Δεν ήταν ψεύτικος ο Ήρωάς μου!

Πήρα τον υπολογιστή μαζί μου στην δουλειά και ώ του θαύματος! πιάνω ίντερνετ!

Είναι κλειστά τα μαγαζιά, δεν έχει κίνηση, ωραία!

Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλή δουλειά με το βιβλίο του πατέρα. Το θέμα είναι ότι "το σκάψιμο" εκεί με πονάει και με ρίχνει πολύ. Δεν είναι θέμα αναμνήσεων, ούτε το ότι η πληγή είναι ακόμα φρέσκια... Άλλα φταίνε.

Ζούσα σ' ένα παραμύθι, έπλασα τον ήρωά μου, τον έζησα, τον πόνεσα, του στάθηκα, τον αγάπησα, τον λάτρεψα, ίσως περισσότερο κι απ' την μάννα και τώρα οι αλήθειες της ζωής και οι ανακαλύψεις... πάνε να με σκοτώσουν και να μου πουν:

"Όσα έζησες Κατερίνα και όλα όσα ένιωσες, τότε, ήταν ένα μεγάλο ψέμα!"

Γι' αυτό "κλωτσάω" εδώ και καιρό...

Περιμένω με αγωνία τον επίλογο που θα δώσει η ζωή και ως τότε, θέλω να ξεφύγω πάλι.

Εγώ ξέρω πως για μένα η ύλη γράφτηκε τότε, όπως την ζούσα και την ένιωθα, οι στιγμές για μένα ήταν ιερές, είμαι σίγουρη και για τον Άλλον πατέρα, και έτσι θα μείνουν. Το να διορθώνω κόμματα, εισαγωγικά ή ορθογραφικά λάθη, μπορεί να το κάνει και μία φιλόλογος όταν θα έχω λεφτά.

Τίποτα δεν επείγει πια...

Η Κατερίνα θα πάψει να είναι βιαστούρα, μόνο και μόνο για να μην πληγώσει ανθρώπους.

Αφήνει τον επίλογο να τον γράψουν άλλοι... τους δίνει τον απαραίτητο χρόνο και βλέπουμε...

Το τάμα μου όμως θα το κάνω, ο κόσμος να χαλάσει!

Έχω γαιδουρινή υπομονή και το έχω αποδείξει.

Υγ. Τελικά η σύνδεση διακόπηκε...
Δεν πειράζει! Τίποτα δεν με πτοεί και κανένας!