Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Δεν ανταποκρίνεται

Δυο μέρες μόνο, τόσες στιγμές!

Άνοιγαν κι έκλειναν πόρτες του νου και της καρδιάς, λες και κάποιος έπαιζε το βίντεο ολόκληρης της ζωής μου στο γρήγορο, αλλά απαιτούσε συνάμα και μια σφραγίδα μου, σαν επαλήθευση του τώρα.

Σε όσα προλάβαινα, την έβαζα.

Δεν ήταν εύκολη η προσαρμογή του να ανοιγοκλείνεις πόρτες, καθόλου.

Φόρτισα μπαταρίες, ξεφόρτισα, κι άιντε πάλι απ' την αρχή...
Όλα στο γρήγορο, κι όλα τόσο έντονα συναισθηματικά!

Απόψε διαμαρτύρεται το σακί (το σώμα) και ζητάει απεγνωσμένα ύπνο.

Ο διακομιστής νού και ψυχής, λέει, μπλόκαρε...

"Δεν ανταποκρίνεται".

Οδηγίες: Κλείστε τον υπολογιστή σας και τον ανοίγετε αύριο, μεθαύριο, όταν όλες οι καρτέλες τις μνήμης που άνοιξες σε δυο μέρες μόνο, μπουν στη θέση τους, στον φάκελο που τους πρέπει, να μείνουν ως αναμνήσεις κι ως νέα βίντεο ζωής.

Δυο καρτέλες επιμένουν να είναι ανοιχτές.
Είναι δυο ερωτήσεις από δυο διαφορετικά γυναικεία πρόσωπα που αγαπάω και εκτιμάω πολύ.

Η μία ερώτηση ήταν:

"Καλά! Έχει εικοσοδυό ολόκληρα χρόνια που πέθανε η μάνα σου, κι ακόμα πας στο νεκροταφείο, κάθε φορά που έρχεσαι;"

Κι η απάντηση... (μισή, φτάνει γι' απόψε)

"... Τι να κάνουμε; Βλέπεις... οι περισσότεροι δικοί μου συγγενείς, βρίσκονται εκεί! Πάω από δική μου ανάγκη, κι όχι γιατί πρέπει..."

Η δεύτερη ερώτηση ήταν:

"Μα, καλά! Πώς γίνεται να είσαι συνέχεια πεσμένη εσύ; Δεν το καταλαβαίνω..."

Κι η απάντηση ήταν:

"Είμαι του μελαγχολικού. Η μέρα μου όλη, έτσι ήταν..."

Αν δεν επέμεναν να διαμρτύρονται τα κουμπιά κι είχαν κέφια να γράψουν απόψε, θα συμπλήρωνα:

"Ανάλογα με την ταινία που μου δίνει η ζωή να δω, ανάλογα και τα κέφια μου. Ξέρω και να γελάω, μα η κωμωδία είναι ακριβό είδος κι εγώ γεννήθηκα φτωχή."

Γύρισα, ναι! Πάντα λέω: "Ευχαριστώ Θεέ", απ' όπου κι αν γυρίζω!
Να είμαστε γεροί να γυρνάμε στο παρόν, με δύναμη για το μέλλον, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι αυτό!

Καλώς σας βρήκα, Καλώς με ξαναβρίσκω, γενικώς....


6 σχόλια:

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

¨οταν έχω να πω τόσα πολλά, τ' αφήνω να καταλαγιάσουν, κι ότι βγει, όταν βγει.
Τρέχοντας, ζω. Δε θέλω και να γράφω τρέχοντας!
Ανάσες!

Paraskevi Lamprini M. είπε...

"Ξέρω και να γελάω, μα η κωμωδία είναι ακριβό είδος κι εγώ γεννήθηκα φτωχή"

με το καλό να ξαναπάς...

Ανώνυμος είπε...

...ανάσες, γλυκιά μου φίλη!

Έτσι τρέχω κι εγώ... εγγονός, συνάχια... κήπος, άγριος βοριάς,κρύες ημέρες... σπασμένα λουλούδια, τ΄ασπρόμαυρα γατάκια του γείτονα να ...αγαπούν ΜΟνο το...παράθυρό μας για να ...αφοδεύουν (!!!!!), να τρέχω για ναφθαλίνη... να μυρίζει ο τόπος, να παθαίνει αλλεργία ο Δημήτρης... να μου βάζει τις φωνές... ανάσες... μέχρι δακρύων!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν είσαι μόνη σου! και σ΄αγαπώ! Υιώτα, ΝΥ

Ανώνυμος είπε...

...ανάσες, γλυκιά μου φίλη!

Έτσι τρέχω κι εγώ... εγγονός, συνάχια... κήπος, άγριος βοριάς,κρύες ημέρες... σπασμένα λουλούδια, τ΄ασπρόμαυρα γατάκια του γείτονα να ...αγαπούν ΜΟνο το...παράθυρό μας για να ...αφοδεύουν (!!!!!), να τρέχω για ναφθαλίνη... να μυρίζει ο τόπος, να παθαίνει αλλεργία ο Δημήτρης... να μου βάζει τις φωνές... ανάσες... μέχρι δακρύων!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν είσαι μόνη σου! και σ΄αγαπώ! Υιώτα, ΝΥ

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Να είσαι καλά, Παρασκευή μου! Να ξαναπάω με το καλό και για καλό!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Μαζί, ανάσες, Γιώτα μου!
...Αφού λαχανιάζουμε και στα απλά, τα καθημερινά, τα τόσο ασήμαντα για τους άλλους, αφού τις χρειάζεται τόσο ο οργανισμός μας, ας τις πάρουμε!
Όλες δικές μας!
Κι εγώ σ' αγαπώ, μακρινή, μεγάλη αδελφή!
Φιλάκια της και πες του γκρινιάρη, μέχρι εδώ φτάνουν οι φωνές του! Έλεος! Θα στείλω το 100! Υπάρχουν και οι ώρες κοινής ησυχίας!