Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

Η ΝΙΚΗ της ΝΙΚΗΣ ΒΟΛΟΥ!


Κατερίνα Δεστάπα
8 ώρες πριν
Νίκη, ΟΛΕ! Χαμός! Πανηγυρίζει η Νέα Ιωνία!!!
Μου αρέσει! ·  · Προώθηση · 

Είμαι 34 ετών, γεννημένη στη Νέα Ιωνία του Βόλου. Στην όμορφη αυτή πόλη, που είσαι πολύ τυχερός που γεννήθηκες εδώ. Σήμερα, μυρίζει καλοκαίρι στην ψυχή μου, μια μυρωδιά που με πάει χρόνια πίσω, τότε που ακόμη παιδάκι, παίζοντας στις γειτονιές της Νέας Ιωνίας, εκτός από κρυφτό και από κλέφτες και αστυνόμους, μαθαίναμε για αξίες, ιδανικά και για κάποια «Νίκη». Τότε, όταν ακούγαμε από τον μπαμπά και τους θείους το όνομα αυτό, δεν πολυκαταλαβαίναμε για ποιο πράγμα ακριβώς μας μιλούσαν.
Δεν ξέραμε σχεδόν τίποτα για εκείνη, κατανοούσαμε όμως ότι πρόκειται για «κάποια» πολύ σημαντική στη ζωή των δικών μας ανθρώπων που πρέπει να τη σεβόμαστε, να την αγαπάμε και να την έχουμε στο μυαλό μας σαν κάτι ιδανικό. Μεγαλώνοντας, κοιτώντας βιβλία και αρχεία, ακούγοντας ιστορίες, βλέποντας φωτογραφίες, βιώνοντας καταστάσεις, μάθαμε για την «κυρία». Την βασίλισσα, όπως την αποκαλεί ο πατέρας μου, και πολλοί άλλοι. Την ομάδα της Νίκης Βόλου, που ακόμη και τώρα όποτε το ακούω το όνομα της, το τόσο εύηχο, είναι σαν να τρώω μέλι που γλυκαίνει το μέσα μου. Δεν υπάρχει δεύτερη. Είναι μόνο μία. Θα το νιώσεις αυτό μόνος σου κάποια στιγμή. Για να σου δώσω να καταλάβεις, η Νίκη μοιάζει με εμάς.
Τους απλούς φιλάθλους της. Έχει πάρει από τον καθένα ένα χαρακτηριστικό μας. Μη με ρωτήσεις πως μοιάζει όλο αυτό. Ψάξτο μόνος σου, άλλωστε εκεί βρίσκεται και η ομορφιά. Εκεί όμως που μπορώ να σε βοηθήσω είναι πως η Νίκη Βόλου είναι απλή. Δεν χρειάζονται «πολλά» για να αναδείξει την ομορφιά της. Μέσα από την απλότητα της καταφέρνει και γίνεται γοητευτική, γλυκιά, δυνατή, αριστοκρατική και που και που όταν χρειάζεται ατίθαση. Γι αυτά και για τα υπόλοιπα χαρίσματα της, πολλοί την ζηλεύουν. Έχουν προσπαθήσει να της κάνουν κακό. Να την μειώσουν. Να την ποδοπατήσουν. Να την κάνουν να πονέσει, να ματώσει, να κλάψει. Μαζί της και όλους εμάς, που την βλέπαμε να μαραζώνει. Θα μου πεις, βασίλισσα πράγμα και της φερθήκαν έτσι; Δυστυχώς ναι. Η Νίκη όμως ποτέ δε μας πλήγωσε. Μπορεί να έχανε, να έπεφτε κατηγορία, να πλήρωνε τα λάθη κάποιων , έβρισκε όμως πάντα τον τρόπο να μας κάνει να χαμογελάσουμε, να χαρούμε, να φωνάξουμε για χάρη της, να βγούμε στους δρόμους, να ξεσηκώσουμε γειτονιές, ολόκληρη την πόλη στο πόδι, μόνο για εκείνη. Της αξίζει κάθε δάκρυ, κάθε πόνος, κάθε χαρά, καθετί που πέρασαν όλες αυτές οι γενιές, από τη γέννησή της ομάδας μέχρι σήμερα. Η Νίκη είσαι εσύ, που μπορεί να είσαι μικρός τώρα, αλλά μεγαλώνοντας ο παππούς ή ο μπαμπάς σου, μπορεί και εγώ, θα σου διηγηθούμε ιστορίες γι αυτή την ομάδα, που μπορεί να έχει περάσει τόσα πολλά, αλλά ποτέ δεν έχασε την αξιοπρέπεια της και την δύναμη της, που δεν είναι άλλος από τον κόσμο της.
Αυτή τη στιγμή που σου γράφω και προσπαθώ να σου μεταδώσω την αγάπη μου για την ιδέα που λέγεται Νίκη, δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Γιατί στο νου μου περνάνε χιλιάδες σκέψεις, δεκάδες άτομα που λαχτάρησαν να δουν την Νίκη Βόλου, μετά από σχεδόν πενήντα χρόνια να ανεβαίνει και πάλι στο θρόνο της, γιατί προσπαθώ να φανταστώ πως θα ήταν αν μαζί μου αύριο στην κερκίδα βρίσκονταν εκείνοι που ίδρυσαν την ομάδα της προσφυγιάς, οι παππούδες, οι γιαγιάδες μας, αλλά και όλοι εκείνοι οι φίλαθλοι της που « έφυγαν» με την προσμονή να δουν τη Νίκη της καρδιάς τους εκεί που της αξίζει. Στην κορυφή. Το παράξενο είναι ότι δεν θέλω να κρύψω τα δάκρυα μου. Μου αρέσει που απελευθερώνεται αυτή η ένταση. Είναι μια λύτρωση.
Τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, μελλοντικέ φίλαθλε της αγαπημένης μου ομάδας, θέλω να σου εκμυστηρευτώ ένα μυστικό. Μεταξύ μας. Να κλείνεις πάντα τα αυτιά σου σε καθετί κακοπροαίρετο που θα αφορά την ομάδα της καρδιάς σου. Ακολούθα το ένστικτο σου. Η ζωή, χρωστάει στη Νίκη πολλές χαρές ακόμα και θέλω να πιστεύω ότι εσύ και μετά από λίγα χρόνια και τα δικά σου τα παιδιά, θα έχετε την ευκαιρία να μοιραστείτε τις δικές σας εμπειρίες, σε κάποιους άλλους, όντας ευτυχισμένοι βλέποντας την Νίκη να προοδεύει. Και έτσι, αυτή η φλόγα, δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ. Μπορεί κάποιες φορές να αισθανθείς μόνος. Ότι κανείς δεν σε υπολογίζει. Μπορεί ακόμη και να φοβηθείς. Να προδοθείς. Μην απογοητευτείς. Στηρίξου πάντα στο όνειρο, μη το βάζεις κάτω και να θυμάσαι ότι πριν από σένα υπήρξαν χιλιάδες άνθρωποι που βρέθηκαν δίπλα σε αυτή την ομάδα, και δεν την άφησαν στιγμή από τα μάτια τους.
Θέλει μεγαλείο ψυχής αυτό που σου ζητάω και γενναιότητα. Τα έχεις και τα δυο. Σε αφήνω τώρα. Πάω να χειροκροτήσω την ομάδα μου που για ακόμη μια φορά με έκανε να αισθανθώ υπερήφανη. Θέλω να χαθώ ανάμεσα σε όλο αυτό το πλήθος των ανθρώπων που θα φωνάζουν, ανάμεσα από αναφιλητά και γέλια, το όνομα της Νίκης. Να προσέχεις, να χαμογελάς, και ελπίζω να συναντηθούμε σε κάποιον αγώνα. Μέχρι τότε να θυμάσαι: «η μόνη σίγουρη στεριά είναι η καρδιά» και εμείς στη Νέα Ιωνία το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό. ..
Κυριακή 1 Ιουνίου 2014
Κατερίνα Καρεκλίδου


 ****
 Είδα:

 *
 

 *
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)