Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Καλό σου Ταξίδι, Ραλού!

Χθες, είχα γράψει ένα μεγαλύτερο σχόλιο, πριν αναρτήσω αυτό. Τό "έφαγε" όμως κάποιο τεχνικό κόλλημα, οπότε... δεν έχει σημασία.
Ίσως είναι και καλύτερα. Το να ξύνεις παρελθόν, πονάει. Όπως πονάει και το παρόν, όπως θα πονέσει και το μέλλον.
...Γιατί, τελικά, κανένας μας δεν ήρθε για να μείνει...
Όλοι μας, γρήγορα ή αργά, θα φύγουμε...
Την σειρά την ξέρει, Άλλος!
"Όσο κι αν "παίζουμε" με ψευδώνυμα, όσο κι αν οι λέξεις μας συνεχίζουν να πετούν στον αέρα, όσο κι αν πονούν ή όχι, το αποτέλεσμα μετράει:
Σμίξαν για όσο οι στιγμές μας, μα επειδή ήταν από πλευρά μου τουλάχιστον, αυθεντικές, στεναχωρέθηκα πολύ.
Υπάρχουν ειδών και ειδών στεναχώριες και απουσίες. Αυτή είχε το "κάτι" άλλο.
Της εύχομαι ολόψυχα "ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ"! Ίσως, όταν συναντηθούμε εκεί ψηλά, να έχουμε πολλά να πούμε.
Πήγα στην σελίδα της να μάθω περισσότερα γι' αυτήν.
Πόνος και χιούμορ και η αγάπη της για τα γατάκια, ήταν η σφραγίδα της.
Δεν άντεξα να διαβάσω πολλά, δεν έχει και νόημα.
Στην πορεία της ζωής συναντούμε ανθρώπους, ίσως, τόσο όσο μας πρέπει, όσο "κάτι' έχουμε να μεταβιβάσουμε ο ένας στον άλλον. Μετά... άλλοι άνθρωποι κρατάνε την σκυτάλη, για όσο κι αυτοί.

ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΤΑΞΙΔΙ!
Μεγάλο Κουράγιο στην οικογένειά της και στους σταθερούς φίλους της!
"Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε, όταν τους λησμονάμε..."

_______

Η Marina Spyridonos κοινοποίησε σύνδεσμο.
12 ώρες πριν στην περιοχή Athens
Και πώς διαχειρίζεσαι το πόνο όταν φεύγει μία φίλη που δεν γνώριζες απο κοντά αλλά που σαν blogger είχατε επαφή και ανταλλάσατε τα εσώψυχά σας απο το 2006; Εδώ σε θέλω κάβουρα http://rvoulgari.blogspot.gr/
______

Καλό της ταξίδι!
Κόλλησα.
Πόνεσα κι ας συναντήθηκαν οι "δρόμοι" μας, για λίγο.
Είχαμε δεθεί, τελικά, τότε, κι ας μην το καταλάβαμε όσο του έπρεπε...
  

Δεν υπάρχουν σχόλια: