Η Κατερίνα Δεστάπα κοινοποίησε την κατάσταση του χρήστηΑναστασία Καπουρνιώτη.
Γ ε ν ν η θ η κ α...δεν ξερω αν χάρηκα... ήμουν νεογέννητο πλασματάκι για να το αισθανθώ...
Μ ε γ ά λ ω σ α... Δεν ξέρω να σας πω αν λυπήθηκα... με το πέρασμα του χρόνου το συνήθισα σαν κάτι αναπόφευκτο...
Ε ρ ω τ ε ύ τ η κ α... Δεν ξέρω αν ήταν μαγεία... πάντως διαλύθηκε και σκόρπισε στα σύννεφα...
Α γ ά π η σ α... Δεν ξέρω αν ήταν όνειρο... σίγουρα το ταξίδι του ήταν μοναδικό και με συνεπήρε...
Π λ η γ ώ θ η κ α... Δεν ξέρω αν έμειναν σημάδια... φρόντισα να επουλώσω την επιφάνεια...
Π ρ ο δ ό θ η κ α... Δεν ξέρω αν το ξεπέρασα... ψάχνω ακόμη να βρω τα ''γιατί''...
Χ α μ ο γ έ λ α σ α... Δεν ξέρω αν ήμουν ευτυχισμένη... στιγμές χαράς μάλλον θα γευόμουν...
Π ί σ τ ε ψ α... Δεν ξέρω αν ήταν λάθος μου... μέσα από τα λάθη μου, όμως, έμαθα...
Π ό ν ε σ α... Δεν ξέρω αν κομματιάστηκε η καρδιά μου... βρήκα το κουράγιο να συνεχίσω...
Έ κ λ α ψ α... Δεν ξέρω αν με ανακούφισαν τα δάκρυα... κάποια στιγμή στέγνωσαν στα μάτια μου...
Ε κ δ ι κ ή θ η κ α... Δεν ξέρω αν ικανοποιήθηκα... με τον καιρό έπαψε να με απασχολεί...
Δ ε ί λ ι α σ α... Δεν ξέρω αν είμαι δυνατή... κατάφερα, όμως, να ξανασταθώ στα πόδια μου...
Α δ ι α φ ό ρ η σ α... Δεν ξέρω αν άδειασα την ψυχή μου... ορισμένα πράγματα είναι αναπότρεπτα...
Ζ ή λ ε ψ α... Δεν ξέρω αν βασανίστηκα... συνειδητοποίησα, ότι είναι ανθρώπινα τα πάθη...
Ο ν ε ι ρ ε ύ τ η κ α... Δεν ξέρω, τελικά, αν κυνήγησα χίμαιρες... έτσι κι αλλιώς, ακόμη ονειρεύομαι...
Σ υ ν ε χ ί ζ ω Να Ζ ω... Και ξέρω να πω, ότι αξίζει τον κόπο...
Είναι Όμορφο Αυτό Το Ταξίδι...
Μ ε γ ά λ ω σ α... Δεν ξέρω να σας πω αν λυπήθηκα... με το πέρασμα του χρόνου το συνήθισα σαν κάτι αναπόφευκτο...
Ε ρ ω τ ε ύ τ η κ α... Δεν ξέρω αν ήταν μαγεία... πάντως διαλύθηκε και σκόρπισε στα σύννεφα...
Α γ ά π η σ α... Δεν ξέρω αν ήταν όνειρο... σίγουρα το ταξίδι του ήταν μοναδικό και με συνεπήρε...
Π λ η γ ώ θ η κ α... Δεν ξέρω αν έμειναν σημάδια... φρόντισα να επουλώσω την επιφάνεια...
Π ρ ο δ ό θ η κ α... Δεν ξέρω αν το ξεπέρασα... ψάχνω ακόμη να βρω τα ''γιατί''...
Χ α μ ο γ έ λ α σ α... Δεν ξέρω αν ήμουν ευτυχισμένη... στιγμές χαράς μάλλον θα γευόμουν...
Π ί σ τ ε ψ α... Δεν ξέρω αν ήταν λάθος μου... μέσα από τα λάθη μου, όμως, έμαθα...
Π ό ν ε σ α... Δεν ξέρω αν κομματιάστηκε η καρδιά μου... βρήκα το κουράγιο να συνεχίσω...
Έ κ λ α ψ α... Δεν ξέρω αν με ανακούφισαν τα δάκρυα... κάποια στιγμή στέγνωσαν στα μάτια μου...
Ε κ δ ι κ ή θ η κ α... Δεν ξέρω αν ικανοποιήθηκα... με τον καιρό έπαψε να με απασχολεί...
Δ ε ί λ ι α σ α... Δεν ξέρω αν είμαι δυνατή... κατάφερα, όμως, να ξανασταθώ στα πόδια μου...
Α δ ι α φ ό ρ η σ α... Δεν ξέρω αν άδειασα την ψυχή μου... ορισμένα πράγματα είναι αναπότρεπτα...
Ζ ή λ ε ψ α... Δεν ξέρω αν βασανίστηκα... συνειδητοποίησα, ότι είναι ανθρώπινα τα πάθη...
Ο ν ε ι ρ ε ύ τ η κ α... Δεν ξέρω, τελικά, αν κυνήγησα χίμαιρες... έτσι κι αλλιώς, ακόμη ονειρεύομαι...
Σ υ ν ε χ ί ζ ω Να Ζ ω... Και ξέρω να πω, ότι αξίζει τον κόπο...
Είναι Όμορφο Αυτό Το Ταξίδι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου