Δεν ξέρω αν θα δω ποτέ, τα μάτια της!

Είναι το blog της Γιώτας Σπανού - Στρατή.

Είναι φωτογραφία της.

Είναι λέξεις της:

Σε σκέπτομαι

Στροβιλίζονται οι σκέψεις, ζαλισμένες πυγολαμπίδες.

Πουλιά ταξιδιάρικα, φτερούγες ξεριζωμένες, φωλιάζουν 

σ΄αγκαλιές εποχικές.

Στα δέντρα, τα χρώματα παραβγαίνουν

με τους ανθούς της Άνοιξης, υπερτερώντας.

Εύνομες ώρες συντελούν στη μαγεία

και στα φυλλο-σκεπάσματα της γης.

Σε σκέπτομαι. Κάτω από το φλύαρο φύλλωμα

τoυ ευκάλυπτου, σταματώ του νου το ζύγισμα

στο σμιλευμένο θαλασσόβραχο.

Επιφανειακώς, τα κοράκια χάθηκαν... μαζί και τα σπουργίτια.

Στο βάθος, τα κύματα σταμάτησαν το χορό

με τα αφρωτά τους πέπλα.

Ακροβατούν οι στίχοι.

Το βλέμμα στο κενό, αδιαπέραστο. Η σκέψη δύσβατη.

Η θλίψη, δραπέτης βαρύθυμου ουρανού,

αγγίζει τη σιωπή. Νοτισμένα τα φτερουγίσματα.

Οι αναπολήσεις βαριανασαίνουν στους Σιβυλλικούς

ρυθμούς του Νοέμβρη...

Χαμήλωσε ο ουρανός από το βάρος των ονείρων.

Υπέρβαρη η πραγματικότητα

στους κουρασμένους ώμους.

Η καρδιά σφραγίζει τη δική της υπογραφή.

Κάποια παιδιά παίζουν ανύποπτα στην ακτή.

Καλύψτε με αγάπη το αθώο βλέμμα τους.

Τα παιδιά, απ΄την αρχή, ακούν, και βλέπουν τα πάντα.

Είναι σχόλιό  της:

Αστοριανή είπε...

Σ'ΑΓΑΠΩ!

Υιώτα

17 Φεβρουαρίου 2014 - 5:47 π.μ.

Την γνώρισα στο ίντερνετ.

Δεν ξέρω αν θα δω ποτέ, τα μάτια της!