βεβαιώσου ότι έχεις βρει μέσα σου το υπέρτατο σημείο μετριοφροσύνης προτού σκεφτείς να το διδάξεις.

Το βρήκα ξέμπαρκο... (αδιάβαστο μέιλ)

Εύχομαι ο φίλος μου να πράττει και στη ζωή του έτσι, όπως τόσο σοφά τα γράφει!(και τα διαβάζει)

.......

-- Ένα άλογο μέσα στη μπανιέρα (ανέκδοτο από το βιβλίο του ΜΠΟΥΚΑΪ «Από την άγνοια στη Σοφία)

Μια μέρα, καθώς ο φίλος μου ο Εδουάρδο περπατούσε στον κεντρικό δρόμο Σάντα Φε του Μπουένος Άιρες, είδε έκπληκτος μια γυναίκα που προσπαθούσε να σπρώξει ένα άλογο προς το εσωτερικό ενός πολυτελούς κτιρίου. Χωρίς να ο συνειδητοποιήσει, ο φίλος μου στάθηκε εκεί όρθιος να κοιτάζει την παράλογη κατάσταση.

Όταν αντιλήφθηκε την παρουσία του απρόσμενου θεατή, η γυναίκα του είπε: «Σας παρακαλώ κύριε, μπορείτε να βάλετε ένα χεράκι;»

Ο φίλος μου ο Εδουάρδο που είναι, όντως, πολύ ιππότης, πήγε αποφασιστικά κοντά της και τη βοήθησε να χώσει το ζώο στη μαρμάρινη απαστράπτουσα είσοδο του κιρίου.

-«Μια που είστε εδώ», είπε η γυναίκα, «δε με βοηθάτε να το βάλω και στο ασανσέρ;»

Ο Εδουάρδο ανασήκωσε τους ώμους και τράβηξε τα χαλινάρια του αλόγου ώσπου το έβαλε ολόκληρο μέσα στην καμπίνα. Στριμωγμένος δίπλα στα κουμπιά του ασανσέρ, ο Εδουάρδο δεν είχε άλλη επιλογή παρά να δεχθεί την παράκληση της γυναίκας που του έλεγε απ’ την άλλη μεριά του αλόγου:

-«Πατήστε το δώδεκα παρακαλώ».

Όταν σταμάτησε το ασανσέρ, έβαλαν και οι δυο μαζί το άλογο στο πολυτελές διαμέρισμα της κυρίας.

Ο φίλος μου ο Εδουάρδο άρχισε να αισθάνεται άβολα με την κατάσταση. Ένα τέτοιο ζώο πάνω στα αστραφτερά πατώματα, δίπλα στις ταπετσαρίες και στις μπροκάρ πολυθρόνες…

-«Θα με περνάτε για τρελή…» του είπε η γυναίκα.

Ο φίλος μου ο Εδουάρδο είναι, το δίχως άλλο, αληθινός ιππότης. Όμως ψέματα δεν μπορεί να πει:

-«Τρελή… Για να πω την αλήθεια, ναι» της απάντησε.

-«Ας συμφωνήσουμε σε κάτι» του πρότεινε η κυρία. «Αν με βοηθήσετε να το πάω μέσα στο δωμάτιο θα σας δώσω μιαν εξήγηση».

Ο Εδουάρδο ένιωσε να του γυρίζει το στομάχι, αλλά επειδή είναι ιππότης και, επιπλέον, αρκετά περίεργος, δέχτηκε. Μαζί έσπρωξαν το ζώο στο δωμάτιο και συγκεκριμένα στην κρεβατοκάμαρα με το μπάνιο.

Και πιο συγκεκριμένα το έβαλαν μέσα στη μπανιέρα…

Εκεί, η γυναίκα έδεσε αποφασιστικά τα χαλινάρια του ζώου στη βρύση και κάλεσε τον Εδουάρδο για έναν καφέ που τον είχε κερδίσει επάξια.

«Θα σας εξηγήσω» είπε η γυναίκα. «Είμαι παντρεμένη μ’ ένα ξεροκέφαλο και η αλήθεια είναι πως έχω αγανακτήσει πια με τη συμπεριφορά του. Κάθε φορά που του λέω: «Ούγκο, είναι έξι η ώρα», μου απαντάει: «Το ξέρω πως είναι έξι η ώρα». Εγώ επιμένω και του διευκρινίζω: «Στο λέω γιατί έχουμε κανονίσει να πάμε στους Ροδρίγκες». Κι εκείνος μου λέει: «Το ξέρω πως έχουμε κανονίσει να πάμε στους Ροδρίγκες». «Ναι, αλλά σήμερα είναι Παρασκευή κι έχει πολλή κίνηση», προσπαθώ να του εξηγήσω. Κι εκείνος μου λέει όλο ειρωνεία: «Το ξέρω ότι τις Παρασκευές έχει πολλή κίνηση». Μ’ έχει φέρει ως εδώ…

-«Δεν καταλαβαίνω όμως…» είπε ο Εδουάρδο, ο οποίος είναι οριστικά και αμετάκλητα ιππότης.

-«Σήμερα είναι Τρίτη» του εξηγεί η κυρία. «Ο άνδρας μου θα έρθει αργά από το τένις, όπως κάνει πάντα, και θα βιάζεται για να μην αργήσει στην παράσταση του θεάτρου που θέλει πολύ να δει. Θα μπει σχεδόν τρέχοντας απ’ αυτή εδώ την πόρτα, θα βγάλει το πουκάμισο στην τραπεζαρία και το παντελόνι του στο διάδρομο και θα μπει στην κρεβατοκάμαρα… Θα πετάξει τα ρούχα του στο πάτωμα και θα τρέξει να κάνει μπάνιο για να φύγει αμέσως. Σε λίγα δευτερόλεπτα θα ’χει πεταχτεί έξω γυμνός, με το μπουρνούζι, και θα φωνάζει: «Μαρίααααααααα!!! Είναι ένα άλογο μέσα στη μπανιέρα!!!». Και τότε, θα έχει έρθει η δική μου μεγάλη στιγμή. Θα τον κοιτάξω με ύφος όλο αυτοπεποίθηση και θα του πω:

«Το ξέρωωωωωω ότι είναι ένα άλογο μέσα στη μπανιέρα»

Ο Εδουάρδο σηκώθηκε και έφυγε χωρίς να πει λέξη. προπαντός, διότι ο Εδουάρδο είναι Ιππότης με γιώτα κεφαλαίο.

Ο αληθινός δάσκαλος ποτέ δεν θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από κανέναν κι από τίποτα. Ζει με τη βεβαιότητα ότι είναι, απλώς, ένας άνθρωπος, ένα απλό ανθρώπινο πλάσμα. Ίσως ούτε καν «προσωπικότητα», ούτε καν «άτομο». Ένα ον ικανό να συμπεριλάβει μέσα του όλο το σύμπαν μαζί με τα αντίθετα και τις αντιφάσεις του, και να τα αποδεχτεί ως μέρος μιας και μόνης αλήθειας.

Έτσι, λοιπόν, κάθε φορά που αληθινά νομίζεις ότι ξέρεις κάτι που μπορεί να φανεί χρήσιμο σε άλλους, βεβαιώσου ότι έχεις βρει μέσα σου το υπέρτατο σημείο μετριοφροσύνης προτού σκεφτείς να το διδάξεις.

(και το επιμύθιο): μη βάλεις ποτέ στόχο να ξεπεράσεις αυτούς που βοηθάς ούτε και ν’ αφήσεις να σε υπερτιμούν σαν να ήσουν κάτι εξαιρετικό. Το ότι είσαι στ’ αλήθεια κάτι εξαιρετικό κι αυτή η εμπειρία σημαντική, ισχύει μόνο όταν τη δέχεσαι απ’ έξω προς τα μέσα… Και μην ξεχνάς ότι στην Ιστορία, οι μεγάλες καταστροφές προκλήθηκαν μετά την άνοδο στην εξουσία ανθρώπων που θεωρούσαν τον εαυτό τους σπουδαίο ή μοναδικό. Και τη πολύ μεγαλύτερη ζημιά την έκαναν πάντα κάποιοι που έλεγαν: «Ιδού ποια είναι η αλήθεια» και ποτέ όσοι υποστήριζαν ότι δεν ήξεραν κι όσοι δέχονταν την ανεπάρκειά τους  

Στη μοναξιά του δάσους ξαφνικά πέφτει ένα δένδρο. Δεν υπάρχει κανένα ζωντανό πλάσμα να ακούσει το θόρυβο (κι άλλες αμπελοφιλοσοφίες με ΚΛΙΚ εδώ)

Η ζωή είναι μια πάλη ανάμεσα στην επιθυμία μας και την πραγματικότητα που μας επιβάλλεται, αλλά είναι και μια πάλη ανάμεσα στη δική μας συνεπή ταυτότητα και την αυθεντική αυθόρμητη ύπαρξη.

Πέτρο Καλαμίθρα

Φτου κι απ’ το ανοιχτό παράθυρο του ανέμου βγαίνω κι όποιον βρίσκω δεμένο στο κατάρτι του χρόνου «Αργώ», «τα φυλλάει» τ’ άγραφα κείμενα των ονείρων:


«Δε βρήκες μου πες το Θεό μα δε σε νοιάζει, εγώ όμως βρήκα αυτό το κάτι που σου μοιάζει» Κι αν ο κόσμος μας είναι το όνειρο αθέατου θεού που η ώρα του να ξυπνήσει σταμάτησε παρά τέταρτο εκατομμύρια έτη φωτός σε ανάδρομους σιωπής; Ποίησε πολυσχιδή και πολύχρωμο μύθο στης καρδιάς τα φύλλα www.afterzed.gr/kartas