Δευτέρα, 7 Μαΐου 2012

Γκέτο Ηλικιωμένων(βιβλίο και πίνακας ζωγραφικής)

Καλησπέρα σε όλους….θέλω να σας παρουσιάσω ένα βιβλίο, που με συγκινεί αφάνταστα….
Γκέτο  Ηλικιωμένων
Αυτόν τον τίτλο θα έχει στο προσεχώς μέλλον το βιβλίο που γράφει η μητέρα μου Karen Marina .Μου ζήτησε να της ζωγραφίσω το εξώφυλλο, έτσι όπως το αισθάνομαι, και το έκανα με μεγάλη χαρά .Τα πρόσωπα είναι τυχαία. Το βιβλίο της θα κυκλοφορήσει περίπου τον Οκτώβριο 2012.
Η λέξη Γκέτο δεν είναι ευχάριστη. Στα Γκέτο ζούνε ομάδες ανθρώπων που είναι στο κοινωνικό περιθώριο .Η  Karen στα πολλά χρόνια εμπειρίας της στα... γηροκομεία(το επάγγελμά της είναι Νοσοκόμα με ειδικότητα στους Ηλικιωμένους)επιβεβαιώνει με λύπη τον τίτλο αυτό. Ακόμη και αν τα γηροκομεία έχουν ωραία ονόματα, είναι μέσα διαμορφωμένα όμοραφα, ΕΙΝΑΙ ΓΚΕΤΟ!!
Είναι το τέρμα της διαδρομής των ηλικιωμένων. Δεν ζουν…φυτοζωούν απλώς. Ακόμη και αν οι υπάλληλοι είναι πολλοί σε αριθμό, δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα. Όση αγάπη και αν προσπαθούν να προσφέρουν στα γεροντάκια. ΈχουνΤΟΣΟ  λίγο χρόνο να μιλήσουν μαζί τους, να κουβεντιάσουν.Και έτσι μέρα με την μέρα  τα γεροντάκια μαραζώνουν .Οι οικογένειές τον περισσότερο χρόνο είναι απών. Δουλεύουν ,αδιαφορούν για την μητέρα η τον πατέρα τους.
Υπάρχει πραγματικά ευλογία στο ότι οι άνθρωποι γερνούν? Είναι τόσο καλή ευλογία ώστε οι γέροι να μην ζουν κοντά στις οικογένειές τους τα μοναχικά βράδια? Στα παλιά χρόνια ήταν δεδομένο   να έχουμε τον παππού και την γιαγιά, τον μπαμπά και την μαμά  μαζί μας και να πεθαίνουν κοντά μας. Όμως οι καιροί άλλαξαν.
Οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής ,το ατελείωτο κυνηγητό των χρημάτων και υλικών αγαθών είναι προφανές πάρα πολύ’’ μοντέρνα’’ κατάσταση.
Γέροι άνθρωποι είναι πλέον μπελάς και  ένα μεγάλο φορτίο για τους νέους. Δεν  ωφελούν πλέον πουθενά. Κέρδος χρημάτων επιφέρουν μόνο στην φαρμακευτική αλυσίδα και στους γιατρούς. Υπνωτικά χάπια και ηρεμιστικά προσφέρονται ΑΦΘΟΝΑ στα Γκέτο. Γιατί? Για να είναι τα ΄΄γεροντάκια ΄΄
τουλάχιστον ΗΣΥΧΑ…..
Και ένα μήνυμα ψυχής από μένα….να μην ξεχάσουμε ποτέ, πως και ΕΜΕΙΣ θα γεράσουμε!!! Αφιερώνω με πολύ αγάπη αυτόν τον πίνακα  σε όλους τους ΄΄εγκλωβισμένους΄΄ ηλικιωμένους.
Μαυροπούλου Χρυσούλα