Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Εξ ανάγκης...

Με παιδεύει αυτό το μπλογκ, γιατί δεν έχω δίπλα τους τωρινούς φίλους μου και τις σελίδες τους.
Ωστόσο, πρέπει να κάνω υπομονή, να ολοκληρώσω εκκρεμότητες, να κλείσω κύκλους και να πάω σε λευκή σελίδα.
Παραμένω αναγκαστικά, γιατί εδώ με ξέρουν και με βρίσκουν κάποιοι άνθρωποι, άσχετοι με το ίντερνετ. Δε θέλω να τους μπερδέψω κι άλλο, μετά τα χνάρια!
Υπάρχουν αναγκαία κακά, όπως και αναγκαίες ελπίδες, ακόμα και αναγκαίες αναρτήσεις!
"Της ανάγκης τον καιρό" που λένε...

4 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...όπως και να "είσαι"
Κατερίνα μου,

εκείνοι που σε σκέπτονται, αργα ή γρήγορα, θα σε "αναταμώσουν"!

...και στα "κλαδέματα",
και στα "ταβάνια" του... θεού...
και στ' άνθη, της Φύσης...

(το αν δεν αφήνουν τα δικά τους ίχνη... δική τους αδυναμία!)

Σίγουρα γνωρίζουν ότι είσαι..."νοστιμότατη"...
από το αλάτισμα της γέννας!!!
Φιλάκια σύντομα,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ

Ανώνυμος είπε...

Όλα θα πάνε καλά, στο τέλος...Αφέσου και στον πόνο και στη θλίψη σου, να βγεί απο μέσα σου, να μη σε πνίγει πια.
Θα περιμένω, δε φεύγω...όποτε νιώσεις πως μπορείς, απ' την αρχή, θα ξανασυστηθούμε...
Καλή σου μέρα!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Στα "ταβάνια" του Θεού, οπωσδήποτε, Γιώτα μου! Μ' άρεσε η έκφραση, πολύ!
Άσε! Αλμυρή, βγήκα, πολύ! Ας μην το συζητήσουμε!
Άντε, να δούμε, αν θα τα καταφέρουμε ποτέ να ανταμώσουμε, Γιώτα μου! Χαιρετάω τα αεροπλάνα, όπως έκανα παιδί, μα δεν είσαι μέσα! Δεν πειράζει! Υπομονή!Του χρόνου, νά 'μαστε καλά!
Φιλάκια, γαληνεμένα...
Θα δεις, γιατί...

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Όχι, δεν αφέθηκα πολύ, Ευαγγελία μου, γιατί με ξέρω καλά... Άφησα όμως την θλίψη να βγει, έντονα κι όπως εκείνη ήθελε, στον δικό μου καθυστερημένο χρόνο. Έτσι, όπως προέκυψε...
Με πνίγουν πολλά, ξέρω όμως ότι τα παπούδια είναι ευχαριστημένα μαζί μου... Μου το λένε "τα σημάδια", κι ότι τελικά ... έμεινε για μένα, απ' τα ίχνη τους, σ' αυτή τη ζωή.
Για άλλους είναι ασήμαντα, ακόμα και για τους "κλέφτες", μα για μένα ήταν... ΕΥΧΗ!
Ναι, όλα θα πάνε καλά, Ευαγγελία μου! Δεν ζήτησα ποτέ πολλά, δεν αδίκησα ποτέ, κανέναν!
Αργεί η δικαίωση, αλλά έρχεται!
Φιλάκια, κορίτσι μου! Να είσαι καλά! Το ότι θα γνωριστούμε, είναι σίγουρο! Ναι, απ' την αρχή και σωστά! Λίγο χρόνο όμως ακόμα, γιατί η κάθε μέρα μου για λίγο... είναι προγραμματισμένη για εκκρεμότητες χρόνων και απαιτούν μπερδεμένα ωράρια (οπότε, δεν μπορώ να δώσω συγκεκριμένα ραντεβού), συν ανάλογη ψυχολογία...
Καλό σου βράδυ!