαββάτου (10/3).
Επειδή, το προσεχές Σάββατο 10/3 θα πραγματοποιηθεί η επόμενη συναυλία 10/03/2012 στο ΚΛΕΙΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ «ΜΙΧ. ΜΟΥΡΟΥΤΣΟΥ» Παπαναστασίου 70 & Ηούς Δήμος Δάφνης – Υμηττού, και με όσα είδαν τα έκπληκτα μάτια μας, φοβόμαστε, πλέον τα χειρότερα (ακόμα και την περίπτωση του κινδύνου της σωματικής του ακεραιότητας και της ζωής / στο χώρο όπου πραγματοποιήθηκε η συναυλία στο ΙΛΙΟΝ βρέθηκαν μαχαίρια !!!). Υπάρχουν δε και ενδείξεις πως πρόκειται για ένα προαποφασισμένο και οργανωμένο σχέδιο. Γι΄αυτό σας καλούμε να παραστείτε ως αλληλέγγυοι και να ανέβετε στη σκηνή να το δηλώσετε από μικροφώνου. Ακόμα, σας καλούμε να τοποθετείτε δημόσια – μέσα από το περιοδικό μας – με μια μικρή σας δήλωση-άποψη. Το οφείλουμε όλοι στην ιστορία του και στην προσφορά του στο τραγούδι μας, κι όσοι έχετε συνεργαστεί μαζί του, κάτι παραπάνω, στην καλλιτεχνική συνεργασία σας και στην ανθρώπινη επαφή σας μαζί του.
Ένας αναγνώστης μας, μας έγραψε το εξής για τη στάση μας ως περιοδικό: «με θάρρος "εκτίθεστε" δημόσια με μη "δημοφιλείς" απόψεις». Ήρθε η ώρα να πάρουμε θέση στα δύσκολα.
Περιμένουμε τις δημόσιες θέσεις σας - να τις φιλοξενήσουμε – ως την Παρασκευή (9/3), πριν την συναυλία του Σαββάτου (10/3).
- επικοινωνία: info@e-orfeas.gr -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου