Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Πάσχα στο Βένετο, Πάσχα και στο Κεραμίδι!

Κι επειδή χθεσινή μέρα (έγινε κιόλας χθες!) περιείχε πολύ από πατέρα...
επειδή έρχεται Πάσχα σε λίγες μέρες,
επειδή σας μελαγχόλησα, ίσως,
σας αφιερώνω (όσους περνάτε από δω) ένα απόσπασμα επίκαιρο από ένα πολυσυζητημένο βιβλίο... πριν ακόμα βγει, πριν ακόμα καταλήξει στην τελική του ύλη.

....
Όταν ο παππούς ήταν καλύτερα μου έλεγε ιστορίες και αστεία.
Μια μέρα μου είπε μια αληθινή ιστορία ενός παπά απ’ τα παλιά χρόνια. Η ιστορία θα μπορούσε να έχει τίτλο: «Πάσχα στο Βένετο, Πάσχα και στο Κεραμίδι!»
Κι ο Γιώργος την ήξερε και μας την διηγήθηκε καλύτερα, γιατί ο παππούς είχε την διάθεση, αλλά μερικές φορές δεν καταλάβαινα καθαρά τι μου έλεγε. Πάντως ο άντρας μου και ο φίλος του γέλασαν. Κι εγώ γελάω, όποτε την θυμάμαι.
Έλεγε πως ο παπάς είχε σαράντα κουκιά μέσα στην τσέπη απ’ το ράσο του, για να υπολογίσει τις σαράντα μέρες του Πάσχα, γιατί τότε δεν είχαν ημερολόγια. Εκείνος κάθε μέρα έβγαζε και από ένα κουκί και ήταν εντάξει με τους υπολογισμούς του. Όμως μια μέρα η παπαδιά βλέποντας τα κουκιά στην τσέπη του ράσου του παπά, σκέφτηκε πως του αρέσουν και γι’ αυτό του έβαλε άλλη μια χούφτα κουκιά. Έτσι. Δώρο. Να έχει να τρώει ο άνθρωπος. Ο παπάς όμως, δεν το κατάλαβε. Απλά συνέχισε να αφαιρεί κάθε μέρα και από ένα κουκί.
Κάποια μέρα ο παπάς συνάντησε κάποιον απ’ το Βένετο και του είπε πως αυτοί έχουνε Πάσχα. «Εσείς στο Κεραμίδ’ γιατί αργείτε;» τον ρώτησε.
Τότε εκείνος του είπε:
«Τι; Επειδή εσείς έχετε Πάσχα στο Βένετο, θα γίν’ Πάσχα και στο Κεραμίδ;»

Γεια σου παπά μου απ’ το Κεραμίδι με την σοφία σου! Αθάνατη έμεινε η ιστορία σου και η μνήμη σου.
Βέβαια, αυτή η ιστορία που σώθηκε στα χρόνια μας από στόμα σε στόμα, παραποιήθηκε, γι’ αυτό θα γράψω και την δεύτερη εκδοχή.
Ο παπάς είχε στην τσέπη του φασόλια, τα βρήκε η παπαδιά και τα μαγείρεψε. Έτσι ο παπάς χτύπησε την καμπάνα του Βένετου νωρίτερα και παρασύρθηκε και ο παπάς απ’ το Κεραμίδι και χτύπησε κι εκείνος την καμπάνα της Ανάστασης.
Διίστανται οι απόψεις, γι’ αυτό κι εγώ μπερδεύτηκα. Αλλιώς την έλεγε ο παππούς, αλλιώς ο Γιώργος, αλλιώς ο Νίκος, αλλιώς ίσως, την γράφω κι εγώ.
Εμένα πάντως μου έμεινε η αίσθηση ακούγοντάς την, ότι όταν άκουσε ο ένας παπάς την καμπάνα του άλλου, χτύπησε και την δική του κι ότι ο πρώτος την είχε χτυπήσει για άλλο χαρούμενο γεγονός, όμως. Τώρα γιατί αυτό μου στέκεται καλύτερα, δεν ξέρω. Μπορεί να μπέρδεψα τα χωριά και να τα έγραψα ανάποδα. Μπορεί να μέτραγαν και ρεβίθια ή φακές. Όσπρια είναι κι αυτά. Μπορεί να μέτραγε και φουντούκια Ζαγοράς, κι επειδή εκείνα ήταν νόστιμα, τα άτιμα, να τα έτρωγε δυο δυο!
Μπορεί και να τα μπέρδεψα με την δική μου την καμπάνα, που θα την χτύπαγα εγώ, αν ήμουνα στο δικό μου χωριό…
"Δε βαριέσαι βρε Κατερίνα! Το νόημα είναι το ίδιο. Σιγά μη σε παρεξηγήσουν που τα έγραψες ανάποδα ή λάθος. Κοίτα να δεις. Εδώ απ’ έξω έχει "μια στοίβα καλαμιές. Μήπως αποκοιμήθηκες;" που λέει κι ο Μητροπάνος. Λες και θα γίνει το ημερολόγιο σου best seller κάνεις! Έλεος!"

Απόσπασμα απ' το ημερολόγιό μου τις σκληρές νύχτες του Νοσοκομείου.

8 σχόλια:

xaos είπε...

Κατερινιώ μου πόσα επίθετα εχεις????
Καλή Ανάσταση να περάσουμε να μαστε καλά και του χρόνου να τα λέμε.Φιλιά

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Χαίρομαι που σε ΞΑΝΑΒΡΙΣΚΩ, καλή και ΠΟΛΥ-αγαπημένη e-φίλη.
Το πιο όμορφο πασχαλινό μου δώρο!!
:-)))

Eύχομαι KAΛH ANAΣTAΣH NA EXETE, ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ, Με ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Κατερίνα μου ωραίες όλες οι εκδοχές της ιστορίας που αφηγήθηκες, που σου επιβάλλονται σαν παραμύθι που θα μπορύσε να ήταν και αληθινό!
Καλή ανάσταση.Πάντα χαρούμενη και δημιουργική. Το καινούριο σου διαδικτυακό όνομα πολύ ωραίο και ευρηματικό. Χρόνια πολλά Κατερίνα

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Καλό Πάσχα, χελωνίτσα μου! Όπως είδες τρία και κύρια! Χάριν συντομίας βγήκε το ΔΕ. ΣΤΑ. ΠΑ.το 1998
Φιλιά πολλά πολλά!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Γεια σου, αγαπημένη μου γλαρένια! Καλή Ανάσταση, κορίτσι μου! Να χαίρεσαι την οικογένειά σου και να περάσετε αξέχαστες οικογενειακές στιγμές!
Και η δική μου χαρά ήταν μεγάλη, γι' αυτό και διεκδίκησα ν' ανοίξω υπολογιστή! Τι θ' αφήσω και τους φίλους να περιμένουν; Βέβαια μιλάμε και ξεχνιέμαι λίγο με την Λένα, αλλά, όλα γίνονται!
Φιλάκια!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Φαίδωνα, έγραφα πόση ώρα, και βγήκε το καλώδιο! Πάμε πάλι απ' την αρχή!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Καλή Ανάσταση και Χρόνια Πολλά, Φαίδωνα!
Χαίρομαι που τα είδες όλα θετικά!
Χαρούμενη δεν είμαι (τώρα τι να εξηγώ; Πολλά τα μανίκια, πέρα απ' το ότι μέσα σε ένα 8μηνο Έφυγαν στα καλά καθούμενα και οι δυο γονείς του άντρα μου), αλλά το παλεύω, για να μην με πάρει από κάτω. Ξαφνιάστηκα κι εγώ που μου βγαίνει χιούμορ, ιδίως στα ημερολόγια του παππού που γράφτηκαν σε πολύ δύσκολες στιγμές. Ίσως ήταν η άμυνα για να αντέξω κάτι που δεν το μπορούσα...
Τι ίσως; Σίγουρα.
Σου έγραφα για το Κεραμίδι νωρίτερα και χάθηκε το μήνυμα. Είναι πραγματική ιστορία, όπως έμαθα πολύ αργότερα. Σωστός ήταν ο παπάς του Κεραμιδίου. Ο άλλος τα μπέρδεψε τα κουκιά ή τα φασόλια. εκεί δεν μπορώ να βρω άκρη. Στα όσπρια!
Τι άλλο; Α, ναι! Το ΔΕ. ΣΤΑ. ΠΑ. είναι τα αρχικά των επιθέτων μου και δεν είναι διαδυκτιακό. Προέκυψε το 1994, χάριν συντομίας, αλλά το 98 ο τότε εκδότης μου δεν με άφησε να το χρησιμοποιήσω.
Φιλιά πολλά, Φαίδωνα και καλά να περάσετε!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Τρόμαξα! Πήγε να σβηστεί κι αυτό!