Τον άκαμας τον γνώρισα τελευταίως. Το θέμα του είναι βιβλία.
Κι εγώ θέλω να ρωτήσω την γνώμη του, κι εσάς:
Ποια η γνώμη σας για τα αυτοβιογραφικά βιβλία; Πρέπει να λέγονται αλήθειες;
Για του συγγραφέα, δεν το συζητώ. Υποχρεούται. Για αλήθειες που θα πονέσουν άλλους όμως, τι γίνεται; Άμα ο συγγραφέας "κόψει, ράψει, κουκουλώσει", τότε τι νόημα έχει να βγει ένα βιβλίο;
(Μην πείτε για μυθιστόρημα, γιατί αν ο συγγραφέας ζει σε μια κλειστή κοινωνία, κάνει μπαμ! Μια απ' τα ίδια! Δηλαδή, πάντα καταδικασμένος τα έργα του να μένουν στο συρτάρι;)
2 σχόλια:
Με ό,τι έχουμε γράφουμε Κατερίνα, με ό,τι είμαστε! Αρα με... κουκούλα ή ξεσκέπαστοι και πάλι εμείς είμαστε και οι αλήθειες μας παραβολικά ή ευθαρσώς αλλά τις καλύτερες νομίζω και βαθύτερες αλήθειες μάλλον τις τολμάμε και τις προσεγγίζουμε σαν άλλοι. Απέναντι στο κείμενό μας οφείλουμε εντιμότητα. Ολα τα άλλα...
Φιλί ανοιξιάτικο
Όλα τ' άλλα, αλεφάκι μου, είναι να το δεχτούν οι άλλοι! Τότε θα ξεκολλήσουν όλα! Να μην τα κάνουν, να μην γράφονται! Φιλούσκια!
Α, μα πια! Έλεος! Μπαμ θα κάνω! Τα λέμε! με περιμένει κι ο παπάς. Η δουλειά, καλέ! Άμα ρθει αυτός πάλι, θα του τα ψάλλω σήμερα! Τέλος οι λεπτότητες! Να τα μας! Μου φοράει και ράσο!Έκανα το χαζό, αλλά με κατατόπισε πλήρως ο άντρας μου και του την έχω στημένη.
Απ' αυτά κι απ' τα άλλα... έχουμε Λενάκι μου! Δυστυχώς! και τα γράφουμε για να φύγουν... να μείνουν... Ποιος ξέρει;
Δημοσίευση σχολίου