ΔΟΛΟΦΟΝΑ

Αυτή η γειτονιά, τα όνειρα και οι εφιάλτες... *** Στίγμα κακής εξέλιξης και της σημερινής μέρας. Για τα γατάκια που χάθηκαν, για τα γατάκια που πια δε ζουν, για τη μαμά τους που κλαίει και για μένα την δολοφόνα, που έγινα χωρίς να το θέλω! *** Πόσους έχουμε "σκοτώσει" άθελά μας, άραγε; *** Και πόσοι μας έχουν σκοτώσει χωρίς να το ξέρουν; *** Δεν ξέρω αν μια "συγγνώμη" φτάνει, δεν ξέρω πόσο στέκει το "εξ αμελείας". Όπως και να' χει, εγώ θέλω να απολογηθώ. ***Θα είμαι σύντομη. *** Από προχθές ανακάτεψα τον κήπο μου, που είχε γίνει ζούγκλα. Φυσικό ήταν να μην μου φτάσει μια μέρα ή καλύτερα ένα απόγευμα. Έτσι έγιναν 3, δηλαδή δύο, γιατί χθες "μάλωσα" με μια σφήγκα, αυτή πέθανε, εγώ τη γλύτωσα με κορτιζόνη και σήμερα τ' απόγευμα, με την ψυχή στο στόμα για τις σφήγκες που μ' αγαπάνε, τελείωσα το κλάδεμα και την άδοξη μάχη με τα ζιζάνια, γιατί οι ρίζες τους παραμένουν εκεί, δίπλα στις τριανταφυλλιές. *** Όμως,χθες, πριν την σφήγκα, μια γειτόνισσα μου είπε: "Κατερίνα, για δες καλά εκεί στον κήπο σου. Κάτι μυρίζει σήμερα σαν ψόφιο." *** Πήγα και ανασήκωσα τα τελάρα με τα ξύλα, κάτι παλιές γλάστρες, την μεγάλη ψησταριά, την μικρή ψησταριά, εκεί μέσα είχε μια σφηγκοφωλιά που μ' εκδικήθηκε, έφυγα άρον άρον. Δεν μύριζε τίποτα, δεν βρήκα τίποτα. Έστειλα και τον άντρα μου το βράδυ, κοίταξε κι ο γείτονας, η μυρουδιά είχε χαθεί. "Θα την έφερε ο αέρας", καταλήξαμε όλοι μας. Σήμερα τ' απόγευμα, πήγα να συνεχίσω την καθυστερημένη "τάξη", κάποια στιγμή ανοίγω ένα μεταλλικό ντουλάπι που έχουμε εκεί, με πήρε η μπόχα και το ξαναέκλεισα γρήγορα γρήγορα. Περίμενα να δω κάποιον γείτονα να με βοηθήσει, σε περίπτωση που μέσα υπήρχε κάποιος αρουραίος, ποντίκι, φίδι, ψόφιο, γιατί φοβόμουνα! Δεν είδα όμως κανέναν να κυκλοφορεί και έκανα υπομονή, περιμένοντας τον άντρα μου. *** Ευτυχώς ήρθε γρήγορα και με σκοπό να ξαναφύγει. Άνοιξε και μέσα από κάτι κουτιά με λαδομπογιές, πινέλα, εργαλεία που έχω εκεί, βρήκε ένα ψόφιο γατάκι! Τρελάθηκα! Μα πώς έγινε; Θυμήθηκα ότι μια μέρα που πήγα να ποτίσω είδα μισάνοιχτη την πόρτα την έκλεισα, είπα θα άνοιξε απ' τον αέρα ή από κάποιον "περίεργο", πού να το φανταστώ ότι κάποια μαμά γάτα είχε στεγάσει εκεί το γατάκι της; *** Μετά, ο άντρας μου έφυγε κι εγώ πήρα με απορρυπαντικά να καθαρίσω το ντουλάπι. Έβγαζα κουτιά και κουτάκια, βούρτσες, βότσαλα και κοχύλια, η μπόχα μου είχε γυρίσει τα έντερα, έπρεπε όμως να απολυμάνω τα πάντα, ώσπου τραβάω ένα νάυλον βαψίματος καινούργιο και τί να δω; 3 ή 4 γατάκια νεκρά, ακόμα μικρότερα από κείνο που βρήκε ο άντρας μου! *** Τί να σας πω; Να με κόβατε, αίμα δεν θα έβγαζα! Στεναχωρέθηκα πολύ! Όταν λέμε "πολύ", εννοούμε την υπερβολή! Πώς το έκανα εγώ αυτό; Πώς; Κι ένα βράδυ άκουσα γατάκια να κλαίνε, μα είπα: "Άντε η γειτόνισσά μου έχει γεννητούρια, γιατί έχει πολλές γάτες! Να μη μου κόψει για το ντουλάπι! Κι η μαμά γάτα θα ήτανε απ' έξω, θα τ' άκουγε, θα έκλαιγε, μα δεν είχε ανθρώπινη φωνή να ρθει να με φωνάξει μέσ' τη νύχτα!... *** Κι εκείνα πέθαναν! Νηστικά και χωρίς οξυγόνο! *** Κι η μάννα; Πού είναι η μάννα; *** Καθόμουνα εκεί για ώρες, κρυφοκοιτάζοντας μήπως πάει κάποια γάτα εκεί κοντά, να δω, να την μάθω, να βρω τον τρόπο να της ζητήσω συγγνώμη στο μέλλον, ιδιαιτέρως, γιατί όλες τις γάτες τις ταίζω. *** Πλησίασε μια ασπρόμαυρη, μα μου φάνηκε περαστική. Από περιέργεια κοίταξε στο ανοιχτό μεταλλικό ντουλάπι και έφυγε. ***"Δε μπορεί!" σκέφτηκα. "Τα γατάκια είχαν βούλες καφετί με άσπρο, κι αν ήταν η μάννα, θα χώνονταν μέσ' το ντουλάπι." *** Νύχτωσα εκεί, χωρίς φώτα, πνιγμένη στις τύψεις μου. Αν δεν έκλεινα το ντουλάπι ή αν κοίταζα πρώτα, (πάλι δεν θα τα έβλεπα όμως, γιατί τα είχε κρυμμένα πολύ πίσω απ' τα κουτιά)αν κατέβαινα εκείνη τη νύχτα να δω, γιατί κλαίνε τα μωρά,πού πήγε η μαμά τους; *** Αν, αν μπορούσα να διορθώσω, αν μπορούσα να επανορθώσω, αν πρέπει να τιμωρηθώ, αν αλλάζει τίποτα γράφοντάς το, αν έβρεχε σήμερα, αντί να μπουμπουνίζει μόνο... αν η ζωή μ' άφηνε ν' ακολουθώ τον κάθε ήχο στην ώρα του και όχι με τόση καθυστέρηση, αν η ίδια δεν έννοιωθα ασφυκτικά πιεσμένη τον τελευταίο καιρό, ίσως κι εκείνα να μην πέθαιναν από ασιτία και ασφυξία. *** 40 μέρες σήμερα ο αδελφός μου... *** Ίσως τριήμερο στα γατάκια που εγώ δολοφόνησα πριν ζήσουν, σαν τις γαρδένιες στο χωριό που έπεφταν κάποτε, στρώμα τα μπουμπούκια στην αυλή, πριν καν ανθίσουν, ίσως απ' το πολύ πότισμα. ***Ναι, ένοχη για πολλά, χωρίς πρόθεση. Με βολεύει. *** Υγ. Αδιόρθωτο και χωρίς δικηγόρο. Για κάποιες πράξεις μας υπάρχει η τιμωρία της συνείδησης.