Μου στοίχησε. Ήθελα να 'μουνα εκεί. Να τον χειροκροτήσω, να του σφίξω το χέρι. Να του πω, ξανά:
"Ναι, είσαι ο δάσκαλός μου! Ακόμα με διδάσκεις, κι ας γέρασα!"
"Να πας στο παιδί σου!" όμως, με συμβούλεψε όταν έψαξα να τον βρω, να τον ρωτήσω:
"Τι να κάνω; Θέλω να είμαι κι εδώ!"
Τον άκουσα, κι αυτόν και την καρδιά μου. Έτρεξα στο παιδί μου.
Νίκος Διαμαντάκος
