Στα βουβά...

Ώρα 5:05 ξημ. Σαββάτου 15/9/12

Ένα φσουτττ! ακούστηκε μέσα στη νύχτα.

Σφύρηγμα ήταν. Άκουσα καλά.

Χαμήλωσα λίγο τον ήχο του τραγουδιού "η πόλη που στενεύει", για να καταλάβω τι γίνεται στη γειτονιά.

"Άντε, μη σε πάρει ο διάολος!", ακούω μια αντρική φωνή.

Αμάν! Παναγία μου! Για μένα το έλεγε!

Δαγκώθηκα και έκλεισα το παράθυρο καλά, γιατί το άφησα ανοιχτό (το ένα!), για να φεύγει η κάπνα του τσιγάρου. (Έχω γεμίσει το δωμάτιο με καπνό που λέει και το φιλαράκι...)

Το φιλαράκι μου, όμως, ο γείτονας, που δεν είναι (φιλαράκι), έκλεισε δυνατά το πατζούρι του.

Απόψε φαίνεται κοιμήθηκε σε άλλο δωμάτιο και τον ενόχλησα.

Ήθελα να βγω στο μπαλκόνι να του ζητήσω "συγγνώμη", μα είδα σκοτάδια.

Μετά ρώτησα τον άντρα μου και τον γιο μου που ετοιμάζονταν να φύγουν, αν το είχα τόσο δυνατά απόψε, γιατί ο γείτονας μου "σφύρηξε" και μου είπαν: "ΟΧΙ, όπως άλλες φορές"!

Ησύχασα....

"Ευτυχώς που δεν μου χτύπησε το 100 την πόρτα!" μονολογούσα δυνατά, κι εκείνοι έφευγαν!

"Σιγά!" ακούστηκε η φωνή του γιού μου!

Κατάλαβες, τελικά, Νίκο Μεργιαλή, ότι μάλλον η "φωνή" σου είναι πολύ "δυνατή;"

Μάλλον, ενοχλούν οι λέξεις σου, παιδί μου!

Εγώ, πάντως, πρέπει να θυμηθώ να αγοράσω καινούργια ακουστικά, επειγόντως!

5:24 Κλείσαμε το μαγαζί γι' απόψε!

Κι έπιασε και μια βροχή! Τρέμει ο τσίγκος της γειτόνισσας!

Πάω να σφυρίξω στην βροχή, εκτός αν με προλάβει άλλος!