Μόλις μπήκα σπίτι.
Πριν ξεντυθώ, πριν ανοίξω τηλεόραση και ειδησειογραφικές σελίδες, για να μάθω, ν’ «ακούσω» τις εξελίξεις της ημέρας και πριν ξαναμπώ στο «καβούκι» της μίζερης ζωής μας, επιτρέψ’ τε μου να αφήσω εδώ, έστω και βιαστικά, στίγμα απ’ το άρωμα που «μύρισα» πηγαίνοντας στην Λογοτεχνική Κυριακή!
«Εύγε» πολλά να αφήσω πολλά για:
την Αμαλία Γκιζά,
τον Βασίλη Μητσάκη,
και τον Γιώργο Φουντούλη.
Για τα «παιδιά της Κατακόμβης» του Βασίλη Μητσάκη, εκδόσεις ΣΜΙΛΗ, μεν και την επιτυχημένη «ιδιαιτερότητα» της παρουσίασής της, αλλά και για τον επίλογο της βραδιάς με το συγκινητικό αφιέρωμα του ταλαντούχου ζεύγους στον μεγάλο μας Γιάννη Ρίτσο.
Έφυγα «χορτάτη» και πολύ συγκινημένη από κει, για πολλούς λόγους.
Τους «Ευχαριστώ» πολύ όλους που με «γέμισαν», κι ας ήταν άδειες οι μπαταρίες της μηχανής!
Ο χρόνος όμως τρέχει, ο άντρας μου που κι έχει τα δίκια του, πεινάει, δεν πάει άλλο να του πω: «άφησέ με…» να γράψω κάτι παραπάνω και σωστό, γιατί έτσι κι αλλιώς, πάντα ήμουνα πολυλογού και θα περιμένει πολύ!
Προσεχώς περισσότερα.
…Κι η νύχτα τρέχει, κι εύχομαι να «τρέχει» καλά και μπροστά…
Είδωμεν!
Yg. Για το "μόλις", υπολογείστε την αρχή της καταγραφής!
Εν τω μεταξύ, η αγωνία μου να μάθω, χτυπά κόκκινο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου