"Μυρίζεις θάλασσα", μου είπε ο άντρας μου απόψε, όταν με παρέλαβε απ' αυτήν, αλλά δεν το σχολίασα. Το άφησα, μη μου φύγει στα λόγια, το άρωμά της...
Στην πορεία, γυρίζοντας σπίτι, μπερδεύτηκαν οι μυρουδιές. Λαδομπογιές, κουζίνα, διάφορες...
Ένα ζεστό μπανάκι εξαφάνισε τα ίχνη των αρωμάτων της ημέρας. Δεν λυπάμαι όμως, γιατί ξέρω που θα τις βρω και αύριο και μεθαύριο, τώρα που είμαι ελεύθερη απ' το μαγαζί.
Απόψε, αν ήμουνα ποιήτρια, θα έγραφα ένα ποίημα για την μυρουδιά της θάλασσας...
Δεν είμαι όμως και χάρηκα ιδιαίτερα που ανοίγοντας τον υπολογιστή, αντάμωσα την ίδια θάλασσα, κι ας είναι και νύχτα, στο υπέροχο ποίημα του Σπύρου!
Σπύρο, με κάλυψες, απόλυτα!
"Εύγε" και "Καλό μας Καλοκαίρι!"
Καλύτερες φωτογραφίες από Χορευτό (του χθες...)
