Η ζωγραφιά που ταξιδεύει - Ελένη Γκίκα

Η Ελένη Γκίκα κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ.

8 Φεβρουαρίου

- Την Σοφία την κορόιδευαν και την φώναζαν «καρότο», επειδή είχε κόκκινα μαλλιά. Γιατί οι άνθρωποι δεν δέχονται κάτι το διαφορετικό;

Γιατί το φοβόμαστε; Επειδή δεν έχουμε μάθει να το σεβόμαστε; Επειδή οι ορίζοντές μας είναι περιορισμένοι; Διότι –λανθασμένα κι ανόητα- αισθανόμαστε ότι είμαστε το κέντρο της γης; Αχ πόσα μας στερεί, όμως, αυτό το να θεωρούμε ότι είμαστε- το- κέντρο- της- γης! Μας στερεί όλη τη θέα και την μαγεία του… υπόλοιπου κόσμου! [...]

- Όταν η Σοφία παρουσίασε την ζωγραφιά της όλοι εντυπωσιάστηκαν και έπαψαν να την φωνάζουν «καρότο». Τι άλλαξε στην συμπεριφορά των παιδιών;

Έπαψε γι’ αυτά η Σοφία να είναι «το χρώμα των μαλλιών της», έγινε η Σοφία που όντως ήταν πραγματικά: η Σοφία που μέσα από το κόκκινο των μαλλιών της κατόρθωσε να ζωγραφίσει το αυριομυστήριο. Η Σοφία με την όμορφη ζωγραφιά, η Σοφία που ήδη είχε βρει τον τρόπο, τον δρόμο της.

Χθες έφτασε στα χέρια μου ένα παραμύθι!

Γέλασα...

"Είναι δυνατόν;" αναρωτήθηκα!

Στα 54 κι ένα παραμύθι παιδικό, δώρο για μένα;

Συγκινήθηκα...

Αφάνταστα!

Το ξεφύλλισα, το διάβασα...

Τελικά, δεν ήμουνα τόσο μεγάλη!

Σωστά ήρθε! Δεν ήταν λάθος του ταχυδρόμου. Η αποστολέας ήξερε τι έκανε!

"Έλα να παίξουμε" ήταν το κρυφό της μήνυμα.

Έτσι, μπήκα στο "παιχνίδι"!

Αρχηγοί οι:

Ελένη Γκίκα, συγγραφέας

Έφη Λαδά, εικονογράφος

ΚΑΛΕΝΤΗΣ, εκδόσεις 

Ταξίδεψα μαζί τους συγκινημένη, δεν βρήκα πουθενά το γνωστό "μια φορά κι ένα καιρό", δε βρήκα, ούτε στο τέλος, το γνωστό "Ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα", γιατί τελικά, "Η ζωγραφιά που ταξιδεύει" της Σοφίας, είναι μια αληθινή "ιστορία", συμβαίνει δυστυχώς, ακόμα και στις μέρες μας (βλέπε ρατσισμός) δεν είναι παραμύθι και πραγματικά ταξιδεύει, κι όπου βρει παιδάκια, ακόμα και μεγάλους που αισθάνονται σαν παιδάκια, κάθεται και δέχεται να την "παίξεις" και να την "ζωγραφίσεις" με τα δικά σου χρώματα... και συμπεριφορές!

Πολύχρωμες μπογιές βρήκα, σχετικά, κοντά μου.

Το καλαθάκι της γάτας μου, της Ελπίδας!

Τις ανθισμένες αμυγδαλιές!

Δανείστηκα απ' τα παιδάκια της γειτονιάς μου, την ομπρελίτσα και το ποδήλατο!

Κέρασα και τον παλιάτσο μου!

...κι όλα τριγύρω "άλλαξαν τα πάντα μαγικά, με την ζωγραφιά που "ταξιδεύει"!

* *