(Πρώτη ανάρτηση 2/6/09 ξημερώματα Δευτέρας 4:04-6:30)
Φωτογραφίες από την εκδήλωση θα βρείτε, εδώ!
«Τούτες τις μέρες… ο άνεμος με κυνηγούσε…»,
μέχρι που πήρα τη δόση μου…
Τα γνωστά. Πήγα για δουλειά, άνοιξα εφημερίδα (μόνο Θεσσαλία πρόλαβα, άλλωστε αυτή κυκλοφορούσε Δευτέρα) και διάβασα ότι σήμερα ήταν το αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο, για τα 100 χρόνια από την γέννησή του.
(Δεν θα σας πω, ότι την πάτησα νομίζοντας ότι ήταν άλλη μέρα και πήγα… και εκεί που φοβόμουνα πως δεν θα προλάβω ούτε το τέλος, δεν υπήρχε εκδήλωση! ...Κι έφυγα με το κράνος στο κρανίο… Και σήμερα, με το κράνος πήγα! Τι να κάνω; Δούλευα!)
«Άντρα μου, θα έρθεις να με αντικαταστήσεις στις 8 και 30!»
«Γιατί;»
«Θέλω να πάω στον Ρίτσο!»
Με κοίταζε σαν χαζός! Έτσι που το είπα, ακούστηκε σα να είχαμε ραντεβού…
(Μήπως δεν είχαμε; )
Δεν μπορώ να πω. Ήρθε. Και νωρίτερα μάλιστα!
(Δε μου χαλάει χατήρι, αλλά ούτε κι εγώ ζητάω πολλά. Με την δουλειά που έχουμε μπλέξει, δεν είμαστε για πολλά. Μόνο που τελευταίως πέσανε μαζεμένες "οι βόλτες μου"! Τι να κάνω; Προέκυψε!)
«Που πας με το κράνος; Μόνη σου θα πας;» με ρώτησε ο ξάδελφός του.
«Ο Ρίτσος ήταν απλός. Δεν ήθελε τουαλέτες», του είπα βιαστική.
«Μόνη σου θα πας;» ξαναρώτησε εκείνος.
«Άμα ψάξω για παρέα στα ενδιαφέροντά μου, πάει το έτος Ρίτσου! Έφυγε!» είπα γελαστή και έβαλα μπρος το μηχανάκι μου.
Πήγα.
Εκεί, χάρηκα, συγκινήθηκα, ανατρίχιασα στο άκουσμα τραγουδιών, απαγγελιών ποιημάτων του και ακούγοντας λεπτομερώς την ιστορία της ζωής του.
Έμαθα και καινούργια πράγματα για κείνον και τραγούδια που δεν ήξερα.
Ατελείωτος ήταν ο Ρίτσος!
Έχω να μάθω και να διαβάσω ακόμα!!!...
Συγκινήθηκα πολύ όταν διαβάστηκε το γράμμα της κόρης του Έρης, προς τον Δήμαρχο Βόλου για το αφιέρωμα στον πατέρα της!
Συγκινήθηκα πολύ με τα λόγια της Ρούλας Κακλαμανάκη.
Συγκινήθηκα πολύ, όταν αναφέρθηκε στα κείμενα, ένα απόσπασμα από το βιβλίο της Αγγελικής Κώττη, "Γιάννης Ρίτσος, Ένα σχεδίασμα βιογραφίας", όπου γράφει ότι «μεταμορφώθηκε σε Μύθο», ενώ εμείς οι Βολιώτες τον κάναμε Άγιο! (Κάνοντας ΚΛΙΚ πάνω στο όνομά της, θα βρείτε το blog της)
Συγκινήθηκα πολύ στις απαγγελίες των ποιημάτων του!
Ειδικά στο «Άφησέ με να ‘ρθω μαζί σου…»!
(Τι κι αν ασπρίσαν τα μαλλιά μου... Ευτυχώς, δυο τρίχες, μόνο!)
Η Αμαλία Γκιζά ήταν συγκλονιστική!
Τσακίσαμε τα χέρια μας στο χειροκρότημα, τόσο στις απαγγελίες και στα τραγούδια της Αμαλίας, όσο και στην τρανταχτερή φωνή του Βασίλη Μητσάκη!
Στον δε Βασίλη Αγροκώστα, που ερμήνευσε συγκλονιστικά τα τραγούδια του, συνοδευόμενος από τα μαγικά δάκτυλα της Κασσιανής Αμυγδαλίτση, που χάιδευαν το πιάνο, εμείς ή κρατάγαμε άκρα του τάφου σιωπή, να ακούσουμε τα λόγια (πολλά ήταν και για μένα άγνωστα) ή σιγοτραγουδούσαμε μαζί του.
Κι όταν οι ρυθμοί ανέβηκαν σε δυο τραγούδια, παρασυρθήκαμε στα παλαμάκια...
Ξεχαστήκαμε...
Έτοιμες ήταν οι γυναίκες για χορό!
Δεν ήμασταν όμως, σε γλέντι...
Θα έλεγα, αν ήμουνα κριτικός, πως το αφιέρωμα γενικά εξέπεμπε μελαγχολία, μεγάλη σιωπή, βαθιές σκέψεις, έντονα συναισθήματα και τεντωμένα αυτιά...
Ακούγαμε τα κείμενα με κομμένη την ανάσα, που επιμελήθηκε ο Βασίλης Μητσάκης, δια στόματος της Μαριάννας Δεδάκη, και μάθαμε βήμα βήμα την δύσκολη ζωή του.
(Λες και δεν την ξέραμε...
Αν δεν την ξέραμε, δεν θα ήμασταν εκεί!
Κι ας πήγαμε για να την ξανακούσουμε...)
Στο τέλος καταχειροκροτήθηκαν όλοι οι συντελεστές του αφιερώματος και ο Βασίλης Αγροκώστας, για να μας ευχαριστήσει, μας «δώρισε» ένα τραγούδι του Μάριου Τόκα που έλεγε (φυσικά και κράταγα σημειώσεις!):
«Σε βρήκα για μια νύχτα μόνη…
Δεν κλαίω γι’ αυτά που μού 'χεις πάρει…»
Όταν τελείωσε η εκδήλωση, πήγα στα καμαρίνια και τους συνεχάρηκα όλους, έναν ένα!
Φόρεσα το κράνος, ζητιάνεψα και ένα πρόγραμμα, γιατί δεν βρήκα, έκλεψα και μια αφίσσα που βρήκα κολλημένη σε έναν τοίχο, την πήρα μαζί μου, καβάλησα το μηχανάκι κι έφυγα…
«Τώρα ήταν δικός μου αυτός ο δρόμος…»
Νύχτα ήταν και ερημιά. Δεν φύσαγε. Κυρίως, δεν έβρεχε…
«Απ’ την πληγή μου κοίταζα του κόσμου την πληγή».
Μόνο μια υγρασία … πλανώταν, ενώ το μηχανάκι έτρεχε, όσο μπορούσε!
Είχα πάρει όμως, τόση ενέργεια, κι ας μην άκουσα τίποτα για κυκλάμινο!
Απ' τις σημειώσεις μου:
«Κι ήταν το παραθύρι σου, η θύρα όλου του κόσμου»
«Βασίλεψες αστέρι μου…»
«Φέρναν τη ζωή στα δυο στεγνά τους χέρια σαν ποτάμι!»
«Απλά πράγματα, Ζολιό!»…
«Αγιασθήτω…»
«Ίσως μόνο η σιωπή
να λέει όλη την αλήθεια»
8 σχόλια:
Κατερίνα σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι ιδιαίτερα που πέρασες καλά στην παράσταση.
Βασίλης Αγροκώστας
ΥΓ : Υπέροχη η δουλειά σου και το βίντεο που ετοίμασες...Σ' ευχαριστούμε πολύ!!!
Βασίλη, δεν το πιστεύω ότι το βρήκες εδώ!Σου είχα πει για το "άφησέ με", το άλλο μου μπλογκ, αλλά, πέρα του ότι δεν πρόλαβα, δεν μ' άρεσε το βιντεάκι. Δεν έχω καλό φλας, ήταν και σκοτεινή η αίθουσα, καθόμουνα και μακριά και βγήκαν μαύρες οι φωτογραφίες.Στεναχωρέθηκα.
Θερμά Συγχαρητήρια, Βασίλη!
Έχεις πολύ καλή φωνή και η ερμηνεία σου είναι τέλεια!!!
Σου εύχομαι Υγεία και Καλή επιτυχία σε όλα τα όνειρά σου, γιατί το αξίζεις!
Να σε χαίρεται η οικογένειά σου και όλοι οι άνθρωποι που αγαπάς!
Φυσικά κι εμείς οι θαυμαστές σου!
Βασίλη, εφόσον μου έκανες την τιμή και πέρασες από δω, θα ανεβάσω και κάποιες φωτογραφίες για να τις πάρεις με αντιγραφή. Το βράδυ όμως, γιατί τώρα πάω για δουλειά. (εκτός αν πιάνω σήμα εκεί)
Το βιντεάκι θα προσπαθήσω να το δέσω με τραγούδι του Ρίτσου και θα το ανεβάσω στο γιου τιουμπ. Αρκεί να βρω σε MP3, κάποιο.
Εγώ σας ευχαριστώ πολύ όλους, για την ξεχωριστή βραδιά που μου χαρίσατε!Ήσασταν όλοι σας τέλειοι!!!
Βρε, Κατερίνα, ευτυχής που σε πέτυχα σήμερα και μάλιστα πάνω στη συγκεκριμένη ανάρτηση!
Είδες, ταξίδια που κάνει ο ποιητής μας σε όλη την Ελλάδα και τον κόσμο φέτος; Τι όμορφο να ξέρεις πως ο λόγος του ταξιδεύει "σ' όλες τις καρδιές", πως συγκινεί κι εμπνέει..
Τώρα, θα σε βρίσκουμε σ' αυτό το χώρο; Κάνε κάτι για τους φίλους σου, καλό μας κορίτσι: Μη μετακομίζεις πια με ταχύτητες νέων τεχνολογιών!
Φιλιά πολλά.
Διονύση μου, αγαπημένε, ήμουνα στην δική μας εκδήλωση και στο μυαλό μου έφερνα συνέχεια εσάς και τα παιδιά των Σχολείων σας...
Είχα νοιώσει μεγάλο κενό που έχασα την εκδήλωση στο Μουσείο Μπενάκη και χθες προσπάθησα να το γεμίσω, όσο ποιο πολύ μπορούσα!
Ο Ρίτσος θα χαμογελάει από κει ψηλά, φέτος! Καλά θα ήτανε να χαμογελάει συνέχεια!
Εμείς πάντως, είμαστε σταθεροί!Θα τον θυμόμαστε, πάντα!
Διονύση μου, μη μου "τα λες" κι εσύ! Τρία χρόνια, με κούρασε το κυκλάμινο. Είχα ανάγκη να ακούσω το όνομά μου και να εννοούν εμένα, την Κατερίνα!
Φάσεις είναι αυτές... Δεν πέρασα και λίγα... Μην κοιτάς τι ξέρεις εσύ ή τι φαίνεται.
Εδώ πια, εκτός αν γεμίσει, οπότε επιβάλλεται.
Είναι και του πατέρα... μόλις εκδοθεί το βιβλίο.
Είδωμεν! Να είμαστε καλά!
Φιλιά πολλά Διονύση μου και ευχαριστώ που πέρασες από δω. Σας έχω χάσει πάλι, αλλά η ζωή μου τρέχει τόσο γρήγορα!
Φιλιά στην οικογένεια και συγγνώμη που σας παιδεύω...
Φαίνεται πως η εκδήλωση ήταν πολύ ατμοσφαιρική ! Μπράβο σε όλους τους συντελεστές της, μπράβο και στο Δήμο του Βόλου γι΄αυτή την επιλογή.
Όσο για σένα, Κατερίνα, τι να πούμε!
Αεικίνητη μέχρις εξαντλήσεως !
Χάρη στο τόσο ζωντανό ρεπορτάζ σου , μεταφερθήκαμε κι εμείς εκεί!
Για μένα μην πείτε τίποτα, Λίλα μου, γιατί τα έχω κάνει θάλασσα με τις φώτο, τα βιντεάκια κ.λ.π.
Καλό τριήμερο Λίλα μου και σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
Ορίστε, που γίνονται θαύματα παντού. Κατερινάκι, χίλια χρόνια να ζήσεις
Εσύ Αγγελικούλα μου, ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ 2000 ΧΡΟΝΙΑ!!!
Εσύ δίνεις κίνητρα...!
Φιλιά πολλά και ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ!!!
Δημοσίευση σχολίου