"Ανοίχτηκαν γκρούπ υπέρ και κατά του Δημήτρη Πατμανίδη", λέει.
Όχι, δεν ανήκω σε κανένα. Ούτε στο υπέρ, ούτε στο κατά. Εδώ δεν υπάρχει ζυγαριά να τα ζυγίσεις. Δεν μπαίνει η ζωή απ' τη μια κι απ' την άλλη τα αόρατα και ορατά προβλήματα.
(Το "υπέρ" με φοβίζει γιατί κρύβει βία και η βία δεν βγάζει ποτέ σε καλό.
Το "κατά" το βρίσκω βαρύ, για ένα 19χρονο ερωτευμένο, πληγωμένο και "ευαίσθητο" παιδί.)
Λένε ότι είχε "ψυχολογικά προβλήματα".
Αυτή είναι η εύκολη ταμπέλα για ότι κακό γίνεται.
Κι αν είχε, που ήταν οι ψυχολόγοι;
Και μια ερώτηση:
Ποιος στις μέρες μας δεν έχει ψυχολογικά προβλήματα;
Όλος ο κόσμος μελαγχολικός είναι. Απ' τα παιδιά, μέχρι τους γέρους. Κι όλα ξεκινούν και τελειώνουν με το οικονομικό πρόβλημα. Τα λεφτά που δεν φτάνουν ακόμα και για τα βασικά, πόσο μάλλον για τα όνειρα που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν.
Μιζέρια και δυσκολίες. Αρχίσαμε πάλι και ξεχωρίζουμε. Από δω οι πλούσιοι, από κει οι φτωχοί.
Ρατσισμός ακόμα και μεταξύ Ελλήνων. Τι να σου κάνει ο μετανάστης που πάντα ξεχώριζε;
"Ψυχολογικά προβλήματα", λέει.
Αυτή η ταμπέλα και η εξήγηση των μορφωμένων με φοβίζει, γιατί τότε, εννοούν, πως έχουν να δουν ακόμα χειρότερα τα μάτια μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου