Το χαμένο ταίρι του Διονύση Λεϊμονή, εδώ!
Ένα χαμένο παπούτσι, μια χαμένη προσδοκία,
ένα άπιαστο όνειρο, μια σβησμένη ελπίδα,
ένα γυμνό πόδι, μια ολόγυμνη καρδιά,
μια ξυπόλητη ύπαρξη, μονοσάνταλος καημός
Ο Διονύσης Λεϊμονής είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής Ιω
αννίνων και εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ενώ παράλληλα ασχολείται με την αρθρογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά καθώς και με τη συγγραφή λογοτεχνικών έργων. Τον Ιανουάριο του 2005 το διήγημά του «Ζωή απ?τα χαλάσματα» απέσπασε το πρώτο βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό λογοτεχνίας του Φυσιολατρικού Συνδέσμου Πατρών. «Η Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» ήταν η πρώτη εκδοτική του προσπάθεια (έκδοση της Πανελλήνιας Ένωσης Συνεργασίας Νέων Λογοτεχνών). Έχει λάβει διακρίσεις για διηγήματα και ποιήματά του.
Το μυθιστόρημα «Το χαμένο ταίρι» έχει ως κεντρικό του θέμα την καταστροφή της Σμύρνης όπως τη βίωσε η ηρωίδα, η γιαγιά Δέσποινα, και τη μεταφέρει τόσο ζωντανά που κάποιες στιγμές ο αναγνώστης νιώθει σαν να βρίσκεται κι ο ίδιος εκεί. Η αφηγήτρια είναι η εγγονή της ηρωίδας μας, η οποία μας παραθέτει την ιστορία της γιαγιάς της, όπως ακριβώς την είχε αφηγηθεί στην ίδια. Μέσα λοιπόν από αναδρομές στο παρελθόν εκτυλίσσεται μπροστά μας το δράμα που έζησαν οι Μικρασιάτες την τραγική ημέρα της καταστροφής της Σμύρνης. Εκτός από αυτό μας παρουσιάζει την ειρηνική ζωή της πριν την καταστροφή, όταν συνυπήρχαν με τους Τούρκους και υπήρχε συνεργασία. Ωστόσο ο αναγνώστης θα σταθεί στις εικόνες αυτές που αποδίδουν τη συμφορά, την ώρα που έχουν στοιβαχτεί όλοι στο λιμάνι της Σμύρνης και ελπίζουν για μια ευκαιρία ζωής. Όλοι γνωρίζουμε λίγο-πολύ αυτές τις σκηνές, όμως ο τρόπος που τις περιγράφει η ηρωίδα μας είναι διαφορετικός. Μέσα από τη ματιά της, καθώς ζει για ακόμη μια φορά τα γεγονότα περιγράφοντάς τα, νιώθουμε ότι είμαστε εκεί μαζί της. Η αφορμή για την αφήγηση της ιστορίας αυτής είναι η αναπάντεχη αρρώστια της ηρωίδας μας, η οποία οδηγεί την αφηγήτρια σ΄ένα κυριολεκτικό και μεταφορικό ταξίδι. Επίσης, ένα μικρό κουτί που κρύβει μέσα τη μισή ευτυχία της γιαγιάς Δέσποινας, καθώς η άλλη μισή βρίσκεται στην αντίπερα όχθη από τότε, από τον ανίερο εκείνο διωγμό.
Ο συγγραφέας χρησιμοποιώντας απλό λόγο διανθισμένο με ιδιωματισμούς και λαϊκά στοιχεία μας μεταφέρει την τραγωδία της Σμύρνης μέσα από τη ματιά της ηρωίδας του. Η τραγωδία αυτή δεν τελείωσε ποτέ καθώς σε όλη της τη ζωή κατατρύχεται από τις μνήμες και τις τραγικές εμπειρίες που βίωσε. Χρησιμοποιεί λεπτομερείς περιγραφές και έναν αυθεντικό λόγο καθώς πηγάζει από μια αυθεντική φιγούρα που είναι η ηρωίδα του.
Ευμορφία Ζήση
Ένα χαμένο παπούτσι, μια χαμένη προσδοκία,
ένα άπιαστο όνειρο, μια σβησμένη ελπίδα,
ένα γυμνό πόδι, μια ολόγυμνη καρδιά,
μια ξυπόλητη ύπαρξη, μονοσάνταλος καημός
Ο Διονύσης Λεϊμονής είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής Ιω
αννίνων και εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ενώ παράλληλα ασχολείται με την αρθρογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά καθώς και με τη συγγραφή λογοτεχνικών έργων. Τον Ιανουάριο του 2005 το διήγημά του «Ζωή απ?τα χαλάσματα» απέσπασε το πρώτο βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό λογοτεχνίας του Φυσιολατρικού Συνδέσμου Πατρών. «Η Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» ήταν η πρώτη εκδοτική του προσπάθεια (έκδοση της Πανελλήνιας Ένωσης Συνεργασίας Νέων Λογοτεχνών). Έχει λάβει διακρίσεις για διηγήματα και ποιήματά του.
Το μυθιστόρημα «Το χαμένο ταίρι» έχει ως κεντρικό του θέμα την καταστροφή της Σμύρνης όπως τη βίωσε η ηρωίδα, η γιαγιά Δέσποινα, και τη μεταφέρει τόσο ζωντανά που κάποιες στιγμές ο αναγνώστης νιώθει σαν να βρίσκεται κι ο ίδιος εκεί. Η αφηγήτρια είναι η εγγονή της ηρωίδας μας, η οποία μας παραθέτει την ιστορία της γιαγιάς της, όπως ακριβώς την είχε αφηγηθεί στην ίδια. Μέσα λοιπόν από αναδρομές στο παρελθόν εκτυλίσσεται μπροστά μας το δράμα που έζησαν οι Μικρασιάτες την τραγική ημέρα της καταστροφής της Σμύρνης. Εκτός από αυτό μας παρουσιάζει την ειρηνική ζωή της πριν την καταστροφή, όταν συνυπήρχαν με τους Τούρκους και υπήρχε συνεργασία. Ωστόσο ο αναγνώστης θα σταθεί στις εικόνες αυτές που αποδίδουν τη συμφορά, την ώρα που έχουν στοιβαχτεί όλοι στο λιμάνι της Σμύρνης και ελπίζουν για μια ευκαιρία ζωής. Όλοι γνωρίζουμε λίγο-πολύ αυτές τις σκηνές, όμως ο τρόπος που τις περιγράφει η ηρωίδα μας είναι διαφορετικός. Μέσα από τη ματιά της, καθώς ζει για ακόμη μια φορά τα γεγονότα περιγράφοντάς τα, νιώθουμε ότι είμαστε εκεί μαζί της. Η αφορμή για την αφήγηση της ιστορίας αυτής είναι η αναπάντεχη αρρώστια της ηρωίδας μας, η οποία οδηγεί την αφηγήτρια σ΄ένα κυριολεκτικό και μεταφορικό ταξίδι. Επίσης, ένα μικρό κουτί που κρύβει μέσα τη μισή ευτυχία της γιαγιάς Δέσποινας, καθώς η άλλη μισή βρίσκεται στην αντίπερα όχθη από τότε, από τον ανίερο εκείνο διωγμό.
Ο συγγραφέας χρησιμοποιώντας απλό λόγο διανθισμένο με ιδιωματισμούς και λαϊκά στοιχεία μας μεταφέρει την τραγωδία της Σμύρνης μέσα από τη ματιά της ηρωίδας του. Η τραγωδία αυτή δεν τελείωσε ποτέ καθώς σε όλη της τη ζωή κατατρύχεται από τις μνήμες και τις τραγικές εμπειρίες που βίωσε. Χρησιμοποιεί λεπτομερείς περιγραφές και έναν αυθεντικό λόγο καθώς πηγάζει από μια αυθεντική φιγούρα που είναι η ηρωίδα του.
Ευμορφία Ζήση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου