Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Υπήρξε, εξάλλου, η τελευταία του λέξη.

«Ας γελάσω!» Ετσι, γελούσε! Με το έργο του («και τώρα που τέλειωσα την κριτική μου, ας μιλήσουμε για σοβαρά ζητήματα: θα πάμε κάνα βράδυ, μετά την παράσταση, να πιούμε κάνα ουίσκι, να χορέψουμε κάνα μάμπο;») με τη ζωή του την ίδια («αυτό θ αποδειχθεί στην κηδεία μου, όπου θα ρθει κόσμος και κοσμάκης να πεισθεί ιδίοις όμμασι ότι πέθανα, ότι θάφτηκα, ότι πήγα στο διάολο»). Υπήρξε, εξάλλου, η τελευταία του λέξη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: