Μια μέρα τάιζα τους γλάρους και ήρθε ένας κύριος (με μικρό κ) και με μάλωσε.
"Γιατί ταίζεις τους γλάρους;" με ρώτησε άγρια.
"Γιατί πεινάνε!" του απάντησα.
"Να μην το ξανακάνεις!" μου λέει. "Ξέρεις ότι έχει γεμίσει ο Βόλος απ' αυτούς; Ξέρεις ότι σε μια ξένη χώρα (δεν θυμάμαι πια είπε) προσπαθούν να τους ξεπαστρέψουν, γιατί επιτίθενται στους ανθρώπους; Ξέρεις ότι τραυματίστηκαν άνθρωποι επειδή γλιστρούσαν απ' τις κουτσουλιές τους;"
Έλεγε, έλεγε, με χέρια και με πόδια.
Προσπαθώ να είμαι ευγενική, συνήθως, μα αυτός με έβγαλε έξω απ' τα ρούχα μου.
Του τα είπα, κι εγώ νευριασμένα:
"Ας τους τάιζαν, να μην τους επιτεθούν! Καλά να πάθουν! Κι εγώ αν πεινάσω κι εσύ τρως και δεν μου δίνεις, θα σου επιτεθώ!"
Το βρίσκετε άσχετο με τον Δημήτρη, ε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου